Το όνειρο του φτωχού

Και αυτή την ιστορία την έχω διασώσει από τον μακαρίτη πατέρα μου που την άκουσε μικρός από μια γριά Γαλιανή τη γριά Μαραγκίνα

Η γριά στο σπίτι της περίμενε μπας και φανεί κιανένα κοπέλι να το πέψει κάπου να τση φέρει για νερό κρυγιό από τη βρύση του χωριού για πράμα αλάτσι από τον μπακάλη, ή κιανένα αγκαλιδάκι ξυλαράκια για τη φωθιά, για να μαγερέψει.

Ο πατέρας μου πήγαινε πρόθυμα, και μετά απού θα λα τση τα φέρει, του κοντοσίμωνε το σκαμνάκι να κάτσει δίπλα τση κι όσο μαγερεύγει, εκείνη να του κάμει μια ιστορία Φυσικά εκείνος πρόθυμα της έκανε επίτηδες πολλές εξυπηρετήσεις γιατί θα έβρισκε την ευκαιρία να του αραδειάσει ιστορίες και παραμύθια, που τα άκουγε με ιδιαίτερη λαχτάρα!

Εκείνη τη ημέρα του λέει:

-Έλα δα επαδέ Μιχαλιό μου, κάτσε εκειέ στο σκαμνάκι να σου πω ένα καλό παραμύθι που θα σ’ αρέσει! Μια φορά κι ένα καιρό παιδί μου, ήτονε σε μια πόλη ένας Βασιλιάς. Πολύ καλός Βασιλιάς, και αγαπούσε πολύ το λαό του.!

Μια μέρα ήρθενε και τον εβρήκενε ένας, στην πόλη απου ζούσαν, και ήτονε πολύ ανήσυχος γιατί είδε λέει, ένα περίεργο όνειρο και ήθελε να το πει στο Βασιλιά μπας και του το εξηγήσει.

-Βασιλιά μου, είδα οψές στον ύπνο μου ένα σημαδιακό όνειρο, πως η βρύση στο σπίτι μου έσταζε στάλα – στάλα! Και ενώ ήσταζε η βρύση, ήβγαζε και ένα παραπονιάρικο σκοπό, αλλά στο τέλος η βρύση σταμάτησε τελείως!

Ο Βασιλιάς τον άκουσε προσεκτικά, και στη συνέχεια εφώνιαξε τους σοφούς μάγους του να εξηγήσουν αυτό το όνειρο. Οι μάγοι είπαν την εξήγηση στον Βασιλιά τους:

-Ο άνθρωπος αυτός Βασιλιά μου, που είναι ήδη φτωχός, η Μοίρα του το ‘χει και θα φτωχήνει ακόμα πιο πολύ μια μέρα! Στο τέλος θα ποθάνει κι από την πείνα!

Αυτό το άκουσε με πολύ προσοχή ο ευαίσθητος Βασιλιάς, αλλά και τι μπορούσε να κάνει με τη τύχη του αλλουνού? Δεν ανεχόταν όμως και άνθρωπος του λαού του, να δυστυχά και να έχει άσχημο τέλος, τέθοιο που να πεθάνει από την πείνα!

Εσκέφτηκε λοιπόν μέσα του:

-Μα γιάντα να τον αφήσω εγώ σαν Βασιλιάς τον άθρωπο αυτό να ποθάνει?

Στο κάτω – κάτω εγώ έχω λεφτά να τον βοηθήσω!

Έτσι ο Βασιλιάς το συζήτησε και με τη γυναίκα του, και αποφασίσανε πράγματι να τον βοηθήσουν κι αυτόν και την οικογένειά του αμέσως κιόλας αλλά και διακριτικά.

Έσφαξε λοιπόν μια κούβα (γαλοπούλα) και την έψησε στο φούρνο, αλλά μέσα την γαλοπούλα τη παραγέμισε μέσα με χρυσά νομίσματα και λίρες και την έστειλε του πεσκέσι του φτωχού ανθρώπου!

Όταν παρέλαβε ο φτωχός το δώρο του Βασιλιά, λέει στη γυναίκα του:

-Δε βαργιέσαι βρέ γυναίκα, και το καλό φαί μια ιδέα είναι! Τι να τη φάμε σήμερο καλά κι αύριο να πεινούμε! Καλύτερα δεν είναι να πάμε τη κούβα του φουρνάρη μας να μας ε- δώσει πεντέξη ψωμιά, να τρώμε τουλάχιστον μια βδομάδα?

Έτσι και το ‘καμε ο φτωχός!

Το μαθαίνει αυτό ο Βασιλιάς, αλλά το πήρε πεισματικά και θέλησε να του δώσει κι άλλη ευκαιρία! Αποφάσισε λοιπόν να του στείλει μια βασιλόπιτα και στον πάτο της είχε μια ολόκληρη στρώση χρυσαφικά!

Μόλις ο φτωχός παρέλαβε την βασιλόπιτα κάνει πάλι το ίδιο. Ολόκληρο το ταψί το πάνε πάλι στου φουρνάρη, για να τους δώσει κάμποσα ψωμιά να την βγάλουν για ένα διάστημα ακόμα, όπως και εκάμανε.

Πείσμωσε και ο Βασιλιάς και σκέφτηκε να τους βοηθήσει με άλλο τρόπο. Γεμίζει ένα σακούλι λίρες και πάει και το αφήνει μπροστά από ένα γεφυράκι που ήξερε πως κάθε μέρα την ίδια ώρα το πέρναγε ο φτωχός! Άφησε λοιπόν το σακουλάκι πάνω στη γέφυρα και περίμενε να περάσει ο φτωχός να το δει και να το πάρει.

Πράγματι ο φτωχός ετοιμαζόταν να περάσει τη γέφυρα. Εκείνη όμως τη στιγμή που ο φτωχός ήταν να περάσει το γεφυράκι εσκέφτηκε:

-Τόσα χρόνια ετονέ το γεφυράκι περνώ με ανοιχτά μάθια, πως άραγε το περνούνε οι τυφλοί? Θέλω να ιδώ πώς είναι να το περάσω με κλειστά μάθια Θα δω και γω από περιέγεια, πως τα καταφέρνουνε οι τυφλοί!

Έσι γεμάτος περιέργεια, για το πως να περνάει ένας τυφλός τη γέφυρα,
κλείνει τα μάθια του, κρατώντας το πέτρινο τοιχίο στο πλάι και πασπατώντας αργά – αργά, κατάφερε τελικά πέρασε το γεφυράκι προσπερνώντας όμως και το σακούλι με τα χρυσά νομίσματα!

Όταν είδε ο Βασιλιάς που παρακολουθούσε κρυφά τη σκηνή ότι πάλι απέτυχε, εφώναξε πάλι τους σοφούς του να του πουν τι άλλο να κάνει για να τον βοηθήσει αυτόν τον άνθρωπο! Και οι σοφοί του απάντησαν:

-Βασιλιά μας, αυτόν τον άνθρωπο δεν πρέπει να τον βοηθήσετε πλέον, διότι όλα είναι προδιαγραμμένα στη μοίρα του! Είναι γραμμένο στην τύχη του να είναι φτωχός, και να ποθάνει φτωχός!

Έτσι Βασιλιά μας και εσείς δεν μπορείτε αλλά και δεν πρέπει να τα βάλετε με το πεπρωμένο κάθε ενός, αφού αυτό του προτρέπει η Μοίρα του, αυτό και θα το υποστεί!

Με τη Μοίρα Βασιλιά μου, εμείς οι άνθρωποι δεν τα βάζουμε!.

Κείμενο : Χουστουλάκης Γεώργιος