Η πεποίθηση ενός σκλάβου ότι αποτελεί τον εκλεκτό του Θεού και οι προσπάθειές του να καταργήσει τη δουλεία με τη βία τον οδήγησαν στη δολοφονία 55 λευκών και αργότερα στην αγχόνη
Το βράδυ της 21ης Αυγούστου του 1831, πέντε αφροαμερικάνοι άντρες συγκεντρώθηκαν έξω απ’ το σπίτι του αφέντη τους, Τζ. Τράβις. Ήταν οπλισμένοι με τσεκούρια και μαχαίρια. Ο ένας, ονόματι Χαρκ, τοποθέτησε μια σκάλα δίπλα στον τοίχο και σκαρφάλωσε μέχρι την καμινάδα, απ’ όπου εισήλθε στο σπίτι και άνοιξε την πόρτα στους άλλους.
Κατευθύνθηκαν πρώτα προς την κρεβατοκάμαρα του αφεντικού, που κοιμόταν με τη σύζυγό του.
Το πρώτο αίμα έπρεπε να χύσει ο αρχηγός των εξεγερμένων σκλάβων, Νατ.
Όμως ο Νατ αστόχησε μες στο σκοτάδι και ο Τράβις ξύπνησε και πετάχτηκε απ’ το κρεβάτι.
Δεν πρόλαβε να κάνει ούτε ένα βήμα, γιατί τον χτύπησε με τσεκούρι ένας τρίτος σκλάβος, ο Γουίλ.
Η σύζυγός του δολοφονήθηκε στο κρεβάτι της, το ίδιο και τα τρία παιδιά τους .
Οι άντρες απομακρύνθηκαν αρκετά μέτρα, όταν θυμήθηκαν ότι υπήρχε κι ένα νεογέννητο μωρό στο σπίτι.
Ο Γουίλ και ο Χαρκ επέστρεψαν και το σκότωσαν.
Από το σπίτι των Τράβις πήραν τέσσερα όπλα, αρκετές καραμπίνες και μερικά κιλά μπαρούτι.
Το πρωί, χτύπησαν την πόρτα του λευκού γείτονα της οικογένειας, Σαλαθούλ Φράνσις.
Του είπαν ότι είχαν να παραδώσουν ένα γράμμα και ο ηλικιωμένος Φράνσις τους άνοιξε.
Τον τράβηξαν στην αυλή και τον ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου.
Επόμενο θύμα ήταν η χήρα Ρις και ο γιος της, που δεν αντιλήφθηκαν τίποτα.
Την αυγή, έφτασαν έξω απ’ το σπίτι των Τέρνερ.
Η οικογένεια τους είδε και κλειδώθηκε στο σπίτι, αλλά ο Γουίλ έσπασε την πόρτα με το τσεκούρι του.
Ο αρχηγός, Νατ, επιτέθηκε στην κυρία Τέρνερ, αλλά το μαχαίρι του δεν ήταν αρκετά κοφτερό και δεν κατάφερε να την πληγώσει θανάσιμα. Την γυναίκα αποτελείωσε ο Γουίλ με το τσεκούρι.
Μέσα σε λίγα λεπτά, όλοι ήταν νεκροί.
Στο σπίτι των Γουάιτχεντ, ο Νατ σκότωσε για πρώτη φορά.
Ήταν η μικρή κόρη της οικογένειας, Μάργκαρετ, την οποία βρήκε να κρύβεται σε μια γωνία.
Τη χτύπησε στο κεφάλι με το αμβλύ μαχαίρι του, μέχρι που η κοπέλα σωριάστηκε στο έδαφος.
Η θανατηφόρα πορεία των επαναστατημένων σκλάβων συνεχίστηκε για δύο μέρες.
Κανείς λευκός δεν γλίτωσε, ούτε παιδιά ούτε γυναίκες.
Πριν ξεκινήσουν, οι σκλάβοι αποφάσισαν να μην αφήσουν κανένα ζωντανό, μέχρι τη στιγμή που ο αριθμός των επαναστατημένων θα ήταν τόσο μεγάλος, που ολόκληρος στρατός λευκών δεν θα μπορούσε να τους σταματήσει.
Τιμωρία με αγχόνες
Η πιο αιματηρή επανάσταση σκλάβων στην Αμερική ξεκίνησε στις 21 Αυγούστου του 1831 και διακόπηκε απότομα δύο μέρες αργότερα.
Για 55 λευκούς νεκρούς, πλήρωσαν εκατοντάδες μαύροι σκλάβοι.
Ο αριθμός των επαναστατημένων δεν ξεπερνούσε τους 80, αλλά εκτελέστηκαν 200 αθώοι για παραδειγματισμό.
Ο αρχηγός των επαναστατημένων, Νατ Τέρνερ, κρυβόταν για έξι βδομάδες μες τα δάση και συνελήφθη στις 30 Οκτωβρίου.
Καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε δι’ απαγχονισμού στις 11 Νοεμβρίου.
Πριν να τον οδηγήσουν στην αγχόνη, ρώτησαν τον Τέρνερ αν θεωρούσε την επανάσταση λάθος κίνηση, εξαιτίας των συνεπειών της.
Ο μελλοθάνατος σηκώθηκε όρθιος και απάντησε: «Κι ο Χριστός δεν σταυρώθηκε;»
Λίγες μέρες πριν από τον θάνατό του, διηγήθηκε την ιστορία του στο δικηγόρο Τόμας Ράφιν Γκρέι.
Η ιστορία δημοσιεύτηκε με τίτλο «Οι εξομολογήσεις του Νατ Τέρνερ» και αποτελεί τη μοναδική πηγή για τη ζωή του επαναστάτη.
