Η επίσημη αναγνώριση του Αγίου Ιωάννου έγινε από την Εκκλησία επί της Πατριαρχίας του Κυρίλλου Λουκάρεως στις 29 Απριλίου 1632

Η μνήμη του εορτάζεται στις 20 Σεπτεμβρίου.

Εκκλησία υπάρχει και στον εξωτερικό χώρο στην Μονή Οδηγήτριας.

Ο Όσιος Ιωάννης, ο επονομαζόμενος Ξένος ή Αι-Κυρ Γιάννης, όπως μαθαίνουμε από την διαθήκη του, γεννήθηκε στο χωριό Μακρά Σίβα της Επαρχίας Πυριωτίσσης της Μεσαράς, το 970, δέκα χρόνια μετά την απελευθέρωση της Κρήτης από τους Σαρακινούς.

Η Κρήτη κατά καιρούς περιήλθε στο ζυγό διαφόρων κατακτητών. Για 133 χρόνια, από το 828 μέχρι το 961, οι Σαρακινοί Άραβες είχαν μετατρέψει την Κρήτη κέντρο των πειρατικών επιδρομών τους, στο Αιγαίο. Πολλές πόλεις και χωριά της είχαν κυριολεκτικά καταστραφεί και οι Χριστιανοί είχαν πρόβλημα επιβίωσης, όσοι βέβαια είχαν γλιτώσει από τις σφαγές και τον εξισλαμισμό. Έτσι όταν απελευθερώθηκε η Κρήτη το 961 από τον Νικηφόρο Φωκά, υπήρξε άμεση η ανάγκη επανευαγγελισμού των κατοίκων της.

Αν και οι γονείς του ήταν ευσεβείς και εύποροι ο Όσιος Ιωάννης από νεαρής ηλικίας αγάπησε τον Χριστό και αφιέρωσε την ζωή του στον μοναχισμό και στην άσκηση. Ο Όσιος Ιωάννης ο Ξένος θεωρείται συνεχιστής της Ιεραποστολικής δράσεως του Οσίου Αθανασίου του Αθωνίτη και του Οσίου Νίκωνος του Μετανοείτε, αφού για 50 χρόνια κήρυττε και έκτιζε ναούς και μονές πηγαίνοντας από τόπο σε τόπο σε όλη την Κρήτη. Οι δυο προηγούμενοι Ιεραπόστολοι από τον Όσιο Ιωάννη όπως προαναφέρθηκαν είχαν αναλάβει την αναβλάστηση της Ορθοδόξου πίστεως και ζωής στη μεγαλόνησο. Οι δυο όμως αυτοί άντρες δεν παρέμειναν στην Κρήτη.

Ο μεν Άγιος Αθανάσιος παρέμεινε για λίγο διάστημα στην Κρήτη και έφυγε για το Άγιον Όρος όπου ίδρυσε την Μονή της Μεγίστης Λαύρας. Ο Όσιος Νίκων ο «Μετανοείτε» παρέμεινε επτά χρόνια στην Κρήτη έδρασε κυρίως στην ανατολικοκεντρική νήσο και κατόπιν έφυγε για τη Λακωνία όπου σήμερα τιμάται ως Πολιούχος Άγιος της Σπάρτης (λέγεται «Μετανοείτε», διότι συνέχεια στο κήρυγμά του καλούσε τους ανθρώπους να μετανοήσουν). Μόνο ο όσιος Ιωάννης ο Ξένος παρέμεινε στο νησί μέχρι το θάνατό του.

Ο Όσιος πατήρ ημών, εκτός από μεγάλος Ιεραπόστολος υπήρξε και γνώστης της Χριστιανικής φιλοσοφίας. Δεν ήταν μόνο μεθοδικός και πρακτικός, αλλά και λόγιος, καθώς συνέγραψε ομιλίες στο κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο, όπως επίσης πιθανώς να ήταν υμνογράφος και μεταφραστής έργων του Αριστοτέλους. Γι’ αυτό και εγκωμιάζεται από τους υμνογράφους ως «σοφός, πάνσοφος, μέγας φωστήρ, θεοφόρος, νουνεχής, εμπειρότατος, φιλέρημος, ασκητών κλέος, οσίων καύχημα, Κρήτης το καύχημα».

