Τα πιο σημαντικά γεγονότα, γεννήσεις και θάνατοι που έγιναν σαν σήμερα 18 Φεβρουαρίου

Γεγονότα σαν σήμερα

842: Λήγει η Εικονομαχία. Η Θεοδώρα, σύζυγος του τελευταίου εικονομάχου αυτοκράτορα Θεόφιλου, επιβάλει την αποκατάσταση της προσκύνησης των ιερών εικόνων.

1828: Ο Ανδρέας Μιαούλης, κατ’ εντολή του Ιωάννη Καποδίστρια, εκκαθαρίζει τις Σποράδες νήσους απ’ τους πειρατές.

1861: Στο Μοντγκόμερι της Αλαμπάμα, ο Τζέφερσον Ντέιβις αναγορεύεται πρώτος και τελευταίος Πρόεδρος της Ομοσπονδίας των Νότιων Πολιτειών.

1907: Στις ΗΠΑ, γίνονται δεκτοί στα σχολεία του Σαν Φρανσίσκο μαθητές ιαπωνικής καταγωγής, μετά από συμφωνία του Προέδρου Ρούσβελτ με τις αρχές της πόλης.

1929: Ανακοινώνεται στο Χόλιγουντ η θέσπιση των κινηματογραφικών βραβείων Όσκαρ, που θα απονεμηθούν στις 16 Μαΐου.

1931: Άγγλοι επίσημοι παίρνουν μέρος στα αποκαλυπτήρια του ανδριάντα του Τζορτζ Κάνιγκ στην πλατεία της Αθήνας που φέρει το όνομά του (Κάνιγγος).

1943: Οι Ναζί συλλαμβάνουν στη Γερμανία μέλη της αντιστασιακής οργάνωσης Λευκό Ρόδο.

1952: Η Ελληνική Βουλή επικυρώνει τη συμφωνία ένταξης της χώρας μας στο ΝΑΤΟ, με μόνες αρνητικές ψήφους τις οκτώ της ΕΔΑ και τη μία του Μιχάλη Κύρκου.

1957: Συνέρχεται στη Ρουμανία η 7η Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ και της ΚΕΕ του ΚΚΕ (18 – 24 Φεβρουαρίου 1957), κατά την οποία καθαιρείται ο Νίκος Ζαχαριάδης από μέλος της ΚΕ, ενώ διαγράφεται και από μέλος του ΚΚΕ. Από τη διαδικασία βγαίνει ενισχυμένος ο Κώστας Κολιγιάννης.

1964: Ο Γεώργιος Παπανδρέου λαμβάνει από τον βασιλιά Παύλο την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, μετά το θριαμβευτικό 52,87% που συγκέντρωσε η Ένωση Κέντρου στις εκλογές της 16ης Φεβρουαρίου.

1972: Ένα Learjet 25 της Ολυμπιακής Αεροπλοΐας συντρίβεται κοντά στην πόλη Αντίμπ, στη Γαλλία. Η πτήση εκτελούσε τη διαδρομή Αθήνα – Νίκαια. Σκοτώνονται και τα δύο μέλη του πληρώματος.

1992: Συγκαλείται το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Καραμανλή, για το Μακεδονικό. Ο υπουργός Εξωτερικών, Αντώνης Σαμαράς, εισηγείται να μη γίνει αποδεκτή από την Ελλάδα καμία ονομασία που θα περιέχει τον όρο Μακεδονία ή τα παράγωγά της. Το Συμβούλιο επικυρώνει την εισήγηση Σαμαρά.

2004: 200 νεκροί και 350 τραυματίες είναι ο τραγικός απολογισμός του εκτροχιασμού αμαξοστοιχίας, στην επαρχία Χορασάν, στο ΒΑ Ιράν. Από τις ισχυρές εκρήξεις στα 51 βαγόνια του εμπορικού τρένου, που μετέφερε βενζίνη, θείο και φωσφορικά λιπάσματα, ισοπεδώθηκαν πέντε κοντινά χωριά. Αιτία της τραγωδίας υπήρξε μια ασθενής σεισμική δόνηση, που σημειώθηκε στην περιοχή.

2009: Αθήνα, η τρομοκρατική οργάνωση Επαναστατικός Αγώνας αποπειράθηκε βομβιστική επίθεση στα κεντρικά γραφεία της Citibank στη Ν. Κηφισιά.

