Το Γερακάρι είναι ένα χωριό σε υψόμετρο 680 μέτρων 41 χιλιόμετρα από το Ρέθυμνο και κάπου 10 από το Σπήλι
Όταν τύχει να περάσεις από το χωριό Γερακάρι, Δήμου Αμαρίου Ρεθύμνης, και δεν είσαι προετοιμασμένος στο τι θα συναντήσεις, θα βρεθείς ίσως προ εκπλήξεως όπως και εγώ!
Δεν ξέρουμε βέβαια αν η ονομασία του χωριού προήλθε τελικά από κάποιον Γερακάρη, Βυζαντινό φεουδάρχη που εγκαταστάθηκε στην περιοχή μετά την ανακατάληψη του νησιού από τους Άραβες, από τυχόν εκτροφή κυνηγητικών γερακιών, του «ιερακάριου», ή αν προέρχεται από την «Ιερά Κάρα», τα λείψανα ενός αγίου της περιοχής.
Η Κρητική πολιτεία βρήκε το Γερακάρι με 414 κατοίκους, και επί τουρκοκρατίας είχε ακόμα και τζαμί!
Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, λόγω της δυσπρόσιτης θέσης του, το Γερακάρι χρησίμευσε ως κρησφύγετο για αποκομμένους Βρετανούς στρατιώτες από τη μάχη της Κρήτης , αλλά και για Βρετανούς πράκτορες. Στις 22 όμως Αυγούστου του 1944, ο γερμανικός στρατός εκτέλεσε 49 κατοίκους και κατέστρεψε το χωριό ως αντίποινα για την απαγωγή του στρατηγού Κράιπε από Βρετανούς πράκτορες και Έλληνες αντιστασιακούς.
Η ιστορία του χωριού ξεκινά όμως από την αρχαιότητα, μέχρι και την γερμανική κατοχή. Κοντά στο Γερακάρι έχουν βρεθεί αρχαιολογικά ευρήματα των μινωικών και ρωμαϊκών χρόνων. Εκείνο που βλέπουμε όμως σήμερα, είναι ότι το Γερακάρι είναι ένα χωριό όμορφο, καθαρό και ζωντανό, πέραν από την ένδοξη ιστορία του.
Πολλές οι εκπλήξεις λοιπόν όταν φθάσεις στο χωριό. Θα συναντήσεις ακόμα και τράπεζα στο δρόμο σου, παρ όλο που έχει δεν έχει 300 κατοίκους όλους κι όλους! Θα συναντήσεις πολλές ταβέρνες που κάποιες διαθέτουν πανοραμική θέα, και από ότι μας βεβαιώνουν τα φαγητά τους είναι τέλεια!
Θα βρεις πολλές καφετέριες και ή κλασικά καφενεία, που σε όποιο κι αν πας έστω και σαν ξένος ή περαστικός, θα σε κεράσουν ένα καφέ ή μια ρακή!
Διαθέτει ξενοδοχεία σύγχρονα με πισίνες, πανσιόν, σουπερ μάρκετ, γήπεδο μπάσκετ, ακόμα και ένα μοντέρνο γηροκομείο! Κι όμως είναι ένα χωριό, λες και από το πουθενά, και τα έχει όλα αυτά, που δεν τα έχουν ίσως ούτε τα πιο σύγχρονα χωριά της Ευρώπης!
Η εκκλησία τους έχει κτιστό ρολόι που μάλιστα δείχνει την ώρα κανονικά, έχει το χωριό μια πολύ όμορφη στάση λεωφορείου, αλλά σε συνδυασμό με αρκετό πράσινο!
Έχει δάσος με κερασιές, και πολλά φρούτα του καλοκαιριού, μήλα φιρίκια, σταφύλια, απίδια, βανίλιες, νόστιμα άσπρα σύκα κα. Τον χειμώνα βέβαια την παράσταση κλέβουν κάθε χρόνο, τα περιβόητα Γερακαργιανά κεράσια!
Οι δρόμοι του χωριού πάντα καθαροί και περιποιημένοι, με ωραία λουλούδια στις αυλές των σπιτιών.
Διαθέτει επίσης τα Γερακάρι δημόσια ουρητήρια, ιατρικό κέντρο, βιβλιοθήκη, γραφείο του προέδρου, αίθουσα συνεδριάσεων συντριβάνι, ηρώο πεσόντων, ακόμα και τηλεφωνικό θάλαμο για τους περαστικούς!
Διαθέτει δημόσια κρήνη δροσερού νερού στην είσοδο του χωριού, αλλά και κτιστή κρήνη έξω από το ιατρείο – βιβλιοθήκη, με τέσσερις βρύσες, μια σε κάθε σημείο του ορίζοντα!
Μα είναι μόνον ένα πολύ μικρό χωριό, τι άλλο να θέλει κανείς!
Κι όμως δεν είναι όλα αυτά μόνο που κλέψανε την καρδιά, και να θέλω να ξαναπάω στο χωριό!