Κέντρο και άξονας της Ιεραποστολικής δράσεως του Αγίου υπήρξε η Ιερά Μονή Παναγίας των Μυριοκεφάλων την οποία ο Άγιος ίδρυσε με θαυμαστό τρόπο (όπως και τα περισσότερα προσκυνήματά του) κατόπιν εντολής της Παναγίας. Εννέα κτίσματα του Αγίου διαβάζουμε στη διαθήκη και βιογραφία του:

1) ο Ναός του Αγίου Ευτυχίου και Ευτυχιανού

2) η Ιερά Μονή Παναγίας Μυριοκεφάλων

3) ο Ναός Αγίου Γεωργίου Δούβρικα στη θέση Μέλικας

4) ο Ναός του Αγίου Γεωργίου (Ψαροπιαστή)

5) η Ιερά Μονή Αγίου Παταπίου

6) ο Ναός της Ζωοδόχου Πηγής Κουφού (γνωστός ως Αη Κυρ-Γιάννης Κουφού)

7) ο Ναός Αγίου Παύλου Σφακίων

8) ο Ναός Αγίου Γεωργίου στις Αζωγυρές

9) ο Ναός Αγίου Ευσταθίου Ακτής Κισάμου

Σ’ αυτήν τη χρονολογική σειρά τοποθετούνται τα κτίσματα και η κτιριολογική δράση του Αγίου. Σύμφωνα με την διαθήκη του «άπαντα τα εν Κρήτη καθιδρύματα αυτού» τα αφιέρωσε στην Ιερά Μονή της Παναγίας των Μυριοκεφάλων, δύναται λοιπόν να χαρακτηρισθούν ως εξαρτήματα –παρεκκλήσια της Μονής Μυριοκεφάλων.

Αξίζει να αναφέρουμε ορισμένα στοιχεία για την ίδρυση της Ιεράς ΜονήςΜυριοκεφάλων: Η παράδοση και ο βίος του Οσίου μας αναφέρει για την ίδρυση της Μονής ότι ιδρύθηκε μετά από εντολή της Παναγίας. Ο ασκητής Ιωάννης πηγαίνοντας από τόπο σε τόπο έφτασε στην Τούρμα (τοπωνύμιο της περιοχής) Καλαμώνα, στο βουνό Μυριοκέφαλο. Ο χειμώνας ήταν βαρύς και ο Ιωάννης έμενε σ’ ένα σπήλαιο, στη θέση Κούμαρο προσευχόμενος και τρώγοντας αγριόχορτα. Μόλις μπήκε στο σπήλαιο έμεινε τυφλός για 7 ημέρες, χωρίς να πάψει να προσεύχεται. Την 7η μέρα άκουσε μια φωνή να του λέει: «Ιωάννη, βγες έξω και κοίταξε ανατολικά». Πειθαρχώντας λοιπόν σ’ αυτή τη φωνή, βγαίνοντας έξω και αφού στράφηκε στην ανατολή, επανήλθε το φως των ματιών του και τότε είδε ένα μεγάλο φως. Η φωνή συνέχισε: «Ιωάννη σε αυτόν τον τόπο να κτίσεις εκκλησία στο όνομα της υπεραγίας Θεοτόκου της Αντιφωνήτριας». Έφθασε λίγη απόσταση από το μέρος που έβλεπε το φως και εκεί κουρασμένο και διψασμένο τον πήρε βαθύς ύπνος.

Στο όνειρό του είδε άγγελο ο οποίος του είπε: «Ιωάννη μη γυρίσεις πίσω, να κάνεις τον σταυρό σου προς την ανατολή και να θέσεις το χέρι σου στη γη και θα βγει νερό να πιείς, για να συνεχίσεις το έργο σου». Αμέσως έκανε τον σταυρό του έβαλε το χέρι του στη γη με τα 5 δάχτυλά του. Από τη θέση αυτή άρχισε να τρέχει νερό από 5 πηγές (σώζονται και σήμερα), πλύθηκε και ξεκουράστηκε. Άρχισε τότε να ψάχνει μέσα στους βάτους για την εικόνα, χωρίς ποτέλεσμα. Τότε οι εργάτες έβαλαν φωτιά και ενώ καιγόταν το δάσος, ακούστηκε μια φωνή: «Εδώ είμαι». Ο Ιωάννης έτρεξε αμέσως και βρήκε την εικόνα της Παναγίας μέσα στις φλόγες, καμένη λίγο στην άκρη (έτσι σώζεται και σήμερα). Αγόρασε τότε το μέρος και με τη βοήθεια των χριστιανών έχτισε τη Μονή στ’ όνομα της Παναγίας της Αντιφωνήτριας (επειδή η φωνή τον πρόσταξε).