2015: Ο Προκόπης Παυλόπουλος εκλέγεται Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με 233 ψήφους, έναντι 30 του συνταγματολόγου Νίκου Αλιβιζάτου. 32 βουλευτές ψήφισαν «παρών» και 5 απουσίαζαν.

Γεννήσεις σαν σήμερα

1515 – Βαλέριους Κόρντους, Γερμανός ιατρός

1516 – Μαρία Α’, βασίλισσα της Αγγλίας

1543 – Κάρολος Γ’, δούκας της Λωρραίνης

1559 – Ισαάκ Καζομπόν, Γάλλος λόγιος

1745 – Αλεσάντρο Βόλτα, Ιταλός φυσικός

1838 – Ερνστ Μαχ, Αυστριακός φυσικός

1848 – Λούις Τίφανι, Αμερικανός καλλιτέχνης

1860 – Άντερς Ζορν, Σουηδός ζωγράφος

1883 – Νίκος Καζαντζάκης, συγγραφέας. (Θαν. 26/10/1957)

1895 – Γκούσταφ φον Βανγκενχάιμ, Γερμανός ηθοποιός και σκηνοθέτης

1895 – Σεμιόν Τιμοσένκο, Σοβιετικός στρατιωτικός

1896 – Δημήτρης Μητρόπουλος, Έλληνας αρχιμουσικός και συνθέτης. (Θαν. 2/11/1960)

1898 – Έντζο Φεράρι, δημιουργός της ομώνυμης αυτοκινητοβιομηχανίας και μυθική μορφή της αυτοκίνησης. (Θαν. 14/8/1988)

1906 – Χανς Άσπεργκερ, Αυστριακός παιδίατρος

1909 – Παντελής Πρεβελάκης, Έλληνας συγγραφέας

1911 – Βάλιας Σεμερτζίδης, Έλληνας ζωγράφος και χαράκτης

1914 – Κώστας Μόντης, Κύπριος συγγραφέας

1919 – Τζακ Πάλανς, Αμερικανός ηθοποιός

1931 – Τόνι Μόρρισον, Αμερικανίδα συγγραφέας

1932 – Μίλος Φόρμαν, Τσέχος σκηνοθέτης

1933 – Μπόμπι Ρόμπσον, Άγγλος ποδοσφαιριστής και προπονητής

1940 – Φαμπρίτσιο Ντε Αντρέ, Ιταλός τραγουδοποιός

1940 – Όσμπουρν Φλέμινγκ, πολιτικός από την Ανγκουίλλα

1950 – Σίμπιλ Σέπερντ, Αμερικανίδα ηθοποιός

1954 – Τζον Τραβόλτα, Αμερικανός ηθοποιός

1965 – Dr. Dre, Αμερικανός παραγωγός και ράπερ

1967 – Ρομπέρτο Μπάτζιο, Ιταλός ποδοσφαιριστής

1969 – Αντώνης Κανάκης, Έλληνας παρουσιαστής

1975 – Γκάρι Νέβιλ, Άγγλος ποδοσφαιριστής

1978 – Πάνος Καλίδης, Έλληνας τραγουδιστής

1981 – Αντρέι Κιριλένκο, Ρώσος καλαθοσφαιριστής

1985 – Ντρίσα Ντιακιτέ, Μαλιανός ποδοσφαιριστής

Θάνατοι σαν σήμερα

999 – Πάπας Γρηγόριος Ε΄

1294 – Κουμπλάι Χαν, Μογγόλος αυτοκράτορας

1405 – Ταμερλάνος, Μογγόλος αυτοκράτορας

1455 – Φρα Αντζέλικο, Ιταλός ζωγράφος

1546 – Μαρτίνος Λούθηρος, γερμανός θεολόγος. (Γεν. 10/11/1483)

1564 – Μιχαήλ Άγγελος, Ιταλός ζωγράφος. (Γεν. 6/3/1475)

1712 – Λουδοβίκος δελφίνος της Γαλλίας

1726 – Ζακ Καρύ, Γάλλος ζωγράφος

1873 – Βασίλ Λέβσκι, Βούλγαρος επαναστάτης

1890 – Γκιούλα Αντράσυ, Ούγγρος πολιτικός

1900 – Εουτζένιο Μπελτράμι, Ιταλός μαθηματικός

1967 – Ρόμπερτ Οπενχάιμερ, γερμανικής καταγωγής Αμερικανός φυσικός, ο κύριος κατασκευαστής της πρώτης ατομικής βόμβας. (Γεν. 22/4/1904)