Πρώτα πρώτα αυτό που με κέρδισε στο πανέμορφο Γερακάρι, είναι ο πολιτισμένος κόσμος του, η καλοσύνη τους το φιλότιμό των αμάλαγων ανθρώπων, που κρατούν ακόμα μέσα τους κάτι από την παλιά αγνότητα.
Με κέρδισε η κυρία Ειρήνη με το καφενείο της, γιατί εκτός που μας κέρασε τους καφέδες μας κάτω από ένα δροσερό ίσκιο ενός δένδρου, μου επέτρεψε να μπω στο μαγαζί της και να αποθανατήσω με την μηχανή μου, ότι έβλεπα μέσα εκεί ! Και τι είδα εκεί μέσα; Όλη την ιστορία του χωριού με μιας ξεδίπλωσε μπροστά στα μάτια μου!
Σε όλους τους τοίχους δεξιά και αριστερά, είδα δεκάδες εικόνες της καθημερινής ζωής του χωριού, πράγμα που έπρεπε παρόμοιες εικόνες να υπάρχουν σε όλα τα χωριά σε κάποιο χώρο!
Η κυρία Ειρήνη μια καλοσυνάτη και πληθωρική γυναίκα παλιάς κοπής, μας αντιμετώπισε σαν να μας ήξερε χρόνια εμένα και τη σύζυγό μου, και μας είπε μάλιστα να πάμε ξανά να μας κεράσει, αλλά και να μας φιλοξενήσει κιόλας για όσο θέλουμε!
Μα το ίδιο μας είπαν κι άλλοι κάτοικοι του χωριού!
Δεν ήταν πάλι μονάχα η κυρία Ειρήνη που με εντυπωσίασε, και οι παλιές φωτογραφίες απλών καθημερινών ανθρώπων σε ώρα εργασίας ή ανάπαυσης στο καφενείο, δεν ήταν η φώτο των μαυροφορεμένων γυναικών που οι άνδρες τους σκοτώθηκαν στον πόλεμο, δεν ήταν οι ήρωες που έχασαν το αίμα τους σε μάχες, αλλά με εντυπωσίασε και ένας ακόμα ήρωας που δεν έχασε τη ζωή του στη μάχη, όμως του έστησαν οι χωριανοί ανδριάντα μπροστά από το ηρώο του χωριού, για τα λόγια που είπε, αντάξια ενός Γερακαριανού, είναι ο ανδριάντας του Σταύρου Κουτελιδάκη με τα λόγια του που είχε πει κάποτε:
«Οι πέντε γιοί μου έπεσαν στους πολέμους Μικρασία, Αλβανία, Γερμανοκατοχή…
Κι άλλους τόσους να χα, θα τους χαλάλιζα για την πατρίδα μας! Ζήτω η Ελλάς»!
Μα πώς να μην σε συγκινήσει με τέτοιους πατριώτες που έχει αυτό το χωριό!
Για την ιστορία, στο Γερακάρι γεννήθηκαν ο λόγιος Εμμανουήλ Γενεράλις και ο νεομάρτυρας Ματθαίος. Επίσης από την μητέρα του κατάγεται ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και πρώην υφυπουργός, Μανόλης Όθωνας .
Επίσης τα αδέλφια Κουτελιδάκη, Σταύρος αντιπρόεδρος Αρείου Πάγου και Μιχάλης γενικός γραμματέας υπουργείου Δημόσιας Τάξης, και να καταλήξουμε στα σημερινά νέα παιδιά, τα αδέρφια Κωστή Κουτελιδάκη λύρα, και Ανδρέα Κουτελιδάκη στο λαούτο, που είναι καταξιωμένοι και οι δύο, και εγγόνια του αξέχαστου Γαλιανού λυράρη Ανδρέα Νικολουδη.
Φεύγοντας από το χωριό με αγκάλιασαν τεράστια δένδρα που δεν είναι άλλα από τις αμπελιτσές, ένα ενδημικό δένδρο που λένε πως κινδυνεύει να χαθεί, και που με τους βλαστούς του γίνονται τα ωραιότερα μπαστούνια!
Περνώντας λοιπόν τα χρόνια, ένα μπαστουνάκι από αμπελιτσά ίσως χρειαστεί, για αυτό θα πρέπει να πάω σύντομα στο χωριό να προμηθευτώ το κατάλληλο βλαστάρι, και πιστεύω δεν θα πάει χαμένο!
Θα μάθω επίσης και πολλά άλλα για τον ένδοξο αυτό τόπο που δεν τα ξέρω…
Η συνέχεις της ξενάγησης μας, μέσα από το φωτογραφικό άλμπουμ της κας Ειρήνης, που βέβαια είναι μονάχα ένα δείγμα!
Κείμενο –φωτογραφίες: Γεώργιος Χουστουλάκης
Ακολουθήστε το Cretanmagazine στο Google News και στο Facebook
