Με αυτές τις τρεις λέξεις του τίτλου, του θέματος μας, ξεκινά το επίγραμμα, που ολόκληρο είναι

‘Ω ξειν, αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι”, που θέλει να πει: ”Ω, ξένε διαβάτη που περνάς, ανάγγειλε στους Λακεδαιμόνιους ότι ταφήκαμε εδώ, υπακούοντας στα προστάγματά τους” και είναι το επίγραμμα πάνω στον τάφο των Τριακοσίων που έπεσαν στις Θερμοπύλες.

Μα αφού η ιστορία επαναλαμβάνεται, σίγουρα το ίδιο παράγγελναν και οι δικοί μας γονείς και πρόγονοι, από το πεδίον της μάχης, που έπεσαν υπέρ πατρίδος μαχόμενοι, μόνο που αυτοί θα άλλαζαν το: ”Λακεδαιμονίοις” και θα πρόσθεταν: ”τοις γονεύσι”!!

Αλλά ”ο ξένος διαβάτης”… ξέχασε εντελώς να αναγγείλει ή είχε το λόγο του και δεν ανάγγειλε, για κάποιους πεσόντας, χωριανούς και ίσως και γι’ αυτό και εμείς ξεχάσαμε ολότελα να τους αναγράψουμε στο ηρώο του Χωριού μας, το χωριό Γαλιά!!.

Αυτό το θέμα με είχε απασχολήσει προσωπικά, αφ’ ότου ήμουνα μικρό παιδί ακόμα και είχα αρχίσει να ασχολούμαι με την τοπική ιστορία!!

Γι’ αυτό όπως θα δείτε παρακάτω, απευθύνθηκα με πεντασέλιδη Αίτηση, στο Σεβαστό Κοινοτικό Συμβούλιο Γαλιάς, που το βρήκα ομόφωνο και του αξίζουν συγχαρητήρια, που αφού πρωτοκόλλησε την Αίτηση μου, με αριθμό πρωτοκόλλου 13079 την 22-10-2020, την προχώρησε στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Φαιστού, για τα περαιτέρω.

Στην συνέχεια σας παραθέτω την Αίτηση, που σας προανέφερα:

Αίτηση

Προς το Σεβαστό Τοπικό Συμβούλιο, της Κοινότητας Γαλιάς, του Δήμου Φαιστού
21 – 10 – 2020.

Περί συμπληρωματικών στοιχείων, στο ηρώο της Κοινότητας Γαλιάς του Δήμου Φαιστού, με ονόματα ξεχασμένων Πεσόντων, εν καιρώ Πολέμου, αλλά και της Ειρήνης.

Στο Χωριό μας, το Χωριό Γαλιά, στον προαύλιο χώρο του παλιού Δημοτικού Σχολείου, ευρίσκεται το Ηρώο των Πεσόντων, κατά τους διαφόρους Πολέμους του 20ου αιώνα και έχουν χαραχτεί πάνω σε αυτό, τα ονόματα τους, που είναι τα παρακάτω:
Νικολούδης Εμμανουήλ Ταγματάρχης.
Μανασσάκης Γ. Αν/γος.
Δαμιανάκης Κων/νος Λοχίας.
Χρονάκης Μ. Στρ/της.
Μανασσάκης Ε.
Στεφανουδάκης Γ.
Χουστουλάκης Ε.
Γιαμπουλάκης Ε.
Παπαδάκης Ε.
Κυριακάκης Ι.
Ζαχαριουδάκης Κ.
Τσικνάκης Φ.
Ορφανουδάκης Μ.
Παντελάκης Ε.
Μακρυδάκης Ε.

Εντελώς παραδόξως όμως, δεν έχουν συμπεριληφθεί τα ονόματα, κάποιων ατόμων του χωριού μας, που έπεσαν σε διατεταγμένη υπηρεσία, εν καιρώ Πολέμου, αλλά και της Ειρήνης.
Το γεγονός αυτό με είχε απασχολήσει προσωπικά, αφ’ ότου ήμουνα μαθητής του Γυμνασίου Μοιρών και είχα αρχίσει να ασχολούμαι με την Τοπική ιστορία.
Με κάθε ευθύνη λοιπόν που μου αναλογεί, σας καταθέτω σήμερα 21 – 10 -2020, πέντε χειρόγραφες σελίδες, που μέσα σε αυτές σας παραθέτω τα ονόματα και τα λοιπά στοιχεία των προαναφερομένων ατόμων και ακόμα θα σας αναφέρω ότι, το ένα άτομο, απ’ αυτά τα άτομα που θα παραθέσω, δηλαδή ο Κωσταντίνος Γεω. Ζαχαριουδάκης, ήταν αδελφός του Παππού μου του Ντουϊντοζαχάρη.
Θέλω να πιστεύω, πως όλοι εμείς θα προβούμε στις ανάλογες ενέργειες που χρειάζονται, για να αποδώσουμε τον ανάλογο σεβασμό που αξίζει, σε όλους αυτούς τους ξεχασμένους Ήρωας, αφού όλοι τους έπεσαν την ώρα του καθήκοντος, όταν η Πατρίδα το είχενε προστάξει, για να ζούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι στην Πατρίδα μας.
Για όλα τα άτομα αυτά, που θα σας αναφέρω, υπάρχουν έγκυρες γραπτές πληροφορίες, σε επίσημα αρχεία, από την αρχή κι’ όλας του 20ου αιώνα.
Τα ονόματα των ατόμων αυτών, είναι τα παρακάτω:

1) Κωνσταντίνος Γεω. Ζαχαριουδάκης.
Έπεσε μαχόμενος στο Μπιζάνι και εξέπνευσε στο Α14 χειρουργείο του Ελληνικού Στρατού, στις 20-12-1912.
Βλέπε, βιβλίο, Γεωργίου Ι. Παναγιωτάκη, ”20ος Αιώνας, Ιστορία των Κρητικών αγώνων εκτός Κρήτης”, σελ. 125.
Επίσης βλέπε, βιβλίο, ”Κρητικόν Ηρώον” που εκδόθηκε στα Χανιά το 1914.
Επίσης βλέπε, βιβλίο, Κων/νου Γεω. Καργάκη, ”Βορρίζα – Κατοχή και Αντίσταση – Τραχήλι – Το Ολοκαύτωμα.

Να σημειώσω όμως, σε αυτό το σημείο, ότι, στο όνομα που ήδη είναι χαραγμένο στο Ηρώο, δηλαδή, το ”Ζαχαριουδάκης Κωνσταντίνος”, να προστεθεί και το Πατρώνυμο αυτού, που είναι ”Ιωάννης”, που αυτός έπεσε μαχόμενος στο ”Κούκιαρι” στις 30 Ιανουαρίου του έτους 1941, προς διάκριση από τον πρώτο του ξάδερφο, ”Ζαχαριουδάκη Κωνσταντίνο του Γεωργίου, που όπως προαναφέραμε, έπεσε μαχόμενος στο Μπιζάνι και εξέπνευσε στο Α14 χειρουργείο του Ελληνικού Στρατού, στις 20-12-1912.
Βλέπε, βιβλίο, Γεωργίου Ι. Ζωγραφάκη, ”Αναμνήσεις από τον Πόλεμο του 1940-41 στην Αλβανία, σελ. 27.

Πέρα από τους πεσόντες εν καιρώ Πολέμου, έχουμε και αυτούς που άφησαν την τελευταία τους πνοή εν καιρώ Ειρήνης και σε διατεταγμένη υπηρεσία, που καλά έχουμε κάνει μέχρι την ώρα, να έχουμε αναγνωρίσει τουλάχιστον ένα και εννοώ τον Ανθ/γό Γ. Μανασσάκη.
Αυτοί είναι οι γνωστοί χωριανοί και συνομήλικοι, με τους περισσοτέρους από εμάς, που είναι οι παρακάτω:

1) Φανούριος Γ. Ορφανουδάκης στρατιώτης βατραχάνθρωπος.
Κατέληξε εν καιρώ Ειρήνης, σε διατεταγμένη υπηρεσία, στο βυθό της Θάλασσας.

2) Ανδρέας Γ. Μαρκάκης στρατιώτης.
Ήταν αδελφός, των Αφων Μαρκάκη, που βρίσκονται τώρα και πολλές δεκαετίες στην Βραζιλία.
Κατέληξε εν καιρώ Ειρήνης, ενώ ανετράπη το στρατιωτικό αυτοκίνητο που οδηγούσε, σε διατεταγμένη αποστολή.

Πέρα όμως από αυτά τα τρία προαναφερόμενα άτομα, εμφανίζονται άλλα τρία, για τα οποία θα πρέπει να γίνει επισταμένη έρευνα, αφού αυτά τα άτομα δηλώνουν ως χωριό τους, το χωριό Γαλιά και που τα συναντούμε στο βιβλίο του Γεωργίου Ι. Παναγιωτάκη, ”20ος Αιώνας – Ιστορία των Κρητικών αγώνων εκτός Κρήτης” και στο κεφάλαιο ”Μικρασιατική Καταστροφή”. Ενώ βεβαίως, δηλώνει επίσημα ο Συγγραφέας του βιβλίου, κ.κ. Ι. Παναγιωτάκης, ότι, τα στοιχεία αυτά τα έχει αντλήσει, από τα επίσημα Αρχεία της Ιστορίας του Ελληνικού Στρατού.
Τα άτομα αυτά είναι τα παρακάτω:

1) Ρουσάκης Γρηγόριος.
Έπεσε στις 17-8-1921 στο ΚΑΛΕ ΓΚΟΤΟ, σελ. 318.

2) Νικηφοράκης Εμμανουήλ.
Έπεσε στις 15-8-1921, σελ. 316.

3) Τσικαλάκης Δημήτριος στρατιώτης.
Έπεσε στις 18-8-1921 στο ΚΑΡΑΚΟΥΓΙΟΥ, σελ. 320.

Μετά τιμής
Φανούριος Εμμ. Ζαχαριουδάκης, Δημότης του Δήμου Φαιστού, μέλος της ΠΑ.Ε.ΔΗ. και ΜΜΕ