Ο Ιωάννης άφησε τότε το μοναχό Λουκά να συνεχίσει το χτίσιμο και αυτός πήγε σε διάφορα μέρη να κηρύξει το Λόγο Του Θεού. Όταν γύρισε ο ναός δεν είχε τελειώσει και άρχισε εράνους σε μονές για να την ολοκλήρωσή του. Το 1025 πήγε στην Κωνσταντινούπολη στον αυτοκράτορα Ρωμανό και στον Πατριάρχη Αλέξιο για να εξασφαλίσει σταυροπηγιακή αξία (δηλαδή να υπάγεται στη δικαιοδοσία του Πατριάρχη), φέρνοντας εικόνες με ιερά σκεύη κ.ά. Υπάρχουν άλλες δυο εκδοχές για την εικόνα της Παναγίας: Η μια αναφέρει ότι είναι έργο του Ευαγγελιστή Λουκά, και η άλλη αναφέρει ότι την εικόνα της Παναγίας την έφερε ο Όσιος Ιωάννης από την Κωνσταντινούπολη την οποία λέγεται του παρέδωσε ο τότε Πατριάρχης Αλέξιος μαζί με το χρυσόβουλο χαρτί «σιγίλλιo» που του εξασφάλισε την ανεξαρτησία της Μονής.

Η φήμη του προσκυνήματος της Παναγίας διατηρείται και σήμερα και ιδιαίτερα στις 8 Σεπτεμβρίου, ημέρα της γιορτής της. Η Μονή συνέχισε τη λειτουργία της μέχρι τη Β΄ βυζαντινή περίοδο, ενώ επί Βενετοκρατίας δεν υπάρχουν πληροφορίες. Το 1755 ανακαινίστηκε και λίγο αργότερα έπαθε καταστροφές από τους Τούρκους, για ν’ ανακαινιστεί ξανά το 1840 από τον ηγούμενο Ματθαίο. Το 1852 αναγνωρίστηκε σταυροπηγιακή και σταμάτησε η κηδεμονία της από τη Μονή Ρουστίκων. Το 1900 κρίθηκε διαλυτέα Μονή και από το 1961 είναι ενοριακός ναός – ιερό προσκύνημα της Ιεράς Μητροπόλεως Ρεθύμνης & Αυλοποτάμου.

Υπάρχουν πολλοί θρύλοι, παραδόσεις και αναλυτικές περιγραφές για τους ναούς, τις μονές, τα ιδρύματα και κάθε προσκύνημα που ίδρυσε ο Όσιος Ιωάννης ο Ξένος. Από τον βίο του διακρίνουμε ότι πρόκειται για μια μεγάλη Εκκλησιαστική Μορφή. Η Ιεραποστολή υπήρξε ο βασικός και κύριος σκοπός του βίου του. Αφιέρωσε την ζωή του στην διάδοση του Ευαγγελίου στην εμπέδωση της εθνικοθρησκευτικής συνειδήσεως, στην οργάνωση της εκκλησιαστικής ζωής και του μοναχικού βίου και στην ανέγερση δεκάδων Ναών και Μονών.

Η Αγία Κάρα Του μετακομίσθηκε και φυλάσεται στον Ιερό Ναό του Αγίου Κυρίου Ιωάννου του ομώνυμου χωριού της Επαρχίας Κισσάμου, με πολλή ευλάβεια από τους ευσεβείς κατοίκους του χωριού. Έκτοτε αναβλύζει ιάματα ως χαρίσματα σε όσους πιστούς επικαλούνται την βοήθεια του Οσίου και την Χάρη του. Η επίσημη αναγνώριση του Αγίου Ιωάννου έγινε από την Εκκλησία επί της Πατριαρχίας του Κυρίλλου Λουκάρεως στις 29 Απριλίου 1632.

Η μνήμη του εορτάζεται στις 20 Σεπτεμβρίου.

