Ζωγραφίζοντας στη συνέχεια, το προφίλ του Λευτέρη του Γαλιανού, θα αναφερθούμε πάλι σε παλιές μαρτυρίες ανθρώπων που τους έζησαν, η που έχουν ακούσει σχετικά από άλλους
Μαρτυρία Αλέκου Φανουράκη (λαουτιέρη)
Ο Λευτέρης όπως σας είπα, ήτανε άνθρωπος εκτός από πατριώτης, μερακλής, μεγάλος καλλιτέχνης, ήταν και πολύ ετοιμόλογος.
Έδινε αμέσως την απάντηση, και μάλιστα καίρια!
Μια μέρα νεαρός ακόμα, ήταν στη ταράτσα του σπιτιού του, και κράταγε ενα καθρεφτάκι. Απέναντι του σε μια άλλη ταράτσα ήταν μια κοπελιά, και ήθελε να τη πειράξει΄
Έτσι τη ντάλωσε με το καθρεφτάκι του, έριξε δηλαδή το φως του ήλιου πάνω της!
Εκείνη. πειράχτηκε, και του έδωσε ένα πούλο! (μούτζα).
Όμως και ο Λευτέρης, ένοιωσε θιγμένος, και τότε της είπε την εξής μαντινάδα, που μαρτυρά την ετοιμολογία του..
Το μ-πούλο τον ε δίδουνε
του σκύλου που γαυγίζει,
και οχι του παλικαριού
γιατί στο νού αγγίζει.
Ήταν ακόμα ο Λευτέρης και άνθρωπος του σασμού.
Δηλαδή, του συμβιβασμού και της συμφιλίωσης.
Αυτό το προέβλεπε ο Λευτέρης, και πριν είναι αργά, έκανε τα απαραίτητα διαβήματα για να σταματήσει εκεί το κακό.
Αυτό το καταμαρτυρεί η παρακάτω ιστορία…
Σε μια τοποθεσία του χωριού στου Βελούδι, γινότανε μια βάφτιση, στην εκκλησία εκεί του Άη Γι’αννη.
Απ’έξω είχαν στρωθεί οι πάγκοι με τα τραπέζια και το γλέντι τρικούβερτο μέχρι αργά.
Βραδιασμένα πήγε ο Κανόνης που είχε τη καλύβα του πιο πέρα στο Φτεριά, να κεράσει κι αυτός τη παρέα, γιατί ήταν κι αυτός σύντεκνος..
Εκεί στη καλύβα του, είχε και μια δεξαμενή απ’όξω, και γέμιζε νερό, που έπεφτε απο ένα καβουσάκι (φυσική πηγή).
Πάει λοιπόν ο άνθρωπος, σκύβει να καθαρίσει με τα χέρια του το στόμιο του καβουσού, για να πχιούνε οι αθρώποι κρυγιό νερό.
Πάει όμως ένας μεθυσμένος και σπρώχνει από πίσω το Κανόνη, και πέφτει μέσα στη στέρνα!
Βγαίνει λοιπόν έξω νευριασμένος ο Κανόνης. και τως ε λέει…
-Κερατάδες, α δε πέσετε ούλοι σας εδά μέσα στο νερό, θα γίνει τση κακομοίρας!
Θα σας ε ρίξω εγω ούλους μέσα με το ζόρε!
Τότε ήταν που πρώτος άρπαξε ο Λευτέρης τη λύρα με το ένα χέρι, και με το άλλο το δοξάρι και με τα δυό χέρια στην ανάταση πήδηξε με μιας μέσα στη στέρνα με τα ρούχα, και άρχισε να παίζει λύρα μέσα στό νερό!
Ντελόγο, και όλη η παρέα, σα τα κλοσσόπουλα πέφτανε όλοι μέσα, ο ένας πίσω απο τον άλλο!
Σε ένα λεπτό, είχανε πέσει όλοι μέσα, και έτσι κατάφερε ο Λευτέρης, αυτή η μεγάλη καρδιά, να γλυτώσει ένα επικείμενο καυγά, που μπορεί να είχε και άσκημο τέλος .
Συνέχεια της μαρτυρίας του Αλέκο, μιλάει για τις τελευταίες του στιγμές.
Είχαν πάει οι αντάρτες απο το σπίτι του και έψαχναν τον πατέρα του.
Στο σπίτι όμως ήταν ο Λευτέρης και κρατώντας ένα λύχνο, φώτιζε στους αντάρτες να ελέγχουν όλους τους χώρους του σπιτιού.
Επειδή ο Λευτέρης δεν μαρτυρούσε που ήταν ο πατέας του, του έβαλαν σε μια κασόνα το κεφάλι και πάταγαν το λαιμό του με το καπάκι.
Μετά τον αφήσανε, βγήκαν έξω, να τους πάει να ψάξουν και στη ταράτσα.
Ούτε εκεί βρήκαν τίποτα, και έτσι τους έφεξε να κατέβουν τη πέτρινη σκάλα για να φύγουν.
Όμως επειδή κράταγε το λύχνο, αν και νύχτα, ήταν εύκολος στόχος για τον εχθρό με το φως του.
Έτσι ο εχθρός του από απέναντι τον πυροβόλησε και τον σκότωσε πάνω στο άνθος της ηλικίας του.
Με μαρτυρία της αδερφής του Ελένης, όταν τον έθαψαν, μέσα στον τάφο του έβαλαν και τη λύρα του, που όμως κάποιος άγνωστος βέβηλος, κάποια στιγμή, πήγε και άνοιξε τον τάφο και την πήρε.
Μια θεία του Λευτέρη από τη Φανερωμένη, υπεραγαπούσε τον Λευτέρη και του έφερνε κάθε μέρα φαΐ και το άφηνε στον τάφο!
Την άλλη μέρα έβλεπε να λείπει το φαγητό, γιατί το έτρωγαν οι γάτες και οι σκύλοι, και νόμιζε πως το τρώει ο Λευτερης
-Θωρείτε? έλεγε, λείπει το φαΐ, ο Λευτέρης μας το ‘φαγε..
Τότε πράγματι, ο περισσότερος κόσμος, αγράμματος όπως ήταν πίστευαν πως τρώνε και καί οι νεκροί.
Κείμενο από μαρτυρίες Γεώργιος Μ. Χουστουλάκης
Ακολουθήστε το Cretanmagazine στο Google News και στο Facebook
