Tο μυστήριο με τους Βουλγάρικους χοχλιούς!
Μέχρι τώρα, είχαμε γνωρίσει όλοι μας κάποιες ποικιλίες χοχλιών στη Κρήτη, όπως τους χονδρούς, τους λιανούς, μια άλλη ποικιλία χονδροχοχλιού πολύ μικρόσωμου, κάτι δηλαδή σαν νάνου χονδρού χοχλιού, και φυσικά τα γνωστά χοχλίδια του κάμπου, και τα πετροχόχλιδα του βουνού! Όλα είναι είδη φαγώσιμα, και αρεστά από όλους σχεδόν τους Κρητικούς!
Οι παρατηρητές όμως της φύσης, όπως εγώ, και γενικά εκείνοι που μάθαμε να ζούμε με τα προϊόντα της μάνας γης, εύκολα μπορούμε να παρατηρήσουμε τη διαφορετικότητα σε κάτι νέο! Μιλάμε για τη περιοχή Μεσαράς της Κρήτης, που κάποιοι αντικρίσαμε εφέτος , κι άλλοι από τα δυο τρία τελευταία χρόνια με έκπληξη, ένα νέο είδος χοχλιού, αρκετά όμορφο θα έλεγα, στο χωράφι μας!
Οι χοχλιοί αυτοί, βρίσκονται σε διάφορες περιοχές της Μεσαράς όπως μου είπανε, αλλά εγώ τους νεοεμφανιζόμενους αυτούς χοχλιούς, τους εντόπισα στη περιοχή «Περβόλα», κάτω από το ύψωμα του Προφήτη Ηλία. Μια μαρτυρία επίσης είχα ότι βρέθηκαν και στο Ζαρό.
Σαν χοχλιός, έχει δύο κύρια χαρακτηριστικά ο κέλυφος, τις κυκλικές ραβδώσεις στη πλάτη, και από μπροστά μαύρα στίγματα στο άνοιγμα του κελύφους, που μοιάζει σαν να είναι καμένο στα κάρβουνα!
Από ότι μου ανέφερε έμπειρος χοχλιδολόγος, που γνωρίζει καλά τη περιοχή Μεσαράς, οι χοχλιοί είναι σίγουρα Βουλγάρικοι, και αυτό διασταυρώθηκε και από άλλες πηγές. Είναι προφανές πως τους διέσπειραν Βούλγαροι τα τελευταία χρόνια σε διάφορα σημεία, για να τους «ανεπιάσουν» στη περιοχή μας, αποσκοπώντας ίσως μια καλύτερη τιμή, λόγω ωραίας εμφάνισης του χοχλιού. Τέτοιο ή παρόμοιο χοχλιό δεν είχαμε ξαναδεί στη περιοχή τόσα χρόνια που ζούμε.
Όπου πάει ο Βούλγαρος, βαστά και το χοχλιό του!
Και γιατί άλλωστε να μην το κάνουν αφού και ο κάθε Κρητικός, όπου κι αν πάει, θα κρατεί και χοχλιούς, αγκινάρες και παπούλες (καμπιλιές), καμιά φορά και κρητικά σκόρδα! Δεν κάνει χωρίς αυτά, και θέλει να τα έχει σ πιάτο του!
Κάπως έτσι ήρθαν και οι Βούλγαροι στον τόπο μας, φέροντας και τους δικούς τους χοχλιούς, τα τεράστια σκόρδα τους, και φυσικά τις πάπιες τους!
Ο ραβδωτός αυτός βουλγάρικος χοχλιός, έχει άλλες συνήθειες! Δεν συχνάζει σε πέτρες από κάτω, σε ελιές επάνω ή σε κουφάλες κλπ. Απλά κάνει τρύπα στο έδαφος και κρύβεται και όποτε θέλει βγαίνει και βοσκάει στα χόρτα!
Ιδανικό μέρος για αυτούς, είναι οι σωροί από κλαριά ελιάς που έχουν μείνει στο σημείο για ένα μεγάλο διάστημα ένα δυο χρόνια, και όταν αρχίζουν να σαπίζουν, αλλά είναι και ιδανική τροφή για αυτούς! Κάτω από τα κλαριά, τρώνε τα μισοσαπισμένα φύλλα της ελιάς, ή των ξερών χόρτων, που έχουν μαλακώσει από τη βροχή. Όσοι χοχλιοί δεν τρώνε ήδη, οι υπόλοιποι είναι στη τρύπα τους , κρυμμένοι στο χώμα, και δεν φαίνονται, αν δεν σκαλίσει κάποιος τα μαλακά σάπια φύλλα. Ιδανικά μέρη οι πλαγιές που κοιτάνε στην Ανατολή με μεγάλο βαθμό ηλιοφάνειας, και φυσικά ξερά κλαδιά και χόρτα!
Προφανώς το γνώριζαν αυτό οι Βούλγαροι στα μέρη που έκαναν μεροκάματα, και αμολούσαν κάποιους χοχλιούς, για να ξαναπάνε του χρόνου ή παραχρόνου να τους μαζέψουν!
Δεν αποκλείεται όμως, ο συγκεκριμένος χοχλιός μαγειρευτός, λόγω εμφάνισης, να προσελκύσει γευστικά ακόμα και άτομα που αηδίαζαν στο παρελθόν γενικά τους κοινούς χοχλιούς, και τους απέτρεπε στο να μπουν στη διαδικασία να τους φάνε!
Κατά τη γνώμη μου, ένα πιάτο κοκκινιστούς από αυτούς τους νέους χοχλιούς, θα μπορούσε να σταθεί και σε εστιατόριο πολυτελείας, και να είναι εκλεκτός μεζές της παρέας!
Προσωπικά δεν δοκίμασα τη γεύση τους, αν και είμαι σίγουρος πως θα είναι αρίστη, όμως το ένα πιάτο αυτούς που ήδη βρήκα ζωντανούς, θα τους επιστρέψω ξανά στη φύση στο φυσικό τους χώρο, να πολλαπλασιαστούν, να αυγατίσουν, και μετά βλέπουμε!
Το ερώτημα είναι, θα τους προλάβω πρώτος εγώ, ή οι Βούλγαροι!
Κείμενο – φωτογραφίες: Γεώργιος Χουστουλάκης
Ακολουθήστε το Cretanmagazine στο Google News και στο Facebook