Η Διαθήκη του Οσίου

«Εν ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, διορίζω και παραγγέλω εις όλους, ότι όλα τα Μονύδρια και τας Εκκλησίας, όπου χάριτι Χριστού έκτισα και ανήγειρα, θέλω να μένουν καθώς εις την παρούσαν μου Διαθήκην παραγγέλω. Όσα αφιέρωσα εις την Μονήν της Θεοτόκου των Μυριοκεφάλων, είναι έως όπου εις Κωνσταντινούπολιν επήγα καθώς το Συγγιλιώδες Γράμμα δηλώνει, και αυτά θέλω να μείνουν εις την Μονήν αυτήν και εις την εξουσίαν αυτής μέχρι τέλους. Εις δε τον φίλτατόν μου μαθητήν τον ιερομόναχον Κύριλλον αφήνω την εις Κουφόν Χανίων οικοδομηθείσαν Μονήν εις την οποίαν και ευρίσκεται ο ίδιος και όπως θέλει και βούλεται ας την κάμει ως κύριος, εξουσιαστής και οικοκύρης. Ει δε και ήθελε τις να ενόχληση τους μοναχούς των Μυριοκεφάλων από όσα παραγγέλλω, ή τον ιερομόναχον Κύριλλον, οποίου τάγματος και αν είναι, να είναι υποκείμενος εις τας αράς των Αγίων Πατέρων. Όποιος δε πάλιν φυλάξει την Διαθήκην ταύτην απαρασάλευτον και αμετάτρεπτον, η Κυρία Θεοτόκος και μεσίτρια παντός του κόσμου να συγχωρήση τα αμαρτήματά του εν τε τω νυν αιώνι και εν τω μέλλοντι, και να τον στήση ο Κύριος εκ δεξιών Αυτού εις την Βασιλείαν Αυτού την Ουράνιον. Αμήν.

Μόσχος διάκονος και νομικός γραφεύς Χάνδακος, ιδία χειρί υπέγραψα.

Φιλάρετος πρωτοσπαθάριος ο βραχέων και στρατηγός Κρήτης παρών εις την παρούσαν διαθήκην του μοναχού Ιωάννου, προτραπείς παρ’ αυτού υπέγραψα.

Ευμάθιος πρωτοσπαθάριος και στρατηγός Κρήτης παρών εις την παρούσαν διαθήκην του μοναχού Ιωάννου προτραπείς παρ’ αυτού υπέγραψα.

Παπάς Λέων δαφερέρος, νοτάριος της βασιλικής εξουσίας, μετέγραψα την παρούσαν διαθήκην του μοναχού και Οσίου Πατρός ημών Κυρ Ιωάννου του εν τη Κρήτη της επωνυμίας.

“Ετος από κτίσεως κόσμου “ςφλς” (6536), από δε Χριστού έτος “αλα” (1031)».

Απολυτίκιον Οσίου

Ήχος α’

«Της Κρήτης τον Γόνον και Ασκητών εγκαλλώπισμα, Ναών παμπόλλων

ιδρυτήν, Ιωάννην τον Όσιον, τιμήσωμεν εν ύμνοις οι πιστοί, βοώντες προς

αυτόν χαρμονικώς σώζε τας λιταίς σου τους την μνήμην σου τελούντας και

βοώντας σοι. Δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε θαυμαστώσαντι,

δόξα τω ενεργούντι διά σου πάσιν ιάματα.»

Κυπριακής καταγωγής μουσικοσυνθέτης, με σπουδαία προσφορά στο έντεχνο λαϊκό τραγούδι

Ο Εμμανουήλ Λοΐζος γεννήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 1937 στο χωριό Άγιοι Βαβατσινιάς της επαρχίας Λάρνακας.

Ήταν το μοναδικό παιδί του Ανδρέα Λοΐζου και της Δέσποινας Μανάκη, κόρης γεωπόνου από τη Ρόδο. Η οικογένειά του μετακόμισε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου προς αναζήτηση καλύτερης τύχης, όταν ο Μάνος ήταν επτά ετών.

Με τη μουσική ασχολήθηκε από τα μαθητικά του χρόνια. Γράφτηκε σε τοπικό Ωδείο και άρχισε να μαθαίνει βιολί, αλλά κατέληξε στην κιθάρα. Μετά την αποφοίτησή του από το Αβερώφειο Γυμνάσιο της Αλεξάνδρειας το 1955 ήλθε στην Αθήνα και γράφτηκε αρχικά στη Φαρμακευτική Σχολή και στη συνέχεια στην ΑΣΟΕΕ. Στις αρχές του 1960 ήλθε η μεγάλη στροφή στη ζωή του, όταν αποφάσισε να εγκαταλείψει τις σπουδές του και να ασχοληθεί αποκλειστικά με τη μουσική.

Για να επιβιώσει κάνει διάφορες δουλειές, από γκαρσόνι σε ταβέρνα μέχρι γραφίστας και διακοσμητής. Το 1962 έρχεται σε επαφή με τον Μίμη Πλέσσα, ο οποίος μεσολαβεί στη «Φίλιπς» για την ηχογράφηση του πρώτου του τραγουδιού. Είναι το «Τραγούδι του δρόμου», ελληνική απόδοση του Νίκου Γκάτσου σ’ ένα ποίημα του Λόρκα με ερμηνευτή τον Γιώργο Μούτσιο.

