Περί του ύφους στο γραπτό λόγο

Γράφει ο Γεωργιος Χουστουλακης

Μπορει σε ολο το εξαταξιο γυμνασιο, να μην ημουν καλος μαθητης.

Μπορει και κατω του μετριου!

Ας οψονται τα φυσικομαθηματικα και η χημεια!

Δεν τα παλευα.

Στη γεωμετρια παντως ημουν καλος.

Στο δημοτικο ξεκινησα σαν αριστος σε ολα!

Μαλλιστα η δασκαλα η κ Κικη Μπριλακη, ελεγε πως αν της το επετρεπε ο νομος, θα με εβαζε απ ευθειας στη Β’ ταξη!

Σε ενα τομεα ομως, και στο δημοτικα αλλα και στο γυμνασιο ξεχωριζα…

Στο γραπτο κειμενο!

Και αυτο γιατι μου αρεσε να ”παιζω” με τις λεξεις!

”Εχτιζα” σπιτια με τις λεξεις!

Επλαθα φανταστικες ιστοριες με τις λεξεις!

Εφτιαχνα ποιηματα με τις λεξεις!

Απλωνα τα ποιηματα μου στην ”απλωστρα” του μυαλου μου και τα καμαρωνα!

Καμια φορα μου επεφτε κατω μια λεξη και την εχανα…

Εψαχνα πολυ να τη βρω, η να αντικαταστησω τη θεση της με μιαν αλλη αν ηταν δυνατον καλιτερη!

Παντα μου φαινοταν οτι υπαρχουν καλιτερες λεξεις απο αυτες που μου ερχονται στο μυαλο να γραψω, και εδω ειναι η τεχνη να κατσεις να δουλεψεις τις βρεις!

Καθε τι που εγραφα τοτε δεν ηταν τιποτε αλλο απο τις σκεψεις και τα συναισθηματα της ημερας, καμια φορα εγραφα και ημερολογιο εργασιων της ημερας!

Εγραφα οτι εβλεπα, οτι ακουγα, οτι με εντυπωσιαζε!

Εγραφα οτι καλο διαβαζα σε καθε βιβλιο.

Οτι ακουγα απο το ραδιο.

Γραφικος τυπος?

Εγω θα ελεγα κινητικος τυπος.

Γιατι την ωρα που κινειται το χερι για να γραψει, σταματουσε και ο χρονος!

Οταν εγραφα κατι, το θυμωμουν καλιτερα!

Καθε μερα κι αλλες σκεψεις!

Κι οσο σκεπτεσαι, νοιωθεις και πως ζεις.

Στην εκθεση η καθηγητρια μου ελεγε πως ημουν πολυ καλος.

”Πολυ καλη, να διαβαστει” μου εγραφε απο κατω..

Και πιο κατω,..

”Διορθωσε τα λαθη σου, εισαι αδικαιολογητος”!

Ετσι εγινε η Εκθεση το καλιτερο μου μαθημα!

Καθε φορα που με φωναζε η φιλολογος καθηγητρια να ανεβω στην εδρα να διαβασω την εκθεση, εγω κρυφα μεσα μου καμαρωνα!

Ηταν σαν να τα βαζω εγω ο αδυναμος μαθητης με ενα ολοκληρο θηριο!

Το θηριο ηταν μια μεγαλη ομαδα αριστων μαθητων και μαθητριων που επερναν τα πρωτεια!

Μεχρι να ανεβω την εδρα χαμογελουσα σκεπτομενος, και ικανοποιημενος!

”Κουφαλες μαθηταρες! εσεις ειστε η αφροκρεμα εδω μεσα, αλλα εμενα, τη δικια μου εκθεση παλι θα διαβαστει!

Κουφαλες μαθηταρες!Σας περασα ολους και βγηκα μπροστα! ”

Κουφαλες μαθηταρες, αν ειστε αξιοι, ας γραψετε εκθεση σαν τη δικη μου!

Και μετα τα χειροκροτημματα, ακολουθουσαν και τα εγκομια της φιλολογου, για την ανετη αναπτυξη της εκθεσης μου, που της εκανε λεει μαλλιστα εντυπωση, που εβρισκα τοσο ευκολα το υλικο μου αλλα και πως το συνδοιαζα μαλιστα και με ενα ελαφρο διακριτικο χιουμορ!

Αυτο το χιουμορ λεει, ηταν ολα τα λεφτα!

Φυσικα παντα δεν ελειπαν και οι προτροπες να διορθωσω τα…αδιορθωτα ορθογραφικα λαθη μου!

Ισως δεν ηξεραν ολοι τοτε, οτι διαβαζα παρα πολυ, λογοτεχνικα βιβλια ειδικα κρητικη λογοτεχνια!

Παρα πολυ με επειρεασε ο Καζαντζακης στο γραψιμο, και πολυ αργοτερα η Οριανα Φαλατσι!

Ηθελα να μιμηθω την Οριανα Φαλατσι στον τροπο γραψιματος της,..

Πραγμα δυσκολο βεβαια, γιατι η Φαλατσι ηταν μοναδικη στο ειδος!

Δεν θεωρησα παντως τον εαυτο μου, ουτε συγγραφεα, ουτε και ποιητη.

Απλα προσπαθω…κι οτι μπορω…