Ένα σεργιάνι στο Μαρτσαλο, τη Νότια Κρήτη του Λυβικού, του μυστηρίου και των εκπλήξεων, θα κέντριζε το ενδιαφέρον σε πολλούς!
Το άγριο της φύσης, που παραπέμπει σε ταινίες εποχής, η διαφορετικότητα, σε προκαλεί για εξερεύνηση!
Με τις απαραίτητες προμήθειες, με το ανάλογο όχημα αντοχής στα δύσβατα εδάφη, και με μια κάμερα στο χέρι, σίγουρα θα θές να φωτογραφήσεις το καταπληκτικότερο ηλιοβασίλεμα με φόντο τα παξιμάδια!
Δεν θα σε αφήσουν ασυγκίνητο, οι πλάγιες ράχες των δένδρων, που ο αέρας τα έγειρε, χτυπώντας τα αλύπητα χρόνια τώρα στην πλάτη…
Δεν θα σε αφήσουν αδιάφορο οι πολλές σπηλιές, οι βράχοι που καρφώνονται στον ουρανό, προκαλώντας σου δέος!
Δεν θα σε αφήσει ασυγκίνητο η θέα κάποιου κέδρου που παρέμεινε ζωντανός χιλιάδες χρόνια τώρα, αφότου χάθηκαν τα δάση κέδρων στα Αστερούσια όρη, αλλά εκείνο διασώθηκε!
Δεν θα σε αφήσουν αδιάφορο τα πολλά λατζούνια, το μήνα Αύγουστο με Σεπτέμβριο!
Ούτε και η Παναγία η Μαρταλιώτισσα, μέσα στη σπηλιά θα σε αφήσει ασυγκίνητο, καθώς και η θέα του μικρού φινικόδασους που ήταν παλιά κρυψώνας των κουρσάρων!
Τρώγοντας οι κατακτητές κουρσάροι χουρμάδες από τον τόπο τους, πετώντας στο έδαφος τους σπόρους, εκείνοι φύτρωσαν!
Θα καταλάβεις και σύ, πως ο τόπος αυτός, δεν προδιαθέτει πολυτέλεια, και για αυτό πολλοί ασκητές στο παρελθόν ασκήτευσαν στις σπηλιές που ο τόπος έχει άφθονες, μακριά από τα εγκώμια.
Πολλά θα είχαν εκεί, να εξερευνήσουν οι φωτογράφοι, οι εξερευνητές άγριων τόπων, και σπανίων ειδών φυτικού και ζωικού βασιλείου, αλλά και περίεργων πετρωμάτων!
Κείμενο – φωτογραφίες: Γεώργιος Χουστουλάκης