Το Απρίλιο του 1962 έγινε ιδρυτικό μέλος και αντιπρόεδρος στο Σύλλογο Φίλων Ελληνικής Μουσικής (ΣΦΕΜ), με στόχο τη στήριξη του έργου του Μίκη Θεοδωράκη, αλλά και την προβολή νέων δημιουργών. Στις τάξεις του συλλόγου θα βρεθούν πολύ γρήγορα ο Χρήστος Λεοντής, ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Διονύσης Σαββόπουλος, η Μαρία Φαραντούρη, ο Νότης Μαυρουδής, ο Φώντας Λάδης, ο Μάνος Ελευθερίου και πολλοί άλλοι. Αναλαμβάνει τη διεύθυνση της χορωδίας του συλλόγου και με αυτή συμμετέχει το καλοκαίρι στις παραστάσεις της μουσικής επιθεώρησης του Μίκη Θεοδωράκη «Όμορφη Πόλη» που ανεβαίνει με μεγάλη επιτυχία στο Θέατρο Παρκ.

Τον Μάρτιο του 1965 παντρεύεται τη Μάρω Λήμνου, τη μετέπειτα συγγραφέα παιδικών βιβλίων, γνωστή ως Μάρω Λοΐζου. Ένα χρόνο αργότερα, τον Αύγουστο του 1966, θα γεννηθεί η κόρη τους Μυρσίνη. Τα επόμενα χρόνια θα είναι αρκετά δημιουργικά για τον συνθέτη. Γράφει τραγούδια και μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο.

Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας μπήκε πολλές φορές στο στόχαστρο των αρχών για τις αριστερές πολιτικές του πεποιθήσεις. Μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973 συνελήφθη και πέρασε 10 μέρες στα κρατητήρια στης Ασφάλειας. Μέσα στο ξέφρενο κλίμα της μεταπολίτευσης συμμετέχει στις μεγάλες λαϊκές συναυλίες της εποχής και στο τέλος του 1974 κυκλοφορεί το δίσκο «Τα Τραγούδια του Δρόμου», με όλα εκείνα τα τραγούδια του που είτε είχαν απαγορευτεί τα προηγούμενα χρόνια, είτε δεν τους είχε επιτραπεί η ηχογράφηση από τη λογοκρισία της επταετίας. Την τριετία 1974 – 1977 υπήρξε ένας από τους βασικούς εκφραστές του πολιτικού τραγουδιού. Το 1978 αναλαμβάνει την προεδρία της Ένωσης Μουσικοσυνθετών Ελλάδας και πρωτοστατεί στη δημιουργία φορέα είσπραξης των πνευματικών δικαιωμάτων. Τον ίδιο χρόνο παντρεύεται σε δεύτερο γάμο την ηθοποιό Δώρα Σιτζάνη.

Στην εικοσαετή μουσική του διαδρομή έγραψε μερικά από τα καλύτερα ελληνικά τραγούδια, συνεργαζόμενος με τους στιχουργούς Γιάννη Νεγρεπόντη, Φώντα Λάδη, Μανώλη Ραούλη, Δημήτρη Χριστοδούλου και Λευτέρη Παπαδόπουλο, με τον οποίο γνωρίστηκε το 1965 και έγιναν αχώριστοι φίλοι. Τα τραγούδια του, γεμάτα λυρισμό και τρυφερότητα, ερμήνευσαν μεγάλα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού, όπως ο Γιάννης Καλατζής, ο Γιώργος Νταλάρας, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, η Χάρις Αλεξίου, ο Γιάννης Πουλόπουλος, ο Γιάννης Πάριος, η Μαρία Φαραντούρη, ο Στέλιος Καζαντζίδης και η Δήμητρα Γαλάνη.

Ο Μάνος Λοΐζος έφυγε νωρίς από τη ζωή στις 17 Σεπτεμβρίου 1982. Άφησε την τελευταία του πνοή σε νοσοκομείο της Μόσχας, χτυπημένος από την επάρατη νόσο.

