Η Αργυρώ που νοσηλεύεται τις τελευταίες μέρες στον νοσοκομείο του Αγίου Σάββα στην Αθήνα, υπεβλήθη σε επιτυχημένη επέμβαση και βλέπει με απόλυτη αισιοδοξία πλέον το μέλλον
Μια 30χρόνη Ανωγειανή, η Αργυρώ Σταυρακάκη, συγκλόνισε όλο το χωριό με τη δύναμη της ψυχής της και τον τρόπο που παλεύει τις τελευταίες εβδομάδες την ασθένεια αυτή, ενώ με ανάρτηση της είχε περιγράψει με πολύ δυνατά λόγια ψυχής όλα τα στάδια που πέρασε μετά τη διάγνωση.
Η Αργυρώ που νοσηλεύεται τις τελευταίες μέρες στον νοσοκομείο του Αγίου Σάββα στην Αθήνα, υπεβλήθη σε επιτυχημένη επέμβαση και βλέπει με απόλυτη αισιοδοξία πλέον το μέλλον. Επικοινωνήσαμε μαζί της, καθώς μας συνδέουν στενές φιλικές σχέσεις, ενώ πολλάκις έχει βοηθήσει και στηρίξει την ΑΝΩΓΗ, καθώς είναι τεχνικός ηλεκτρονικών υπολογιστών και κινητών, ενώ παράλληλα δουλεύει και ως η σχολική τροχονόμος στο δημοτικό μας σχολείο. Μια πολύ δραστήρια γυναίκα και μητέρα.
Χάρηκα ιδιαίτερα που την άκουσα καλά και χαμογελαστή όπως πάντα μου ανέφερε την περιπέτεια της που φτάνει σε μια αίσια κατάληξη. Έτοιμη να επιστρέψει στον σύζυγο της Νίκο Κονιό και τα ανήλικα παιδιά της, η Αργυρώ μας έδωσε την άδεια να δημοσιεύσουμε και εμείς το κείμενο της, που μπορεί μέσω της δύναμης και της αυθεντικότητας του να βοηθήσει γυναίκες που περνάνε παρόμοιες δύσκολες καταστάσεις. Το σημαντικότερο μήνυμα της είναι ότι ο άνθρωπος έχει μέσα του απεριόριστες δυνάμεις, κι αν καταφέρει να τις ανασύρει στην επιφάνεια, μπορεί να παλέψει τον μεγαλύτερο και πιο ισχυρό εχθρό!
Με πάθος, δύναμη, αγωνιστικότητα αλλά και το αυθεντικό Ανωγειανό χιούμορ, η Αργυρώ περιγράφει πως συμπεριφέρθηκε αρχικά και πως πείσμωσε αργότερα, ώστε να παλέψει και να νικήσει τον καρκίνο.
Αναλυτικά η ανάρτηση της:
“Και το όνομα αυτού ” καρκίνος.”
Κάπου τον είχα ακουστά μέχρι που μου χτύπησε την πόρτα.. Μέγα λάθος..!
1)Ημέρα πρώτη : έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου , ήθελα να μάθω τι κακό έκανα για να με τιμωρεί έτσι ο θεός.. Έκλαψα τόσο όσο δεν έκλαψα τόσα χρόνια που ζω… Πήρα το αμάξι μου και εξαφανίστηκα μέχρι να ηρεμήσω. Τόσα ασταμάτητα δάκρυα ποτέ ξανά… Τηλέφωνα, μηνύματα απάντηση σε κανέναν…Ήθελα να είμαι μόνη μου .!
2) Ημέρα δεύτερη : χειρότερα από την προηγούμενη..!! Κλάμα αλλά και νεύρα.. Πολλά νεύρα..!! Χτύπησα το χέρι μου σε ένα τοίχο να παίζω γροθιές γιατί δεν ήξερα πού να ξεσπάσω.. Ο τοίχος ευτυχώς είναι καλά το χέρι μου τελικά όχι, το ράγισα.
3)Ημέρα τρίτη: νεύρα που σε κοιτάζω στα μάτια και λες συγγνώμη χωρίς να φταις,,, σου κόβω την κυκλοφορία του αίματος έτσι απλά με ένα μου βλέμμα… Τσακώθηκα με το μισό νομό Ηρακλείου και ο άλλος μισός ακούει “Σταυρακάκη” και περνάει τα σύνορα από το ζόρε του… Άφησα το στίγμα μου παντού… Έκανα τοοο χαμούλη..!! Θα το ξεπεράσουν κάποια στιγμή λογικά..