1993 – Άλεν Μοντγκόμερι Λιούις, γενικός κυβερνήτης της Αγίας Λουκίας

2004 – Δέσπω Διαμαντίδου, Ελληνίδα ηθοποιός

2016 – Παντελής Παντελίδης, Έλληνας τραγουδιστής, στιχουργός και συνθέτης (Γεν.23/11/1983)

Θα πάμε στην εποχή που οι Μεσαρίτες είχαν στο τραπέζι τους πολλά αχέλια ή χέλια και καβρούς – Πως τα ψάρευαν όμως;

Ήταν μια εποχή που ο κάμπος της Μεσαράς, ήταν όλο ζωντάνια από το πολύ νερό, που το συναντούσες ακόμα και στο πιο μικρό ρέμα!

Όλο το χρόνο Χειμώνα  – Καλοκαίρι, όλα τα ποτάμια και ρέματα στη Μεσαρά έτρεχαν άφθονα τρεχούμενα νερά.

Όταν ήρθε ο αναδασμός στο κάμπο της Μεσαράς μονοπάντησε τα χωράφια των ανθρώπων και τους τα έδωσε σε ένα τόπο.

Ανά  160 μέτρα έκανε ένα δρόμο και στη μέση έκανε ένα ρέμα. Όλα τα  ρέματα αυτά, κατέληγαν στη “Γριά Σαίτα” και από εκεί τα νερά κατέληγαν στη θάλασσα.

Σε μια ηλικία από 10 έως 17, η δική μας εποχή της δεκαετίας ´80, η νεολαία δεν είχε και με πολλά πράγματα να ασχοληθεί (βλέπεις δεν υπήρχαν υπολογιστές τότε) και ψάχναμε να βρούμε τρόπους να περνάμε την ώρα μας.

Η καλύτερη ασχολία που είχαμε ήταν το κυνήγι σε αυτά τα ρέματα, που ταλέγανε και σαίτες. Τι κυνηγούσαμε? Φυσικά αχέλια και καβρούς!

Ο καλύτερος μεζές για τους πιο πολλούς Μεσσαρίτες και κυρίως Πετροκεφαλιανούς, που τα είχανε στα πόδια τους,  ήταν τα χέλια και οι καβροί!

Τα χέλια τα ψαρεύαμε συνήθως τα Καλοκαίρια, ή τις ημέρες που ήταν αποκριές, επειδή το κρέας του θεωρείται νηστίσιμο.

Τα χέλια σύχναζαν στο τρεχούμενο νερό που σχημάτιζε κολύμπες, στα ποτάμια σε φράγματα η λίμνες, και φυσικά στις σαΐτες της Μεσαράς.

Το χέλι του άρεσε να τρέχει κόντρα στο ρέμα και όπου έβρισκε κολύμπα, εκεί και φώλιαζε και άφηνε τα αυγά του.

Ο κόσμος τότε μικροί ή μεγάλοι, κυνήγαγαν τα χέλια για τον εκλεκτό μεζέ τους, μια και το κρέας ήταν δύσκολο να βρεθεί στο τραπέζι.

Υπήρχαν διάφοροι τρόποι ψαρέματος του χελιού

Ψάρεμα με φλόμο

Σε κάποιες περιοχές της Μεσαράς όπως στα Κάτω περβόλια, υπήρχαν άφθονα  φλομάκια, που τα μάζευαν και τα πήγαιναν να τα ρίξουν στα μέρη που υπήρχαν χέλια.

Ο φλόμος όταν τον κόψεις βγάζει ένα τοξικό γάλα, δηλητηριώδες, που αυτό κάνει το νερό να μυρίζει, και το χέλι να βγάλει έξω το κεφάλι του. Τότε με ένα πιρούνι στο χέρι, τα κάρφωναν, και τα πέταγαν έξω.

Ψάρεμα με αλισανδρούλα

Υπήρχε ένα άλλο φυτό που το έλεγαν αλισανδρούλα, που ανήκει και αυτό στα δηλητηριώδη φυτά. Αλλού τον λένε καλάνθρωπο και είναι ένα φυτό με πλατιά φύλλα, και γίνεται όρθιο πάνω από ένα μέτρο. Και αυτό το φυτό βέβαια, βάσει της φυτολογίας, ανήκει στη γενική κατηγορία του φλόμου.