Η εν ψυχρώ δολοφονία που αποτέλεσε το σημείο καμπής για την αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής

Νωπές είναι ακόμα οι μνήμες από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα ένα χρόνο μετά. Ήταν 17 Σεπτεμβρίου 2013. Ο 34χρονος μουσικός μαζί με την κοπέλα του και μερικούς φίλους κάθεται σε μία καφετέρια στο Κερατσίνι και όλοι παρακολουθούν έναν ποδοσφαιρικό αγώνα. Ακολούθησε, σύμφωνα με τις πληροφορίες, ένταση για το ποδόσφαιρο και στη συνέχεια φαίνεται ότι υπήρξε πολιτική αντιπαράθεση. Σύμφωνα με κατοίκους της περιοχής, η αντιπαράθεση μεταφέρθηκε από την καφετέρια στο δρόμο της Παναγή Τσαλδάρη.

Ένα μαχαίρι στοχεύει απευθείας την καρδιά του νεαρού. Ο Παύλος Φύσσας πέφτει νεκρός στην άσφαλτο. Ξεψυχά στην αγκαλιά της αγαπημένης του. Όλοι «παγωμένοι» δεν μπορούν να πιστέψουν τι έχει μόλις συμβεί. Πριν «φύγει» υπέδειξε τον δολοφόνο του. Τις τελευταίες δραματικές στιγμές και τις τελευταίες λέξεις του 34χρονου Παύλου Φύσσα περιέγραψε ένας από τους φίλους του που ήταν παρών στο τραγικό περιστατικό.

«Μας περικύκλωσαν 45 άτομα της Χρυσής Αυγής με ρόπαλα στα χέρια, πάνω από την Τσαλδάρη κάποιοι χρυσαυγίτες είχαν κλείσει με τα αμάξια τους τη λεωφόρο, την οποία ανέβαιναν ανάποδα με τα αυτοκίνητά τους», δηλώνει ο Μιχάλης, στην εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος, περιγράφοντας το περιστατικό.

«Νιώσαμε ότι δεν θα γλιτώσουμε εύκολα από αυτούς. Ο Παύλος μας φώναξε “τρέξτε, τρέξτε”. Αρχίσαμε να τρέχουμε. Ο Παύλος σταμάτησε να τρέχει για να τους καθυστερήσει και να τους απωθήσει, να μην φτάσουν σ’ εμάς. Αρχίσανε να παλεύουν. Πήγε να φύγει, εκείνη τη στιγμή κατέβηκε ένας χρυσαυγίτης από ένα αμάξι που ήταν παρκαρισμένο δίπλα. Ο Παύλος του φώναξε “τι θα γίνει, θα μας σκοτώσετε τώρα;”», συνεχίζει.

«Εκείνος τον μαχαίρωσε. Του κάρφωσε το στιλέτο στην καρδιά. Μετά αρχίσανε οι χρυσαυγίτες να τρέχουνε. Τότε εμφανίστηκε η ομάδα ΔΙΑΣ. Ο Παύλος είχε τις αισθήσεις του. Προσπάθησε να πλησιάσει τους αστυνομικούς, ενώ ήταν μαχαιρωμένος και τους φώναξε: Αυτός με μαχαίρωσε πιάστε τον!»

Το χρονικό της επίθεσης

Η Ελληνική Αστυνομία δέχεται κλήση στις 23:57:42 (17/9/3013). Μάρτυρες αποκαλύπτουν πως μια ομάδα περίπου 50 ατόμων με ρόπαλα βρίσκονται στην συμβολή των οδών Ιφιγένειας και Λ. Παναγή Τσαλδάρη στο Κερατσίνι. Κατευθύνονται προς την καφετέρια με την επωνυμία «ΚΟΡΑΛΙ».

Στις 23:59:19, μια ομάδα 8 αστυνομικών της ομάδας ΔΙ.ΑΣ φθάνει στο σημείο.

Οι αστυνόμοι βλέπουν απέξω περίπου 30 άτομα. Κάποιοι αρχίζουν να τρέχουν προς την οδό Παναγή Τσαλδάρη, όπου είναι συγκεντρωμένα 60 άτομα.

Εκεί βρίσκουν τον Παύλο Φύσσα. Κείτεται αιμόφυρτος, με τραύματα από μαχαίρι στο στήθος. Δεν έχει χάσει ακόμα τις αισθήσεις του. Καταφέρνει να αποκαλύψει το όνομα του δράστη. Είναι ο Γιώργος Ρουπακιάς, μέλος της Χρυσής Αυγής.

