Παλιά η Κυριακή, ήταν μέρα ξεκούρασης, μέρα χαράς, ξεγνοιασιάς, και σε δουλειές όπως μάζεμα της ελιάς,θέρος κλπ δεν πήγαιναν
Αλλά και στο σπίτι πάλι, κάποιες δουλειές δεν τις έκαναν.
Κάποιες δουλειές η ασχολίες, είχαν να κάνουν με προλήψεις, και από γενιά σε γενιά μάθαιναν οι νέοι από τους παλιούς να τις αποφεύγουν, γιατί απλά το έλεγε η παράδοση.
”Ηταν κακό” έλεγαν να το κάνεις Κυριακή, και αν κάνεις κάτι, αυτό ”δεν θα σου βγεί σε καλό”!
Έτσι ποτέ την Κυριακή δεν ζυμώνανε.
Ποτέ την Κυριακή δεν έπλεναν ρούχα.
Ποτέ δεν σκουπίζανε το σπίτι Κυριακάτικα.
Ποτέ δεν ράβανε, η μπαλώνανε, δεν πλέκανε γενικά.
Ποτέ δεν σιδερώνανε την Κυριακή.
Ποτέ δεν υφαίνανε στον αργαλειό, αλλά ούτε και έκλωθαν την κλωστή στο αδράχτι.
Ποτέ την Κυριακή δεν έκοβαν τα μαλλιά τους.
Ποτέ την Κυριακή δεν λουζόταν.
Ποτέ την Κυριακή δεν έκοβαν τα νύχια τους.
Κυριακή δεν α για χοχλιούς, αλλά κι αν πήγαιναν, μάζευαν όσους θα έτρωγαν εκείνη την ημέρα! Ποτέ δεν φύλαγαν για την επ’ αύριο η να έχουν και τις άλλες μέρες.
Ακόμα κι αν βρεις πολλούς χοχλιούς, έλεγαν, αυτοί θα χαλάσουν!
Ποτέ την Κυριακή δεν πήγαιναν για βρούβες η λαψανίδια.
Κι αν πήγαιναν, η παράδοση πάλι έλεγε να μαζέψουν μόνο όσα χρειαζόταν να φάνε εκείνη την ημέρα!
Αν πάλι βρεις περισσότερα για να έχεις, αυτά θα βρωμίσουν!
Βέβαια, αυτά συνέβαιναν παλιά, γιατί σήμερα, κυρίως οι νεότεροι δεν τα πιστεύουν και ως εκ τούτου δεν τα εφαρμόζουν, και η Κυριακή έγινε πια μια μέρα σαν τις άλλες.
Όμως φτάνει να ρωτήσει κανείς έναν παλαιότερο για να βεβαιωθεί για του λόγου το αληθές τι συνέβαινε τότε…
Φωτογραφίες – κείμενο: Γεώργιος Χουστουλάκης