Καταδρομείς της 1ΜΑΛ επισκέφτηκαν το εκκλησάκι του Αϊ Γιώργη στ’ Ανώγεια

Καταδρομείς της 1 ΜΑΛ βρέθηκαν στ’ Ανώγεια και τους φιλοξένησε ο παπα Ανδρέας στο εκκλησάκι του Αϊ Γιώργη

Υποδεχθήκαμε στην αγκαλιά της εκκλησίας μας, τους Καταδρομείς μας(1ΜΑΛ) που βρεθήκανε στα Ανώγεια και με σεβασμό προσκύνησαν τον Άγιο Γεώργιο.

Ανταλλάξαμε κουβέντες καθαρές, αποδεικνύοντας για ακόμα μια φορά ότι η εκκλησία και οι Ένοπλες δυνάμεις, παραμένουν αδελφωμένες, αγκαλιάζοντας με την σειρά τους ολόκληρη την Πατρίδα και την ασφάλεια του τόπου!
Να είναι ευλογημένα τα παλικάρια αυτά όπως και οι αξιωματικοί που βρίσκονται δίπλα τους για την εμψύχωση και την εκπαίδευση τους..

Απλά, ταπεινά και σταράτες κουβέντες μέσα από την ψυχή μου

«Παιδιά με ατσάλινα χέρια, με θάρρος, γεμάτα ψυχή, στα χέρια μας είναι η δόξα της Πατρίδος μας και η τιμή. Εμπρός παιδιά με μια καρδιά, η σάλπιγγα σημαίνει, η Μάνα Ελλάς από εμάς Ελευθερία προσμένει. Παράδειγμα το Δραγατσάνι, θα είναι για μας φωτεινό και άλλων ηρώων αγώνες για τον Λόχο μας τον Ιερό. Εμπρός παιδιά με μια καρδιά, η σάλπιγγα σημαίνει, η Μάνα Ελλάς από εμάς Ελευθερία προσμένει. Περήφανη να’ ναι η μάνα, που έκανε τέτοια παιδιά, που ‘ναι έτοιμα πάντα να πέσουν μ’ αλεξίπτωτα μεσ’ τη φωτιά».

Αυτός είναι ο ύμνος του ΙΕΡΟΥ ΛΟΧΟΥ… τους στίχους του οποίου έγραψε ο Στρατηγός των τεθωρακισμένων Ανδρέας Έρσελμαν. Το εμβατήριο αυτό, ο ύμνος δημιουργήθηκε το 1942 1945.

«Ορκίζομαι να φυλάττω πίστη εις την πατρίδα. Υπακοή εις το Σύνταγμα τους νόμους και τα ψηφίσματα του κράτους. Υποταγήν εις τους ανωτέρους μου. Να εκτελώ προθύμως και άνευ αντιλογίας τας διαταγάς των. Να υπερασπίζω με πίστην και αφοσίωσιν, μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματος μου, τας Σημαίας. Να μη τας εγκαταλείπω μηδέ να αποχωρίζομαι ποτέ απ’αυτών. Να φυλάττω δε ακριβώς τους στρατιωτικούς νόμους. Και να διάγω εν γένει ως πιστός και φιλότιμος στρατιώτης».

Αυτός είναι ο ΟΡΚΟΣ του Έλληνα Στρατιώτη. Κάθε ενός από τα παιδιά μας που υπηρετούν τη σημαία και την πατρίδα μας.

Σήμερα, στο ναό του Αγίου μας στα Ανώγεια στον Άι Γιώργη. Οι καταδρομείς αλεξιπτωτιστές προσευχήθηκαν και ύψωσαν τη φωνή τους στην Υπεραγία, με τον ΕΘΝΙΚΟ μας ΥΜΝΟ. Θέλω λοιπόν να ευχηθώ σε όλους τους Έλληνες αλλά και τις Ελληνίδες μας που φορούν το χακί και την παραλλαγή… που φέρουν το εθνόσημο στο κούτελο και το σταυρό στο μπέτι τους… να διατηρήσουν την αγάπη και την εμπιστοσύνη σε τούτη τη βασανισμένη χώρα. Να κρατήσουν ψηλά τον ιστό της σημαίας, να τιμήσουν τους γονείς και τα αδέλφια τους. Να κάμνουν το σταυρό τους και να προσεύχονται αδιαλείπτως. Να μην αφήνουν το συνάνθρωπο και τον αδύναμο χωρίς τη βοήθεια τους, κυρίως όμως να κοινωνήσουν στα παιδιά, στους εφήβους και στις παρέες τους, τη μεγαλοσύνη του να είσαι υπηρέτης μιας χώρας, ενός τόπου τόσο πολιτισμένου, τόσο ευλογημένου και τόσο χαρισματικού.

Αδέρφια μου. Να γνωρίζεται πως στους στίχους του Εθνικού μας ύμνου διαβάζουμε και τα εξής: «΄Ολοι οι τόποι σου σ’ εκράξαν χαιρετώντας σε θερμά, και τα στόματα εφωνάξαν όσα αισθάνετο η καρδιά…. Αυτός λέγει, αφοκρασθείτε: “Εγώ ειμ’ ‘Αλφα, Ωμέγα εγώ, πέστε, που θ’ αποκρυφθείτε εσείς όλοι, αν οργισθώ; Φλόγα ακοίμητην σας βρέχω, που, μ’ αυτήν αν συγκριθεί κείνη η κάτω οπού σας έχω, σαν δροσιά θέλει βρεθεί».

Τα μάτια μου σήμερα βουρκώσανε μπροστά στα παλικάρια αυτά, μέσα στο ναό, μέσα στα Ανώγεια. Θεέ μου. Κράτα την αξία μας, βάστα την υπομονή μας, ατσάλωσε τις καρδιές μας.
Τα λόγια τούτα, τα αφιερώνω σε όλους όσους αγάπησαν αγαπούν αγωνίστηκαν και αγωνίζονται για τούτο τον ουρανό, τούτα τα βουνά, τούτη τη θάλασσα και όλα τούτα τα κοπέλια και τις κοπελιές που περιμένουν τόσα από εμάς τους αδύναμους πολλές φορές, αλλά συνεχιστές σε κάθε αγώνα από κάθε μετερίζι, στον Αιώνα των Αιώνων, μακριά όμως, από κάθε μαύρο που πληγώνει την ιστορία μας, το έθνος μας, τον πολιτισμό μας, την ανθρωπιά και την αλληλεγγύη μας. Κάθε μαύρο που προσπαθεί να καπηλευτεί και να ξεστρατίσει την αλήθεια από την ορθή Έννοια του όρου πατριώτης, Έλληνας, Άνθρωπος, Ορθόδοξος.