Γνωρίστε τα χορταρικά μας – Χοιροβότανο ή χοιρομουρίδα

Πολλοί είναι εκείνοι που δεν γνωρίζουν το φυτό, και με ρωτούν ποιο είναι τελικά το χοιροβότανο, και άλλοι τόσοι πάλι το μπερδεύουν με τη βοϊδόγώσσα ή βοϊδόχορτο, ή και με τους αγογλώσσους ή παπάφθια

Στη Κρήτη λέγεται χοιρομουρίδα, γιατί παλιά ήταν τόσο σε αφθονία, που το έδιναν στους χοίρους! Σήμερα πλέον σπανίζει και αυτό, και βγαίνει σε συγκεκριμένες περιοχές, όπου στραγγίζουν καλά τα νερά της βροχής. Η χρονιά φέτος δεν ευνόησε την εμφάνιση τους λόγω λασπώδους εδάφους, και ελάχιστα φυτά εμφανίστηκαν!

Είναι ετήσιο ή διετές φυτό που φτάνει τα 30-60 εκατοστά. Την άνοιξη παράγει κίτρινα ομαδοποιημένα άνθη, τα οποία όλα κοιτάνε προς τον ουρανό, και φυσικά πολλαπλασιάζεται πολύ εύκολα. Τα φύλλα του φυτού είναι σκούρα πράσινα και χνουδωτά, καλυμμένα με τρίχες. Στη βάση τους κοκκινίζουν λίγο, αλλά αυτό το χαρακτηριστικό το έχουν και άλλα χόρτα, όπως το πικροράδικο, η βοϊδόγλωσσα, και άλλα, και για αυτό ο κόσμος μπερδεύεται.

Τα κατώτερα φύλλα του είναι οδοντωτά και τα ανώτερα είναι χωρίς δοντάκια. Το επάνω μέρος των φύλλων είναι γεμάτα με λευκές φλύκταινες (φουσκίτσες). Άλλη εκδοχή για την ονομασία, μας λέει πως οι χήρες λέγεται, του έχουν μεγαλύτερη αδυναμία, από αυτό και το όνομά του σε άλλα μέρη είναι «χηροβότανο»! Λέγεται και μυρμηγκοβότανο, και ανήκει στα άγρια φαγώσιμα χορταρικά. Το χορταρικό αυτό μαζεύεται από το φθινόπωρο έως τον Δεκέμβρη σαν φυτό εδάφους, και από τον Ιανουάριο μέχρι την άνοιξη που βλασταίνει, τρώγεται και το βλάστάρι του, αφού αφαιρεθούν τα πιο πολλά φύλλα, όπως δηλαδή τα βρουβάσταχα.

Τρώγονται βραστά σκέτα με λαδολέμονο, και επειδή πικρίζει κάπως, καλό είναι να σε συνοδεύεται και με άλλα άγρια χόρτα, όπως βοϊδόγώσσες, βρούβες, κορδοκαρές κλπ.

Κείμενο – Φωτογραφίες: Γεώργιος Χουστουλάκης