Το φυτό αυτό το έκοβαν και το πήγαιναν εκεί όπου είχε χέλια. Εκεί το κοπανίζανε καλά με μια πέτρα και αυτό έβγαζε ένα ζουμί, και κατόπιν το πέταγαν στο νερό.

Λέγεται πως το ζουμί αυτό έχει την ιδιότητα να καταστρέφει το οξυγόνο του νερού, και τα χέλια μη μπορώντας να αναπνεύσουν έβγαζαν και πάλι το κεφάλι τους έξω από μια γωνιά, και τότε τα κάρφωναν με ένα πιρούνι πάλι, και τα πέταγαν έξω!

Φυσικά το χέλι, μόλις βρεθεί δυο λεπτά έξω από το νερό, πεθαίνει όπως και το ψάρι.

Ψάρεμα με τα κερτάρια  ή κούρτα

Άλλος σπουδαίος τρόπος ψαρέματος χελιού, ήταν και το ειδικά καλαθάκια, που τα λέγανε κερτάρια ή αλλού κούρτες.

Η κούρτα η το κερτάρι, ήταν σαν καλαθάκι στενόμακρο και πλεχτό από ειδικά άγρια βρούλα που ήταν μυτερά στην άκρη.

Η κατασκευή αυτή , είχε μια στενή τρύπα από τη μια πλευρά, και από την άλλη μια τάπα, σαν πορτάκι, που άνοιγε για να μπαίνει το χέρι να πιάνει το χέλι.

Τις κούρτες τις βάζανε από βραδύς στο νερό με διάφορες τροφές μέσα για να προσελκύσουν τα χέλια.

Το πρωί πήγαιναν και τα κοίταζαν να δουν τι χέλια είχαν πιάσει.  Το χέλι ήταν το ψάρι της εποχής!

Έτσι πολλές φορές, αυτό γινόταν πιο οργανωμένα. Έφτιαχναν πεντ’ έξη κούρτες, και τις πήγαιναν σε διάφορα σημεία που είχε κολύμπες,  και τις έριχαν στο νερό σε διαφορετικές περιοχές.

Το πρωί που πήγαιναν και τα μάζευαν, μπορούσε να είχαν μαζέψει καμιά δεκαριά χέλια, για να χορτάσει όλη η οικογένεια. Τα έκαναν συνήθως τηγανιτά η στα κάρβουνα.

Ψάρεμα με την καβούλα

Σκάβοντας στο χώμα βρίχναμε σκουλήκια τα οποία στη συνέχεια πιάναμε κλωστή και τα μπρουλιάζαμε φτιάχνοντας έτσι τουλάχιστον ενάμιση μέτρο κλωστή με σκουλήκια. Στη συνέχεια το τυλίγαμε όπως το σχοινί, το δέναμε σε μια πετονιά και το πετούσαμε στο νερό. Το σύστημα αυτό λεγόταν καβούλα.

Όταν τσιμπούσαν τα χέλια με μια απότομη κίνηση τραβούσαμε την πετονιά με αποτέλεσμα η κλωστή να μαγκώνει στα δόντια του χελιού και το τραβούσαμε έξω.

Τα αχέλια και τα πιτσιρίκια στην εξοχή

Στην εξοχή, τα παιδιά που βλέπανε τα έχνη, (αιγοπρόβατα), σαν πεινούσαν πήγαιναν να πιάσουν 3 έως 5 χέλια για να φάνε τον εκλεκτό τους μεζέ.

Άναβαν πρώτα μια φωτιά για να είναι έτοιμη, και κατόπιν πήγαιναν στο νερό είτε με φλόμο, είτε με τα χέρια, είτε χτυπώντας τα με ένα ξύλο, τα έπιαναν και επιτόπου τα πήγαιναν για ψήσιμο!

Έκοβαν μια βέργα από αγριελιά και την έκαναν μυτερή μπροστά με ένα τσακί, σαν σούβλα.

Εκεί τα πέρναγαν ολόκληρα τα χέλια όπως είναι, ζικ – ζακ σαν λουκάνικα. Το χέλι δεν έχει λέπια, οπότε το έβαζαν όπως είναι πάνω σε δυο πέτρες στη φωτιά

Πολλές φορές όμως όταν έτρωγαν πολλά χέλια, τα βάραινε το στομάχι τους, γιατί το χέλι ανήκει στα βαριά δυσκολοχώνευτα φαγητά.

Πως χάθηκε και το τελευταίο χέλι από τον κάμπο της  Μεσαράς!

Έφτασε μία εποχή, που τα νερά πλέον λιγόστεψαν στα ρέματα και νερά.

