Το γνωστο στους Κρητικους, και αγνωστου στους υπολοιπους Ελληνες κερατολαχανο, αυτος ο ενδημικος μυκητας, σιγα σιγα εξαφανιζεται απο τη περιοχη, και ειναι πλεον μεγαλη τυχη να το συναντήσει πια κανεις στη φυση…
Ειναι και αυτος ,ενας απο τους φαγωσιμους μυκητες, μανηταρι δηλαδη, αλλα αντι να φυτρωνει στη γη, προτιμα να φυτρωνει πανω σε δενδρα, και μαλλιστα σε ορισμενα δενδρα.
Κατα κυριο λογο. προτιμα τις παλιες γερικες χαρουπιες, σπανια τις ελιες κι ακομα πιο σπανια αλλα δενδρα.
Απο τα τελη του Καλοκαιριου αρχιζει και φυτρωνει στα χαμηλα του κορμου της χαρουπιας και υπαρχει και μεχρι τελη του Φθινοπωρου.
Οταν παλια το εντοπιζαν απο μικρο στο πλαι του κορμου της χαρουπιας , συνηθως αγροτες, βοσκοι, η κυνηγοι, την επομενη φροντιζαν να κρατουν ενα μπουκαλακι κοκκινο κρασι και το << ποτιζαν>>, το ραντιζαν δηλαδη, γιατι ετσι μεγαλωνε γρηγοροτερα.
Ειναι περιεργο στην εμφανιση, βγαινει φυλλα φυλλα πατωσιες πατωσιες, οπως ο μυκητας πλευρωτους, παιρνει ενα κιτρινοκαφε χρωμα, και πολλες φορες γινεται πολυ μεγαλο που αν ποτιζεται με κρασι (απο λιγο και συχνα), μπορει να φτασει και τα 3 κιλα!
Ασφαλως το ποσο μεγαλος μπορει να γινει ο μηκυτας μας, εξαρταται και απο το ποσο μεγαλη ειναι η χαρουπια και ο κορμος της.
Ημαστε οστοσο τυχεροι, εγω και ο φιλος μου Φανης Ζαχαριουδακης, που σε μια εξορμηση μας στις Γαλιανες πλαγιες στα ορεινα, εντοπισαμε τον σπανιο αυτο μυκητα, στο κορμο σε μια γερικη χαρουπια κατω χαμηλα.
Κερατολαχανο ειχαμε και οι δυο χρονια να δουμε!
Φυσικα τον αποθανατισαμε με τις φωτ.μηχανες μας, και ετσι μπορουμε να κανουμε καμια αναφορα καπου καπου, για να εξηγουμε τι ειναι το κερατολαχανο, αλλα με μια φωτο στα χερια μας, εχουμε φυσικα αλλη εικονα!
Τρεφεται λοιπον το μανιταρι απο την υγρασια του δενδρου. και απο την υγρασια της ατμοσφαιρας.
Οταν το εχουμε εντοπισει, και εχουμε καταλαβει οτι εχει μεγαλωσει αρκετα, το κοβουμε και το παμε στο σπιτι για να απολαυσουμε αυτο το σπανιο πλην εκλεκτο εδεσμα.
Εγω το εφαγα ελαχιστες φορες σε παιδικη ηλικια, αλλα τη γευση του δεν θα τη ξεχασω, γιατι ηταν οντως γευστικοτατο!
Μια θεια μου οταν ημουν σπιτι της, ετηγανιζε κατι εξω στο αυλιδκι της, και τη ρωτησα, τι ηταν αυτο που τηγανιζε, και μυριζει τοσο ωραια, και δεν μου ελεγε..
-Αμα ψηθει, μου λεει, θα σου δοσω να φας, και να μου πεις εσυ τι ειναι…
Οντως, αφου το αλευρωσε και το τηγανισε, το εσβησε μετα με ξυδι .
Τοτε μου τσιτωσε με το πυρουνι ενα κομματι μου το εδωσε και το εφαγα…
-Τι ειναι μου λεει, καταλαβες?
-Μηπως ειναι ψαρι θεια?
-Οχι, δεν ειναι ψαρι.
– Ε τοτε θα ειναι κρεας.
-Ουτε κρεας ειναι..
-Ε πε μου μα δε το βριχνω…
-Ειναι κ ε ρ α τ ο λ α χ α ν ο! Δεν εχεις ξαναφαει?
Πραγματι δεν ειχα ξαναφαει, και ηταν και η πρωτη φορα που ειχα ακουσει αυτη τη λεξη <<κερατολαχανο>>..
Ομολογουμενως μου ειχε κανει εντυπωση σαν λεξη.
Το κερατολαχανο ψηνεται με διαφορους τροπους, αλλα δυο ειναι οι κυριοι.
Ο ενας ειναι αλευρωμενο στο τηγανι.
Ο αλλος στιφαδο με κρεμμυδια.
Οι παλιες νοικοκυρες εβρισκαν διαφορους τροπους και το εκαναν και γιαχνι σαν να ηταν κρεας.
Οι λογοι που σπανιζει σημερα το κερατολαχανο ειναι κυριως τρεις.
Ο ενας λογος ειναι οι αλλαγες στις κληματολογικες συνθηκες.
Ο αλλος λογος ειναι, οτι οι συγχρονοι γεωργοι ξεπατωνουν τις χαρουπιες και φυτευουν ελαιοδενδρα με συγχρονες μεθοδους.
Αλλα ασφαλως δεν θα πρεπει να υποτιμουμε και τους παρανομους λατομους, που με περισσιο θρασος κοβουν τις αφυλακτες πλεον χαρουπιες στα χωραφια και πουλανε τα ξυλα για καυσοξυλα, αλλα δυστυχως τελευταια εχουν επεκταθει ακομα και στις παλιες ελιες..
Κείμενο – φωτογραφία Γεώργιος Χουστουλάκης
Ακολουθήστε το Cretanmagazine στο Google News και στο Facebook