“Οι Εξομολογήσεις του Νατ Τέρνερ”
Γεννήθηκε στις 2 Οκτωβρίου του 1800 στη Βιρτζίνια.
Το όνομά του ήταν Ναθάνιελ και για επίθετο χρησιμοποιούσε το όνομα του αφέντη του, Μπέντζαμιν Τέρνερ, όπως όλοι οι σκλάβοι.
Οι γονείς και παππούδες του είχαν γεννηθεί στην Αφρική, αλλά όλοι κατέληξαν να δουλεύουν στις φυτείες του Τέρνερ.
Ο Νατ γρήγορα ξεχώρισε από τους υπόλοιπους σκλάβους.
Έμαθε να διαβάζει και να γράφει σε πολύ νεαρή ηλικία, χωρίς καν να έχει δάσκαλο.
Όταν ήταν μικρός, περιέγραφε στη μητέρα του γεγονότα που υποτίθεται είχαν συμβεί πριν γεννηθεί και τα οποία ήταν αδύνατον να γνωρίζει.
Η μητέρα του θεώρησε ότι ο γιος της ήταν φωτισμένος από τον Θεό και έβλεπε οράματα, όπως οι προφήτες.
Ο νεαρός μεγάλωσε πεπεισμένος ότι ήταν εκλεκτός του Θεού
Ο Νατ Τέρνερ ενέπνεε σεβασμό σε όλους όσοι τον γνώριζαν, μαύρους και λευκούς.
Ακόμα και ο αφέντης του, Μπέντζαμιν Τέρνερ, είχε σχολιάσει ότι ο νεαρός Νατ ήταν υπερβολικά ικανός, για να ζει σαν απλός σκλάβος.
Όταν όμως είδε ότι ο Νατ παρουσίαζε τον εαυτό του ως τον απελευθερωτή των σκλάβων και γέμιζε τα μυαλά τους με ιδέες περί θεϊκής εκδίκησης, αποφάσισε να τον θέσει υπό αυστηρό έλεγχο.
Ο Νατ κατάφερε να τους ξεφύγει και απέδρασε απ’ τη φυτεία, αλλά επέστρεψε λίγες μέρες αργότερα.
Στους απορημένους σκλάβους που δεν μπορούσαν να φανταστούν γιατί επέστρεψε, είπε ότι το Άγιο Πνεύμα εμφανίστηκε μπροστά του και τον διέταξε να επιστρέψει στον αφέντη του.
Η ημέρα της κρίσης πλησίαζε, του είπε το Άγιο Πνεύμα, και ο Νατ έπρεπε να εξαγνίσει τον εαυτό του πριν εκτελέσει την αποστολή που θα του ανέθετε ο Θεός.
Στις 12 Μαΐου του 1828, το Άγιο Πνεύμα υποτίθεται ότι τον επισκέφτηκε ξανά και του είπε:
«Το φίδι είναι ελεύθερο και ο Χριστός ακούμπησε στο έδαφος τον ζυγό που έσερνε για τις αμαρτίες των ανθρώπων. Κι εσύ πρέπει να πολεμήσεις το φίδι γιατί πλησιάζει γοργά η ώρα, που οι πρώτοι θα γίνουν τελευταίοι και οι τελευταίοι, πρώτοι».
Ο Νατ Τέρνερ εκμυστηρεύτηκε την αποστολή του στους πιο έμπιστους συντρόφους του, τους σκλάβους Χαρκ, Χένρι, Γουίλ και Νέλσον και περίμενε ένα θεϊκό σημάδι για να ξεκινήσει.
Στις 11 Φεβρουαρίου του 1831 έγινε ηλιακή έκλειψη στη Βιρτζίνια και ο Τέρνερ ερμήνευσε το πρωτόγνωρο θέαμα ως
«το χέρι ενός μαύρου που πιάνει τον ήλιο» και αποφάσισε ότι αυτό ήταν το σημάδι που περίμενε απ’ το Θεό.
Στις 13 Αυγούστου, η έκλειψη επαναλήφθηκε και ο Τέρνερ οργάνωσε τους συντρόφους του.
Οχτώ μέρες αργότερα, επιτέθηκαν στην φιλήσυχη οικογένεια των Τράβις, αποφασισμένοι να τους σφάξουν όλους.
Νατ Τέρνερ: επαναστάτης ή δολοφόνος;
Η αγριότητα των επιθέσεων ήταν συγκλονιστική, δεν λυπήθηκαν ούτε τα απροστάτευτα παιδιά.
Ακριβώς για αυτό το λόγο, οι επαναστάτες δεν κέρδισαν την υποστήριξη ούτε καν των άλλων σκλάβων.
Οι λευκοί οργάνωσαν αντεπίθεση και κατέπνιξαν την επανάσταση μέσα σε δύο μέρες.
Η αιματοβαμμένη επανάσταση του Νατ Τέρνερ ξέσπασε τη χειρότερη δυνατή στιγμή.
Την περίοδο εκείνη, είχαν αρχίσει να γίνονται ορισμένα διστακτικά βήματα προς την κατάργηση της δουλείας, αλλά η αγριότητα των σκλάβων τρόμαξε ακόμα και τους πιο θερμούς υποστηρικτές τους.
Μέχρι και σήμερα, ο Νατ Τέρνερ αποτελεί μία αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Για άλλους ήρωας και για άλλους τρομοκράτης.
Η ιστορία του έχει εμπνεύσει πλήθος βιβλίων, θεατρικών έργων και τραγουδιών.
Το 1967 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα του Γουίλιαμ Στάιρον, «Οι Εξομολογήσεις του Νατ Τέρνερ» για το οποίο κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ.
Ακολουθήστε το Cretanmagazine στο Google News και στο Facebook