Έβλεπες πλέον αχέλια, μόνο στις κολύμπες που είχαν φτιάξει η αγρότες, για να αντλούν τα νερά ποτίζοντας τις καλλιέργειες τους.

Μέσα λοιπόν σε αυτές τις κολύμπες είχαν εγκλωβιστεί και τα τελευταία χέλια μην μπορώντας να πάνε αλλού πουθενά!

Όλο το χωριό αποφάσισε τότε, πως αυτά τα χέλια έτσι και αλλιώς θα ψοφούσαν μετά από λίγο καιρό που θα στέρευαν οι κολύμπες.

Έτσι λοιπόν, μαζεύτηκε όλο το χωριό, και  μπαίνοντας οι πιο τολμηροί μέσα στις κολύμπες και με σαρακάκια, σκότωναν τα αχέλια και συγχρόνως τα πετούσαν στους υπόλοιπους χωριανούς που ήταν απέξω,  που κι αυτοί με την σειρά τους, τα έβαζαν στα τσουβάλια!

Θυμάμαι ότι από εκείνη την κολύμπα βγάλαμε πάνω από 300 κιλά αχέλια!

Από τι θυμάμαι οι πιο “φανατικοί” Πετροκεφαλιανοί δεν μπορούσαν να ζήσουν χωρίς αχέλια και για πολλά χρόνια μαζεύονταν παρέες και έκαναν μια διαδρομή πάνω από μια ώρα με το αυτοκίνητο, πηγαίνοντας κοντά στο Πρέβελη, στο Κουρταλιώτικο φαράγγι και ψάρευαν εκεί αχέλια, έτσι ώστε να ξεθυμαίνει λίγο η επιθυμία τους για αυτό τον θεσπέσιο μεζέ.

Αυτό λοιπόν ήταν και το τέλος μιας εποχής η οποία θα μείνει χαραγμένη για πάντα στη μνήμη μας.

Το ψάρεμα του καβρού στον ποταμό

Ο καβρός, κοινός καβούρι, για να πιαστεί ήθελε καλό μάστορα!

Στα χωριά όλοι, από παιδιά όμως είχαν εκπαιδευτεί στο ψάρεμα του καβρού, και σπάνια θα πήγαινε κάποιος και να μην φέρει κάμποσα καβούρια στο σπίτι.

Ο λόγος που τα κυνήγαγαν ήταν για το πολύ νόστιμο κρέας του, που μοιάζει με αστακού η γαρίδας.

Ο απλός τρόπος ψαρέματος

Συνήθως τα παιδιά που δεν ήταν καλά εκπαιδευμένα, πήγαιναν στα ποτάμια και ξυπόλητα με τα κοντά παντελονάκια, ανασήκωναν πέτρες η πλάκες στο νερό, και κοίταζαν αν έχει από κάτω «καβρούλια». Έτσι συνήθως έπιαναν μικρά δεύτερα αδέσποτα καβούρια, ή θηλυκά που σύχναζαν κάτω από πλακωτές πέτρες μέσα στο νερό.

Τρόπος ψαρέματος με το βρούλο

Ένας παμπάλαιος τρόπος για να πιάσει κάποιος καβρούς η καπατσέλες (μεγάλους καβρούς), μέσα στην τρύπα τους (φωλιά τους), ήταν να βρει ένα έξυπνο τρόπο να τα ξεγελάσει, γιατί το ίδιο το καβούρι είναι πανέξυπνο, και η

παραμικρή λάθος κίνηση θα το αφήσει κρυμμένο για ώρες μέσα στη φωλιά του! Ο τρόπος λοιπόν είναι «το κόλπο με το βρούλο»!

Έβρισκαν λοιπόν ένα βρούλο που στην άκρη να έχει το δικό του ανθάκι, η ένα άλλο άριο βρούλο μυτερό, που στην άκρη έδεναν σφιχτά με σπάγκο ένα φτερό!

Εντόπιζαν την καβροτρυπχιά, και με πολύ αργές κινήσεις την πλησίαζαν.

Γονάτιζαν με προσοχή να μην τρομάξει ο καβρός, και με προσοχή πολύ, κρατώντας με το δεξί χέρι το βρούλο, το κατεύθυναν προς τον καβρό αργά αργά, που ακόμα φαινόταν ελάχιστα στην τρύπα του.

