Η Κοινότητα Αλβανών Μεταναστών του νομού Χανίων ανακοίνωσε πως προτίθεται να συμμετάσχει αφιλοκερδώς στην αποκατάσταση της ιστορικής γέφυρας του Κερίτη στον Αλικιανό
Η Κοινότητα Αλβανών Μεταναστών του νομού Χανίων απέστειλε γραπτή επιστολή – πρόταση στον Δήμο Πλατανιά αλλά και στην Περιφέρεια Κρήτης με την οποία ανακοινώνει πως προτίθεται να συνδράμει αφιλοκερδώς για την αποκατάσταση της ιστορικής γέφυρας του Κερίτη που κατέρρευσε κατά την πρόσφατη κακοκαιρία.
Αναφέρουν δε πως προτίθενται να σταθούν στο πλάι του τοπικού πληθυσμού “επειδή ζούμε εδώ, είμαστε η γενιά που μεγαλώνει εδώ και πρέπει να στεκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλο, ενωμένοι, απέναντι στις δυσκολίες”.
Συγκεκριμένα, η γέφυρα του Κερίτη στον Αλικιανό Χανίων κατέρρευσε στις 25 Φεβρουαρίου, λόγω του μεγάλου όγκου των υδάτων που κατέκλυσαν το ποτάμι, ενώ από τύχη δεν θρηνήσαμε θύματα. Άλλωστε, είχαν διαπιστωθεί προβλήματα στη στατικότητα της γέφυρας καθώς είχε ταλαιπωρηθεί αρκετά και από την προηγούμενη κακοκαιρία που είχε πλήξει τα Χανιά.
Η πετρόκτιστη τρίτοξη γέφυρα χτίστηκε το 1908 και είχε χαρακτηριστεί ως νεώτερο μνημείο.
Την κατάρρευση της γέφυρας, ηλικίας 111 ετών, “έπιασε” η κάμερα της Νέας Τηλεόρασης Κρήτης:
Όπως σχολιάζει ο Ειρηναίος Μαράκης στο τοπικό site Αγώνας της Κρήτης:
“Η Κοινότητα Αλβανών Μεταναστών στα Χανιά προσφέρεται -αφιλοκερδώς- να επανακατασκευάσει την ιστορική γέφυρα του Κερίτη (έτος κατασκευής 1908, στη ρίζα της εκτελέστηκαν αγωνιστές από τους ναζί).
Είναι η ίδια κοινότητα μεταναστών -υπάρχουν δύο κοινότητες Αλβανών στα Χανιά- που μαζί με το τοπικό αντιρατσιστικό, αντιφασιστικό κι εργατικό κίνημα διεκδίκησε και κατάφερε να συνεχιστούν τα μαθήματα αλβανικής γλώσσας στο σχολείο της Χρυσοπηγής όταν επιχείρησαν να τα σταματήσουν διάφοροι νεοναζί της περιοχής.
Είναι η ίδια κοινότητα που στήριξε το αντιφασιστικό συλλαλητήριο για τον Παύλο Φύσσα τον Σεπτέμβρη του 2018 στα Χανιά, είναι η ίδια κοινότητα που και άλλες φορές έχει αφιλοκερδώς προσφερθεί να κάνει πράγματα εκεί που υπάρχουν προβλήματα.
Θα αποδεχτούν οι αρχές την πρόταση τους, αναρωτιέται πλήθος κόσμου.
Θα έπρεπε ήδη να είχαν αποδεχτεί την πρόταση ως υπέρμαχοι της αριστείας και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, απαντώ με τη σειρά μου”.
Η ιστορία της γέφυρας
Όπως γράφει ο Αρχαιολόγος-επίτιμος έφορος Αρχαιοτήτων, Μιχάλης Ανδριανάκης, σε ανάρτησή του στο Facebook, στην οποία αναφέρεται και στην αρχιτέκτονα Χρυσούλα Τζομπανάκη τέως Έφορο Νεοτέρων Μνημείων Κρήτης:
“Η γέφυρα του Κερίτη, ένα από τα εμβληματικά έργα της περιόδου της Κρητικής Πολιτείας με προϋπολογισμό για την “κατασκευήν γέφυρας (και κοιτοποίησιν) εν τω ποταμώ Καιρίτη” 45.000 δραχμές, ήταν ένα από τα πολλά έργα εκσυγχρονισμού, μετά από μακροχρόνια εγκατάλειψη της Κρήτης από τους Οθωμανούς. Τη μελέτη υπογράφει ο μηχανικός Χρήστος Τσολίνας. Το έργο δημοπρατήθηκε στις 20/11/1907. Στις 7/5/1911 το έργο φαίνεται ότι έχει τελειώσει, αφού δημοπρατείται “η κατασκευή θωρακείων, κορωνίδος και ρείθρων”.
Η εντυπωσιακή για το μέγεθος και τη μορφή της γέφυρα, έχει τρία τόξα και μήκος 90 μέτρα. Η κατασκευή των εξωτερικών επιφανειών της είναι ιδιαίτερα επιμελημένη και ισχυρή, από λαξευτό πωρόλιθο και με την τεχνική του pugniato (δημιουργία μεγάλων αρμών ανάμεσα στις πέτρες), που έχει τις αρχές της στα χρόνια της όψιμης Βενετοκρατίας και έχει επιβιώσει στην αρχιτεκτονική της Κρήτης και στους επόμενους αιώνες, ενώ φανερές είναι και οι σύγχρονες νεοκλασικές επιδράσεις. Για να επιτύχουν τη δημιουργία μεγάλων ανοιγμάτων και ταυτόχρονα να αποφύγουν το υπερβολικό ύψος, χρησιμοποίησαν το λεγόμενο “χαμηλωμένο τόξο”, που είναι μικρότερο από ημικύκλιο. Αυτό βέβαια προϋποθέτει, σύμφωνα με τους Βενετσιάνους αρχιτέκτονες, ισχυρά βάθρα και καλό “φόρτωμα” στην άνω επιφάνεια. Από τις φωτογραφίες μετά την καταστροφή φαίνεται ότι το φορτίο μεταξύ των εξωτερικών τοίχων δεν ήταν συμπαγές, αλλά από πέτρες και χώμα. Ίσως αυτός να ήταν ένας από τους λόγους της κατάρρευσης, αλλά αυτό θα το πουν οι ειδικοί. Το θέμα είναι πως ένα από τα σημαντικά νεότερα μνημεία του τόπου μας χάθηκε εξαιτίας της απίστευτης θεομηνίας, την οποία από εδώ και στο εξής θα πρέπει να περιμένουμε συχνά, συνέπεια όπως λένε της κλιματικής αλλαγής. Ας ελπίσουμε πως το μνημείο θα ανακατασκευαστεί, αφού πρώτα γίνει το ζητούμενο επί χρόνια, μια άλλη γέφυρα με αρκετό πλάτος για να συνδέσει ξανά τις περιοχές αυτές με τον υπόλοιπο νομό.
Και να μην ξεχνούμε πως την 1η Αυγούστου του 1941 δίπλα στη γέφυρα εκτελέστηκαν 108 άνδρες από τον Αλικιανό και τα γύρω χωριά.
Τέλος με την ΥΑ ΥΠΠΟ/ΔΙΛΑ/1644/44519/27-8-2009, ΦΕΚ 1052/Β/12-10-2009 Απόφαση και έχει ενταχθεί στο διαρκή κατάλογο των κηρυγμένων αρχαιολογικών χώρων και μνημείων της Ελλάδος ως Νεότερο Μνημείο”.
Ακολουθήστε το Cretanmagazine στο Google News και στο Facebook