4)Άρνηση για το οτιδήποτε , δεν θα το παλέψω σηκώνω τα χέρια ψηλά και δεν με νοιάζει να πεθάνω… Τους έδιωξα όλους δεν ήθελα κανένα… Ένιωσα αδύναμη και παραιτήθηκα… Ήθελα να πεθάνω μέσα σε μια νύχτα, να μην ζήσω τίποτα από αυτά που σκεφτόμουνα.. Δεν ήθελα τηλέφωνο δεν ήθελα άνθρωπο…
5)Και όμως σηκώθηκα μια μέρα και είπα επί λέξη:
“Καρκίνε τη γ@@@σες δεν έπρεπε να με ενοχλήσεις” Ναι το είπα στο καρκίνο αυτό,,, το καλό παιδί με τρόπους μας τελείωσε δεν κράτησα επίπεδο ..!! Τέλος,,, μου έσπασες τα νεύρα , έχασα τον εαυτό μου να είσαι αιτία. Για καρκινοπαθείς πάντως είμαι πολύ γλυκούλα να μου αναγνωριστεί παρακαλώ…!!! Μα γιαε εδά ποιος με έκαμε άνω κάτω…!
Όταν βάζω ένα στόχο τρέμει από φόβο μέχρι και το ίδιο το μυαλό μου γιατί ξέρει ότι θα τον πετύχω… Δεν έπρεπε να με ενοχλήσει , θα τον έκανα να το μετανιώσει…!! Έτσι απλά δεν έπρεπε να τα βάλει μαζί μου… ΚΑΝΕΊΣ δεν μπορεί να τα βάλει μαζί μου..!
Μου είπανε να βάλω ένα στόχο άμα θέλω να πάνε όλα καλά του τύπου ” θέλω να το κάνω για να ζήσω, ή για τα παιδιά μου , ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο”
Στόχος λοιπόν: να σε διαλύσω που νόμιζες ότι θα ρίξεις εσύ εμένα … Εσυυυ εμενααα…!! Θα τα πούμε στο ρινγκ και μάντεψε ποιος θα κερδίσει μωρό μου..!
Υ.Γ. Είδα ανθρώπους να στεναχωρούνται για εμένα, να προσεύχονται για εμένα , και να μου δείχνουν την αγάπη τους με πράξεις… Κάποιοι με είδατε να κλαίω , να πέφτω , να χάνω το κουράγιο μου.. Σε κάποιους δεν απαντούσα καν , σε άλλους δεν σήκωνα το τηλέφωνο, σε άλλους ήμουνα θυμωμένη και τους έκανα πέρα ενώ ήθελαν να είναι δίπλα μου… Σας ζητάω ΣΥΓΝΏΜΗ..!! Είδα ένα χωριό να έχει την έγνοια μου ( πρωτόγνωρη εμπειρία το ομολογώ) ανεξαρτήτως ηλικίας 15-80 ετών με ένα πρόχειρο υπολογισμό… Δεν ξέρω αν αντιδράτε έτσι σε ανάλογες περιπτώσεις αλλά σε εμένα ήτανε κάτι το απίστευτο και σας ευχαριστώ όλους πολύ..!!
Οι ατάκες που μου έμειναν :
” Άμα σε δω να πέφτεις θα σου ΣΠΆΣΩ τη κεφαλή”
” Άμα δεν σταθείς στα πόδια σου θα σου ΚΌΨΩ την κεφαλή”
“Εσύ που είσαι δυνατή, σήκω και πάτησε στα πόδια σου γιατί θα σου ΣΠΆΣΩ τα σιφούνια” δεν σας αντέχω άλλο… Τέτοια εκφραστικά λόγια αγάπης δεν πιστεύω ότι ειπώθηκαν ποτέ σε άνθρωπο…!!!
Υ.Γ2 όπως καταλαβαίνετε η ανάρτηση έγινε με σκοπό σε ένα χρόνο από τώρα να γίνει story με τίτλο:
” Σας το είπα ότι θα κερδίσω ” γιατί θα ΚΕΡΔΊΣΩ…!!! Τα λέμε στην επιστροφή και θα είναι σαρωτική όπως πάντα..!!! Σας αγαπάω πολύ και σας ευχαριστώ για όλα…!!!( Ραντεβού σε κάνα μήνα λογικά) Μέχρι τότε σας θέλω όπως σας άφησα κανονίστεεε…!!!”
Μπράβο Αργυρώ! Μέσα από τη μεγαλύτερη δυσκολία της ζωής σου, δίνεις δύναμη σε μας και σε όλο τον κόσμο. Ας είσαι καλά. Σε περιμένουμε στα αγαπημένα σου Ανώγεια με πολύ αγάπη.
Ακολουθήστε το Cretanmagazine στο Google News και στο Facebook