Αρχίζοντας ένα αργό σφύριγμα μακρόσυρτο. «Φιούουου», και ξανά «φιούουουου», αργά και χαμηλόφωνα, και παράλληλα άρχιζε ένα γαργάλημα με το φτερό στα πόδια του καβρού διακριτικά και πολύ απαλά…

Ο καβρός επεξεργάζοντας στο μυαλό του τα «νέα στοιχεία» που έχει μπροστά του, νομίζει πως το φτερό είναι κάποιο έντομο είναι και θέλει να περάσει μέσα στην τρύπα του!

Έτσι ο καβρός κάνει την πρώτη κίνηση ένα βήμα προς τα έξω, για να είναι πιο κοντά «στη λεία του»!

Όμως το βρούλο όλο και το τραβά πιο έξω το χέρι, και δόστου και βγαίνει και ο κάβουρας προς τα έξω!

Όταν έχει βγει ολόκληρος ο καβρός έξω, κάνει μια με το αριστερό ο εκάστοτε καβροκυνηγός, και το αρπά και το πετά έξω μακριά από την φωλιά του!

Έτσι πλέον με ευκολία, πιέζοντας το στη πλάτη του, και με τέχνη το πιάνει το καβούρι και το βάζει στο καλαθάκι του, που από πάνω είναι δεμένο με ένα πανί, να μη φύγουν όσα έχει μέσα.

Ψάρεμα με την σαρδέλα

Ένας άλλος τρόπος και πιο αποτελεσματικός, ήταν το ψάρεμα με την σαρδέλα. Δέναμε τη παστή σαρδέλα από την ουρά με ένα σπάγγο, και στην συνέχεια την ρίχναμε στο νερό,.

Η μυρωδιά  της σαρδέλας φυσικά  τραβούσε τους καβρούς, και πήγαιναν να την φάνε.

Δολώματα βάζαμε σε πολλά σημεία και το μόνο που κάναμε εμείς, ήταν να πηγαίνουμε να πιάνουμε τους καβρούς, που προσπαθούσαν να φάνε τη σαρδέλα, που συνήθως σε κάθε δόλωμα ήταν δύο και τρεις καβροί μαζί!

Στη μέθοδο αυτή, είχαμε ένα μόνο πρόβλημα, αν καθυστερούσαμε λίγο παραπάνω να πάμε στο επόμενο δόλωμα, δεν προλαβαίναμε, και οι καβροί έτρωγαν την σαρδέλα!

Όμως και σε αυτό το πρόβλημα βρήκαμε λύση. Βάζαμε τη σαρδέλα μέσα σε  κάλτσα, έτσι ώστε οι καβροί να προσπαθούν να κόψουν την κάλτσα, χωρίς  όμως να προλαβαίνουν να φάνε και τη σαρδέλα!

Τρόποι για να μεταφέρουν τα καβούρια στο σπίτι

Εκτός από το καλαθάκι η κουβά, με το πανί από πάνω, ήταν και το σταμνί, με το στενό λαιμό, που δεν μπορούσε να βγει ο καβρός από εκεί.

Συνήθως τα παιδιά που δεν είχαν ούτε σταμνί, ούτε καλαθάκι, μόλις τα έπιαναν, τους άνοιγαν τον αφαλό που έχουν στην κοιλιά, και εκεί τους κάρφωναν ένα ξύλο, και το καβούρι πέθαινε αμέσως, και άρα ήταν ακίνδυνο να δραπετεύσει! Έτσι εν ανάγκη τα έβαζαν και στις τσέπες τους!

Χέλια και καβούρια στο ρεφενέ!

Πολλές φορές στα καφενεία, που δεν ήθελαν να πιούνε το κρασάκι με σκέτες ελιές και κριθαρόνταγκο, έλεγαν σε κάποιον…

-Πετάξου μπρε Μανώλη μέχρι το μποταμό, να φέρεις καμιά δεκαριά καβρούς, η πράμα χέλια να πχιούμε ένα (γ)κρασί !

Πήγαινε ο εκάστοτε Μανωλιός, και τα έφερνε στην παρέα και ο καφετζής τα έψηνε, η βραστά η τηγανητά η στα κάρβουνα.

Φυσικά εκείνος που πήγαινε και τα έφερνε, δεν πλήρωνε ρεφενέ στο μερίδιό του!

Ήταν βλέπεις και εποχές που δεν υπήρχαν ψυγεία, τα κρέατα σπανίζανε, και αυτοί οι μεζέδες ήταν ιδιαίτερα εκλεκτοί για όλους!