Η αστυνομία του βάζει χειροπέδες. Βρίσκει το μαχαίρι πεταμένο κοντά στο αυτοκίνητό του. Ο άτυχος νέος, με αντιφασιστική δράση, μεταφέρεται στο Γενικό Κρατικό Νίκαιας, όπου και διαπιστώνεται ο θάνατός του.

Την ίδια στιγμή συγκλονιστική ήταν η μαρτυρία ενός κατοίκου της περιοχής που βρέθηκε πολύ κοντά στο σημείο της συμπλοκής και κατήγγειλε ότι στο σημείο υπήρχαν εξαρχής αστυνομικοί της ομάδας ΔΙ.ΑΣ. οι οποίοι παρακολουθούσαν αμέτοχοι τη φασαρία.

Ο δράστης Γιώργος Ρουπακιάς

Από την προανάκριση, διαπιστώνεται πως ο δράστης δεν βρισκόταν αρχικά στην καφετέρια. Ο Ρουπακιάς μετά την δολοφονία του Φύσσα επικοινώνησε τηλεφωνικώς με τον Γιώργο Πατέλλη, αρχηγό της τοπικής οργάνωσης Νικαίας ο οποίος στην συνέχεια επικοινώνησε με τον βουλευτή της Χρυσής Αυγής Γιάννη Λαγό.

Οι ανακρίσεις μπλέκουν και άλλα μέλη της Χρυσής Αυγής. Αυτή είναι η αφορμή για περαιτέρω έρευνες για ποινικά αδικήματα.

Η αστυνομία κάνει λόγο για ύπαρξη εγκληματικής οργάνωσης στην οποία εμπλέκονται μέλη, ηγετικά στελέχη αλλά και βουλευτές της Χρυσής Αυγής.

Εκτός από το Γιώργο Ρουπακιά, συνελήφθη και η σύζυγος του δράστη της στυγερής δολοφονίας του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι, καθώς επίσης και άλλη μία γυναίκα, γιατί, σύμφωνα με την αστυνομία, στο πλαίσιο της έρευνας κατέθεσαν ψευδώς αναφορικά με αντικείμενα που φέρεται ότι απομακρύνθηκαν από το σπίτι του δράστη.

Επιπλέον, συνελήφθη για παράβαση του νόμου περί όπλων ο υπεύθυνος της Τοπικής Οργάνωσης της Χρυσής Αυγής του Πειραιά, καθώς από τις έρευνες που έγιναν στους χώρους των γραφείων βρέθηκε και κατασχέθηκε ένα πτυσσόμενο γκλομπ.

Νωρίτερα, σε κατάθεσή της στην Ασφάλεια, η σύζυγος του 45χρονου είχε υποστηρίξει ότι ο δράστης της είχε ζητήσει να εξαφανίσει από το σπίτι τους όλα τα αντικείμενα που τον συνδέουν με πολιτικό χώρο.

Η ίδια πρόλαβε, όπως λένε οι πληροφορίες, και έκρυψε ένα πτυσσόμενο γκλομπ και έντυπο υλικό. Όλα αυτά μετά το φονικό στο Κερατσίνι και μετά από όσα αποκάλυψε η σύζυγός του στον ανάκριση.

Ελεύθεροι, χωρίς περιοριστικούς όρους, μετά από σύμφωνη γνώμη ανακριτή και εισαγγελέα, αφέθηκαν τόσο η σύζυγος του δράστη της αιματηρής επίθεσης στο Κερατσίνι, μια ακόμη γυναίκα (η οποία, κατά την απολογία της στον ανακριτή, φέρεται να υποστήριξε ότι δεν έχει σχέση με την επίθεση και ότι απλά γνώριζε τη γυναίκα του δράστη) και ο γραμματέας της τοπικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής στον Πειραιά.

Η ταυτότητα του δολοφόνου

Γιος μεταναστών στη Γερμανία και πατέρας δύο παιδιών είναι ο 45χρονος Γιώργος Ρουπακιάς που ομολόγησε ότι δολοφόνησε τον Παύλο Φύσσα τα μεσάνυχτα της Τετάρτης στο Κερατσίνι.

Τον τελευταίο καιρό φέρεται να εργαζόταν σαν οδηγός βυτιοφόρου σε εταιρία πετρελαιοειδών και συχνά έλειπε από το σπίτι του.

Όσοι τον γνωρίζουν λένε πως «έβαζε κάτω έναν ολόκληρο λόχο». Τον χαρακτηρίζουν «βιαστικό». Και συμφωνούν πως φρόντιζε να κρύβει καλά τα πιστεύω του. Ολιγόλογος και χαμηλών τόνων πάντα.

