Παλιές Κρητικές αθιβολές

Ο ντελικανης που ηθελε δυο γυναικες

Ενας ντελικανης εθωργιε γυναικα και γυαλιζε’νε τ’αματι ντου, και ηθελε’νε παντρια, ητονε και τσιμαρος, καρδαμωμενος, καλα καλος!

Λεει τ’αφεντη ντου….

-Μπαμπα ,εγω θελω να παντρευτω, αλλα δε θελω μια γυναικα, θα παρω διο γυναικες!

-Μωρε συ!; Κατσε φρονημα! Κατσε δα να σε παντρεψω με μια, κι α θελει πια περα ο Θεος, να σε παντρεψω και με μνια δευτερη!

Εμπασει περιπτωσει, τονε παντρευγει ο γερος του, κανει ενα γαμο καλο. επηρε’νε και μια καλη νυφη, φανησημη, νταβραντισμενη…

Περνα μια βδομαδα, δυο βδομαδες, ενας μηνας, σε μια δοση θωρει ο αφεντης του το κοπελι κι ειχε κατεβασμενα τα αφτια, και λεει τση γυναικας του…

-Δε κατεχω μπρε εκειονε το κοπελι, σα να μου φαινεται πως απολασαρισε’νε…

Δε θορω να τη βγανει…

Μετά τόνε φωνιάζει το κανακαρη ντου και λέει του…

-Μπρε συ! Θα χρειαστείς κι άλλη γυναίκα;

-Ηντα ανε χρειαστω κι αλλη γυναικα? Ανεβαινα ανεβαινα στο ”δριγια” και κατεβαινα, αλλα εδα η γυναικα μου δε μ’αφηνει να….. κατεβω καθολου!

Δε θωρεις τα χαλια μου;!

Ηντα διατσο να καμω σκεφτεται ο γερος, και λεει τση γυναικας του…

– Ηντα διαολο να του καμωμε …. πρωτη φορα ειναι, μεχρι να συνηθισει κιολας …

Να πιασω να τονε πεψω στου αδερφου μου στο διπλανο χωργιο, δηθεν πως θα παει να βλεπει τα προβατα, μεχρι να ανατζαρωσει λιγακι, αυτη θα τονε ξεβγαλει!

Μπορει να μεινε και βαρεμενη, οποτε δα να κοπει το…σουρτα φερτα!

Να μη τα πολυλογω, λε τση νυφης…

– Ετσε και τσε, εφυγε ο φαμεγιος τ’αδερφου μου απο το διπλανο χωργιο, και θα πρεπει να παει οπως δηποτε ο αντρας σου, για δεν εχει ηντα να γενει, εχει κια μνια πεντακοσαρε προβατα!

Να παει καημεχαρη κιαμια βδομαδα να τονε βοηθησει, ε μαζι θα μαστε επαε…

Δεν ηθελενε αυτη….ξερω γωωωω….τονα τ’αλλο….εβρισκε προσκωματα….

-Μα δε γινεται!

– Μα και εγω ναχενε ημουνα, ο αδερφος μου να’χεν εχει κοπελια θα λα μου πεψει ενα…

Τελος παντων, συβαζου τη νυφη, και λει του κοπελιου..

-Αμε δα αντρακι μου να βοηθησεις του μπαρμπα σου…

Του γεμισανε και κια διο βουργιαλια πραματα να κρατει χαιρετισμους οπως εκανανε παντοτε τσι παλιες εποχες εκεινεσας…

Καβαλικευει το κοπελι το μουλαρι, ανεβαινει ανεβαινει, προχωρει προχωρει… κι οπως επηγαινε δα για του μπαρμπα ντου, θωρει ενα κουραδι προβατα μεγαλο, και θωρει και ενα κριγιο, μα τα’ τεθεια εποχη και ειχενε τελειωσει η…”δουλια” ντου, που ητονε για να βατεψει τα προβατα, ετουτηνα την εποχη, αλλα ητονε ο κακομοιρης ….απολασαρισμενος!

Κι ητονε τα αφχια του κατεβασμενα, ετρεχανε οι μυξες του, συρωνανε τα σαλια του, με το ζορι εσερνοτανε, επαραπατουσανε τα ποδια του και ητονε ετοιμος να πεσει σε κια να δαμακα να ξεκομπιστει!

Τονε ξανοιγει ο…γαμπρος, κουνει τη γκεφαλη ντου, και του κανει….

-Ε μαυροκακομοιρη κριγε το χαλι σου! Να μην εχεις και συ κια’ να μπαρμπα σα και μενα…