Έτσι ο φτωχός κόσμος στα χωριά, κατεργαζόταν άλλα πράγματα για να κάνει τη ζωή του καλύτερη!

Κάτι ανάλογο, γινόταν και όταν υπήρχαν εργάτες σε διάφορες δουλειές, σε αμπελοσκάματα, σε τρυγητούς η σε έργα της κοινότητας, κλπ.

Όταν σχόλαγαν αργά, έστελναν κάποιον να πάει να χελέψει, η να πιάσει καβρούς, να περάσουν το βράδυ τους όμορφα πίνοντας τα κρασάκια τους πλέον με θεσπέσιους μεζέδες!

Σήμερα φυσικά ο κόσμος δεν ασχολείτε  πλέον με αυτά τα σπόρ, και γιατί δεν υπάρχουν πλέον στη φύση, αλλά κι αν υπάρχουν ελάχιστα, τα ενδιαφέροντα των ανθρώπων έχουν αλλάξει προς άλλες κατευθύνσεις.

Έτσι χέλια και καβροί, μας άφησαν τουλάχιστον σε μας τους παλιότερους πολλές αναμνήσεις…

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Γεώργιο Χουστουλάκη για την πολύτιμη βοήθειά του 

Κέιμενο – φωτογραφίες: Γεώργιος Χουστουλάκης – Ιορδάνης Μπιτσακάκης

Τα πιο σημαντικά γεγονότα, γεννήσεις και θάνατοι που έγιναν σαν σήμερα 17 Φεβρουαρίου

Γεγονότα σαν σήμερα

1847: Ο Φρεντερίκ Σοπέν με τον τσελίστα Ογκίστ Φρανσόμ παρουσιάζουν το νέο του έργο Σονάτα για τσέλο και πιάνο σε σολ ελάσσονα, έργο 65 στο διαμέρισμά του στο Παρίσι. Το ακροατήριο του περιλαμβάνει την ερωμένη του Γεωργία Σάνδη με την κόρη της, τον ζωγράφο Ευγένιο Ντελακρουά και δύο άλλα πρόσωπα.

1864: Κατά τη διάρκεια του αμερικανικού εμφυλίου, το υποβρύχιο των νοτίων Χάνλεϊ επιτίθεται κατά του πολεμικού Χαουζοτόνικ των βορείων. Και τα δύο καταλήγουν στο βυθό. Πρόκειται για την πρώτη ναυμαχία ανάμεσα σε υποβρύχιο και πλοίο επιφανείας.

1867: Το πρώτο πλοίο περνά από τη διώρυγα του Σουέζ.

1869: Εκτελείται το πρώτο δοκιμαστικό δρομολόγιο του ατμοκίνητου αστικού σιδηροδρόμου Αθήνας – Πειραιά.

1871: Ο πρωσικός στρατός παρελαύνει νικητής στο Παρίσι, μετά την επικράτησή του στον Γαλλο-Πρωσσικό Πόλεμο.

1900: Οι νεκροί από τη φυματίωση στην Αθήνα φτάνουν τους 600.

1914: Ο ελληνικός στρατός εγκαταλείπει τη Βόρεια Ήπειρο, έπειτα από απαίτηση των Μεγάλων Δυνάμεων. Σχηματίζεται η Προσωρινή Κυβέρνηση της Βόρειας Ηπείρου υπό τον Γεώργιο Χρηστάκη-Ζωγράφο, η οποία διακηρύσσει την αυτονομία της περιοχής.

1914: Οι Βρετανίδες σουφραζέτες επιτίθενται και καταστρέφουν τα τζάμια της οικίας του Βρετανού υπουργού Εσωτερικών και πυρπολούν τις εγκαταστάσεις ενός ομίλου αντισφαιρίσεως διεκδικώντας δυναμικά και βίαια δικαίωμα ψήφου.

1922: Σύναξη ντανταϊστών στο καφενείο Closerie des Lilas στο Παρίσι, με αντικείμενο τη διαμάχη μεταξύ του Αντρέ Μπρετόν και του Τρσταν Τζαρά για την αρχηγία του κινήματος. Παρίστανται περίπου 100 θιασώτες του ντανταϊσμού, ανάμεσά τους οι Πάμπλο Πικάσο, Ανρί Ματίς, Κονσταντίν Μπρανκούζι και Ζακ Κοκτό. Οι δύο αντίπαλοι ανταλλάσσουν επιχειρήματα, αλλά και ύβρεις, ώσπου ο επιδιατητής Ερίκ Σατί ανακηρύξει νικητή τον Τζαρά. Ο Μπρετόν θα αποχωρήσει και θα δημιουργήσει τον σουρεαλισμό.

