Ο Καπετάνιος

του Φανούριο Ζαχαριουδάκη

Σαράντα χρόνους ήκαμα, στους Κλέφτες καπετάνιος,
χίλια φλουριά καζάντισα και πεντακόσια γρόσια,
και μιας Βουλγάρας τα ‘δωκα και μιας Βουλγαροπούλας
και για να θέσουμε μαζί, σ’ όμορφο περιβόλι,
να πέφτουν τ’ άνθη ‘πάνω μας, τα ρόδα στη ποδιά μας
τα όμορφα τριαντάφυλλα, μέσα στην αγκαλιά μας.
Ως τόσ’ αυτή με εμέθυσε και μ’ έπιασε ο ύπνος
και το πρωϊ σηκώνομαι……
– Δώς μου Βουλγάρα τα φλουριά τα πεντακόσια γρόσια
γιατί θα πάω στου Καντή και στου Καϊμακάμη.
– Μα ‘γω χωράφι σου ‘δωκα, να σπείρεις να θερίσεις,
μα ‘ταν τα βούγια σου κακά, τ’ αλέτρι σου σπασμένο,
ήταν κι’ ο ζευγολαϊτής κακός κι’ ασβολωμένος.

Από τη συλλογή του: Φανούριο Ζαχαριουδάκη