Παλιά – παλιά, έχανε τη κακή συνήθεια, να φοβερίζουν οι μεγάλοι τα κοπελιδάκια, για να κάνουν αυτό που θένε εκείνοι!
Μέχρι τελικά να μεγαλώσουν, να ανοίξουν τα μάθια ντως να καταλάβουν το κόσμο, και να ξέρουν τι να πιστεύουν ή όχι, από οτι τως έλεγαν οι μεγάλοι!
Ο Μεσημεράς!
Κάθε Καλοκαίρι τα ιδία και τα ίδια από τσι μανάδες! Μέσα στα τσίτσιλα τση μέρας, ποιο κοπέλι κοιμότανε; Κανένα! Τον μεσημεριανό ύπνο τα κοπέλια, τονε αποφεύγανε σα το …διάολο το λιβάνι! Ούλα ξανοίγαμε να κάμουμε παρέα με άλλα γειτονάκια από κάτω από ένα δέντρο και να παίζουμε.
Ερχόταν όμως η μάνα μας, και μας έλεγε αγριωπά – αγριωπά …
-Αμέτε κοπέλια στα σπίθια σας, γιατί όπου να ‘ναι θα περάσει ο Μεσημεράς, και θα σας ε πάρει!
-«Ήντα ‘ναι μάνα κειοσάς ο Μεσημεράς»;
-Είναι παιδί μου ένας γέρος που έχει στη ράχη ντου ένα σακί, και περνά από ούλες τσι γειτονιές τα μεσημέρια., και άμα δει κανένα κοπέλι να μη κοιμάται, και να ναι έξω, τσούπ, το τσακώνει, και το βάνει στο σακί και το παίρνει μαζί του!
Θέλανε δε θέλανε τα κοπέλια, ήτονε η ηλικία τέτοια που τα πιστεύγανε!
Έτσι το βρήκανε βολικό οι μεγάλοι, και ειδικά οι μανάδες που δε νε μπορούσαν να κουλαντρίσουν τα κοπέλια ντως, και δεν έχαναν την ευκαιρία να πετούν τη φοβέρα με τον «Μεσημερά»!
Παρόμοιος με τον Μεσημερά, και η ίδια φιγούρα, ήταν και ο « Κακός Γέρος»! Και αυτός ο κακός γέρος, είχε ένα σακί ση πλάτη, και γύρναγε τους δρόμους, πήγαινε στα σπίτια όλες τις ώρες, όταν τα παιδιά έκανα αταξίες ή δεν κοιμόταν! Το ίδιο και ο «Κακός Γύφτος» ή η «Γύφτισσα»! Αυτοί τα «αγόραζαν» ή «έπαιρναν» τα κακά παιδάκια, γιατί αν ήταν άτακτα, θα τα «πουλούσαν στο Γύφτο», ή απλά, θα τα «έδιναν στη Γύφτισσα, και δεν θα ξανάβλεπε ποτέ το παιδί το σπίτι του, τους γονείς του και τα αδέρφια του»!
Ο άρκαλος
Άλλο φόβητρο τω κοπελιδιώ εκείνα τα χρόνια, φοβερό και τρομερό, ήτανε και ο άρκαλος! Άμα πάλι δεν ανεμαζώνουντας στο σπίτι τα κοπέλια, τους έλεγαν:
-Ανεμαζωχτείτε πόδε (εδώ πέρα), γιατί εδά θα ν-έρθει ο άρκαλος και θα σε φάει!
Τα κοπέλια τα έπιανε τρικούκουνας (ανατριχίλα, δέος), γιατί ο άρκαλος «έτρωγε παιδάκια»!
Τον «άρκαλο» τα κοπέλια δεν τον είχαν δει ποτέ τους τι ζώο ήταν, αλλά από τις περιγραφές των μεγάλων, τον φανταζόταν άγριο σα το λιοντάρι, και αιμοβόρο σαν τίγρη!