1924: Στο Μαϊάμι της Φλόριντα, ο κολυμβητής Τζόνι Βαϊσμίλερ, καταρρίπτει το παγκόσμιο ρεκόρ στα 100 μέτρα ελεύθερο με χρόνο 52 δευτερόλεπτα και 2/5 εκατοστά του δευτερολέπτου.

1933: Λήγει το καθεστώς ποτοαπαγόρευσης στις ΗΠΑ.

1954: Η Βρετανία ανακοινώνει ότι μπορεί να κατασκευάσει βόμβα υδρογόνου.

1960: Συλλαμβάνεται στις ΗΠΑ ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ με την κατηγορία της ψευδορκίας.

1979: Η Κίνα εισβάλλει στο Βιετνάμ, ως αντίποινα για την εισβολή του Βιετνάμ στην Καμπότζη

1982: Καθιερώνεται ο πολιτικός γάμος στην Ελλάδα ως ισόκυρος με τον θρησκευτικό.

1997: Στον εισαγγελέα οδηγούνται 16 άτομα, τα οποία κατηγορούνται για τη διοργάνωση κυνομαχιών με στοιχήματα, στο Μακροχώρι Ημαθίας. Κατά τη διάρκεια των κυνομαχιών, τα ζώα πάλευαν μέχρι θανάτου. Στις 24 Φεβρουαρίου θα καταδικασθούν σε ποινές φυλάκισης από έξι μήνες έως ένα χρόνο.

2003: Αρχίζει η επιβολή διοδίων σε όσους εισέρχονται με τα αυτοκίνητά τους στο κέντρο του Λονδίνου.

Γεννήσεις σαν σήμερα

1821 – Λόλα Μοντέζ, ιρλανδή ηθοποιός και χορεύτρια, μετρέσα του βασιλιά της Βαυαρίας Λουδοβίκου Α’, πατέρα του πρώτου βασιλιά των Ελλήνων Όθωνα. (Θαν. 17/1/1861)

1877 – Αντρέ Μαζινό, Γάλλος πολιτικός. Ως υπουργός Πολέμου της Γαλλίας δημιούργησε τα περίφημη οχυρωματικά έργα που έφεραν την ονομασία Γραμμή Μαζινό. (Θαν. 7/1/1932)

1888 – Ότο Στερν. Αμερικανός φυσικός, βραβευμένος με το βραβείο Νόμπελ το 1943.

1897 – Μάριαν Άντερσον. Η πρώτη Αφροαμερικανίδα τραγουδίστρια όπερας.

1951 – Όλγα Τρέμη, ελληνίδα δημοσιογράφος.

1963 – Μάικλ Τζόρνταν. Αμερικανός μπασκετμπολίστας, ένας από τους κορυφαίους παίκτες στην ιστορία του αθλήματος.

Θάνατοι σαν σήμερα

1600 – Τζορντάνο Μπρούνο, Ιταλός φιλόσοφος. Θύμα της Ιεράς Εξέτασης, κάηκε στην πυρά επειδή υποστήριξε την ηλιοκεντρική θεωρία του Κοπέρνικου. (Γεν. 1548)

1673 – Καταρρέει στη σκηνή του θεάτρου ο Γάλλος συγγραφέας, σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής Μολιέρος, ενώ θριάμβευε στο έργο «Κατά φαντασίαν ασθενής». Θα πεθάνει λίγο αργότερα σε ηλικία 51 ετών.

1909 – Τζερόνιμο. Ο αρχηγός των Απάτσι έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 80 ετών.

1917 – Θελόνιους Μονκ, επιδραστικός συνθέτης της τζαζ και βιρτουόζος πιανίστας.

1982 – Θελόνιους Μονκ, αμερικανός πιανίστας και συνθέτης της τζαζ. (Γεν. 10/10/1917)

1982 – Ίσραελ Λι Στράσμπεργκ, ηθοποιός και σκηνοθέτης του θεάτρου. (Γεν. 17/11/1901)

1989 – Γκι Λαρός. Γάλλος σχεδιαστής μόδας.

1995 – Μιχάλης Ράπτης, γνωστός και ως Πάμπλο. (Γεν. 24/8/1911)