Όπως παραδέχτηκε και ο ίδιος στην απολογία του επισκεπτόταν συχνά τα γραφεία της Χρυσής Αυγής στη Νίκαια. Το διαμέρισμα που μένει με την οικογένειά του, τη γυναίκα του και τα δυο τους παιδιά, μια κόρη μαθήτρια Λυκείου και έναν γιο που είναι φαντάρος, είναι πολύ κοντά στα γραφεία του κόμματος.

Είχαν μετακομίσει στο διαμέρισμα της Νίκαιας πριν δυο μήνες, είπαν γείτονες. Πριν, έμεναν στα Πετράλωνα. Στην πολυκατοικία όπου έμενε, οι συγκάτοικοι μίλησαν για έναν άνθρωπο χαμηλών τόνων.

Παλιότερα, ο δράστης είχε δουλέψει στην ιχθυόσκαλα Κερατσινίου, σε ιχθυοπωλεία συγγενών του.

Η Χρυσή Αυγή αρνήθηκε ότι έχει οποιαδήποτε σχέση με τον 45χρονο. Από έρευνες όμως φέρεται να είχε στενή σχέση με ηγετικά στελέχη της Χρυσής Αυγής, και συμμετείχε σε πολλές δραστηριότητές της.

Καταθέσεις στους ανακριτές εντάσσουν τον Ρουπακιά στην ηγετική ομάδα της τοπικής οργάνωσης Χρυσής Αυγής Νίκαιας. Σήμερα βρίσκεται στις φυλακές Μαλανδρίνου.

Ποιος ήταν ο Παύλος Φύσσας

Το θύμα της δολοφονίας, ο Παύλος Φύσσας, γεννήθηκε στις 10 Απριλίου 1979 και ήταν καλλιτέχνης της ραπ. Ο πατέρας του δούλευε στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη του Περάματος. Ο Παύλος Φύσσας μετά το σχολείο είχε δουλέψει και αυτός σε παρόμοιες εργασίες από το 1998 μέχρι το 2003 και ανήκε στο Συνδικάτο του Μετάλλου, ενώ στη συνέχεια είχε αφιερωθεί στη μουσική.

Από την ηλικία των 18 ετών είχε γνωριστεί με μέλη της Freestyle Productions, εταιρείας παραγωγής low bap μουσικής με έδρα το Πέραμα.

Το καλλιτεχνικό του όνομα Killah P σήμαινε σύμφωνα με τον ίδιο «Killah Past – Δολοφόνος του παρελθόντος» και το πήρε όταν έφυγε από την Freestyle Productions.

Είχε συμμετάσχει σε δισκογραφικές συλλογές και είχε κάνει αρκετές ζωντανές εμφανίσεις στην Αθήνα και την περιφέρεια. Συνεργάστηκε με γνωστούς hip-hop καλλιτέχνες όπως ο Δημήτρης Μεντζέλος (από τα Ημισκούμπρια), μαζί με τον οποίο δημιούργησε βίντεο με τίτλο «Κρίση», και τον Λόγο Απειλή.

Μέσω της μουσικής του μιλούσε για πρόσφυγες, μετανάστες, για τη βία του κατεστημένου, για τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και του Κάρλο Τζουλιάνι, διαδηλωτή στη Γένοβα το 2001.

Δεν ανήκε σε καμία παράταξη, αλλά είχε αναπτύξει αντιφασιστική δράση. Ο πατέρας του Παύλου Φύσσα εμφανιζόμενος σε τηλεοπτικό σταθμό, δήλωσε θυμωμένος πως ο γιος του δεν ανήκε ποτέ πουθενά πολιτικά, καταγγέλλοντας την πολιτική του εκμετάλλευση.

Ο Παύλος Φύσσας κηδεύτηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2013 στο νεκροταφείο Σχιστού. Όταν βγήκε το φέρετρο από την εκκλησία ακούστηκαν τα συνθήματα «Το αίμα κυλάει, εκδίκηση ζητάει», «Θάνατος στον φασισμό», ενώ την ώρα της ταφής οι παρευρισκόμενοι τραγουδούσαν στίχους των τραγουδιών του Παύλου Φύσσα. Το δημοτικό συμβούλιο Κερατσινίου, υιοθετώντας αίτημα πολιτών και συλλογικοτήτων, αποφάσισε να μετονομαστεί η Παναγή Τσαλδάρη σε οδό Παύλου Φύσσα.

newsbeast.gr