Ο άρκαλος όμως, δεν ήταν τίποτε άλλο από την γνωστό μας τον ασβό, που μπορεί να ανήκει στ άγρια ζώα ης φύσης, αλλά καμία σχέση δεν είχε, με τη φήμη που του είχανε προσάψει!
Έχουν βέβαια λιγοστέψει οι άρκαλοι στη φύση, και είναι άκακα ζωάκια. Σκάβουν στο χώμα ένα λαγούμι και κάνουν τη φωλιά τους, και την έχουν και για κρυψώνα, τη τρύπα αυτή, τη λένε «αρκαλιά»!
Οι άρκαλοι τρώνε ότι βρουν για να επιβιώσουν, από βατράχους καλογεννούσες (νυφίτσες), ποντικούς, φίδια, πουλιά. Άμα δε βρίσκουν αυτά, πλακώνουν και τους χοχλιούς η πάνε σε χωράφια με πατάτες, και κάνουν λύκους – λάκους, μέχρι να βρούν πατάτες να φάνε, και ωστόσο έχουν ρημάξει τον πατατιώνα!
Τρώνε όμως και καρύδια σταφύλια, ρίζες, γενικά. ότι τρώγεται, εκτός από …παιδάκια!
Ο Αράπης!
Άλλο ένα μεγάλο φανταχτερό στα παλιά φόβητρα, ήταν και ο «Αράπης»!
Πάντα τα φοβέρισαν πως «εδα θα έρθει ο Αράπης, και τα δείρει τα άτακτα παιδάκια», και όποιο τολμούσε, να μην υπακούσει!
Στην πραγματικότητα, κανένα παιδί δεν είχε δει «Αράπη», ούτε καν σε φωτογραφία!
Στη πόλη μας των Μοιρών, αν και κατέβαιναν πλήθη κόσμου στο παζάρι τα Σάββατα, όμως μαύρο άνθρωπο δεν είχαν δει τα παιδιά! Αυτό έγινε πολύ αργότερα, όταν άρχισε να έρχεται στον Κόκκινο Πύργο στο λιμάνι ο Έχτος Στόλος, και επιτέλους κάποια παιδιά είδαν και τον περιβόητο «άγριο Αράπη»!
Στη πραγματικότητα, μόνο άγριοι που δεν ήταν, απεναντίας ήταν χαμογελαστοί, και φαινόταν έντονα τα δόντια τους!
Ο Σατανάς με τα καρφιά!
Πολλά παιδάκια δεν ήθελαν να σηκωθούν από το κρεβάτι τους, και να ετοιμαστούν για την εκκλησία! Τότε οι μανάδες και εδώ είχαν τη λύση!
-«Σήκω παιδάκι μου να ετοιμαστείς για την εκκλησία, γιατί όσα παιδάκια δεν σηκώνονται, άμα πεθάνουν μια μέρα, ο Σατανάς τα βάνει και κοιμούνται σε ένα κρεβάτι γεμάτο καρφιά»!
Με όχι και πολύ σκέψη, τα παιδάκια, καλού κακού, με ένα πηδαράκι ήταν όρθια, και έτοιμα να ετοιμαστούν για την εκκλησία!
Ο Μπαμπούλας
Ο Μπαμπούλας ήταν συνηθισμένο φανταρό, και φόβιζε τα παιδάκια, όσα ήθελαν να το σκάσουν νύχτα από το σπίτι, ή αν έμπαιναν σε σκοτεινό δωμάτιο κλπ
Ο Μπαμπούλας ήταν και παιγνίδι πού άλλοτε έκανα παιδιά, ρίχνοντας πάνω τους ένα σεντόνι., ή το φόραγαν κάποια για να τρομάξουν άλλα παιδιά!
Παρόμοια ήταν και το «Φάντασμα», το «Τελώνι», ο «Καλικάντζαρος» και άλλα!
Κείμενο Γεώργιος Χουστουλάκης
Ακολουθήστε το Cretanmagazine στο Google News και στο Facebook
