Είχε ψηφιστεί το πενθήμερο αρχικά από 3 Μαρτίου 1980 για το δημόσιο, και 30 Μαρτίου 1983 για τον ιδιωτικό τομέα – Είχε βέβαια αρχίσει το πενθήμερο επί Ράλλη για οργανισμούς της τοπικής αυτοδιοίκησης
Οι εργαζόμενοι πριν το πενθήμερο, είχαν οχτάωρη εργασία, δηλαδή 48 ώρες τη βδομάδα.
Το πενθήμερο είχε πλέον εφαρμοστεί ακόμα και στα σχολεία το 1981 και έχει καθιερωθεί για τους εργαζόμενους στις εταιρίες και στο δημόσιο σε οχτάωρη πλέον βάση εργασίας, δηλαδή 40 ώρες τη βδομάδα. Οι οικοδόμοι βέβαια είχαν γρήγορα κερδίσει με αγώνες το 42ωρο δηλαδή εφτάωρο στην οικοδομή για 6 ημέρες, μέχρι που εφαρμόστηκε το πενθήμερο, οπότε οι εργαζόμενοι οικοδόμοι και τα συναφή επαγγέλματα τις ώρες του Σαββάτου που δεν το δουλεύεται πλέον, προστέθηκαν στις επόμενες μέρες, και έτσι δούλευαν οχτώ ώρες την ημέρα.
Όλα αυτά μέχρι την πρωίαν της 1ης Ιουνίου 1985, που τα πράγματα πήραν πάλι άλλη τροπή! Οι εργαζόμενοι είχαν ξεκινήσει εξεγέρσεις για να σπάσουν το «ντε φάκτο» του οχταώρου που είχαν καθιερώσει τα μεγάλα αφεντικά. Οι εργαζόμενοι ζητούσαν να εφαρμοστεί πλέον το «ντε φάκτο» εφτάωρο στην οικοδομή δηλαδή 35 ώρες τη βδομάδα!
Εγώ τότε δούλευα σαν ηλεκτροτεχνίτης στο Αστυνομικό Μέγαρο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, στην εταιρία «ΈΛΚΑ ΤΕΧΝΙΚΉ» του μηχανολόγου Παναγιώτη Χαρβάτη.
‘Ηταν η εποχή που δουλεύαμε πενθήμερο, όμως 8 ώρες την ημέρα. Τα συνδικάτα όμως πίεζαν για εφτάωρο, και ο Κερασούλης, βουλευτής του ΚΚΕ , εκείνη την ημέρα πήρε μια κάλπη, τηλεφώνησε σε όλα τα μέσα ενημέρωσης και εφημερίδες, για να έρθουν στο πρώτο εργοτάξιο και να βάλει τον κόσμο να ψηφίσει το «ντε φάκτο» εφτάωρο! Έτσι αποφάσισε και ήρθε πρώτα από όλη την Ελλάδα, στο Αστυνομικό Μέγαρο όπου δουλεύαμε εμείς και οικοδόμοι.
Η “ΕΡΓΑΣ” είχε τα οικοδομικά, και ο Χαρβάτης τα μηχανολογικά, δηλαδή είχε τεχνίτες ηλεκτρολόγους υδραυλικούς, ηλεκτροσυγκολλητές και λαμαρινάδες. Μας κάλεσε ο άνθρωπος όλους να κατέβουμε κάτω να μας πει δυο λόγια, και στη συνέχεια να ψηφίσουμε. Ήμαστε στον Β’ όροφο και προσπαθούσε να μας πείσει να κατέβουμε κάτω να ψηφίσουμε το «Ντε φάκτο εφτάωρο»! Οι περισσότεροι πάντως ηλεκτρολόγοι που ήταν παντρεμένοι δεν κατέβηκαν, και ο λόγος όπως το σκέφτηκαν, ήταν πως «το εφτάωρο ίσως ζημίωνε το αφεντικό, και έπεφτε έξω, οπότε σαν μόνιμοι ιδιωτικοί υπάλληλοι, ίσως δεν είχαν πλέον δουλειά»!
Έμενε λοιπόν να κατέβουν οι υπόλοιποι εργατοτεχνίτες, και ασφαλώς εντελώς πρώτοι στην Ελλάδα, εμείς δύο τρία νέα παιδιά! Εγώ, ο Γιώργος Ανυφαντής και άλλος ένας!
Εκεί μας περίμεναν όλες οι εφημερίδες για να μας αποθανατίσουν την ώρα της ομιλίας, αλλά και τη στιγμή που θα ψηφίζαμε αυτό που ο κ Κερασούλης το είχε ονομάσει «Ντε φάκτ στο εφτάωρο»!
Ήταν λοιπόν η πρώτη μέρα που οι φωτογραφίες αυτές δέσποζαν στην πρώτη σελίδα, αλλά και στο εσωτερικό των μεγαλυτέρων εφημερίδων, «Ελευθεροτυπία» « Έθνος», «Αυριανή» κλπ. Φυσικά δεν έλειπε και η φατσούλα η δική μας και εμού, που μας παραξένεψε που για πρώτη φορά είδαμε και εμείς επιτέλους τη φάτσα μας σε πολλές εφημερίδες, και μάλιστα για καλό σκοπό! Δεν κατάφερα να τις διασώσω όλες, αλλά τουλάχιστο διέσωσα μία!
Φυσικά αφού ο κ. Κερασούλης πήγε και σε άλλα εργοτάξια, και το νομοσχέδιο φυσικά πέρασε και εφαρμόστηκε σύντομα, και σε αυτό βέβαια έβαλα το «μικρό δαχτυλάκι» μου και εγώ!
Κείμενο φωτογραφίες: Γεώργιος Χουστουλάκης
Ακολουθήστε το Cretanmagazine στο Google News και στο Facebook
