Η σκασίλα τση πεθεράς!!

Το κώλο σου να ντουχιουντίζεις, μα το κώλο σου!!

Δεκαπέντε μέρες μετά το γάμο τζη, η νύφη, εσκέφτηκε για πρώτη φορά να πάει στση μάνα τζη, απού ετσά τση φάνηκε πως την είχενε ανεζητήξει.

Είπενε και του ντελικανή τζη να την ακολουθήξει.

– Οόι, τση κάνει ο απατός του, εγώ θα πάω να βλέπω στσι προβατίνες μου στ’ αόρι και αβουγιαργά οντέ θα-ντιγιαγύρω, θα φανώ να τηνέ δω και του λόγου τζη!!

Ετσά το λοιπόν εξετέλεψε.

Με το να ντιγιαγύρει από τ’ αόρι, επήγενε σπαγιά στση πεθεράς του.

Σα και τον είδενε απ’ αλάργο η νύφη, εντάκαρε και εφώνιαζε τσι μάνας τση, όσο νε μπόργε πλια δυνατά και εχοροπήδαγε από τη χαρά τζη.

-Μάνα, μάνα, μάνα!! Ο γαμπρός σου έρχεται!! Ο γαμπρός σου έρχεται!!

Ε….. και είντα μου το λες εμένα θυγατέρα μου ετούτο να το πράμα!! Είντα μου το λες!! Γή για να βάλω τα κλάματα!!

Εμένα δε μου καίγεται καρφί κερά μου!!

Το κώλο σου να ντουχιουντίζεις, μα το κώλο σου!!

Σύνταξη κειμένου: Φανούριος Ζαχαριουδάκης