Με τρεις τέσσερις ποικιλίες, από οικολογικά σταφύλια, μου τάζουνε οφέτος, πως θα βγάλουμε το καλύτερο κρασί!
Με 13,5 βαθμούς ΒΩΜΕ, και προσθέσαμε και 9 κιλά νερό στα 200 κιλά, με λίγα γραμμάρια μετασουφλίτ, αισιοδοξούμε να κεράσουμε πολύ κόσμο κρασάκι μεσαρίτικο!
Φυσικά, βάλαμε ένα νάιλον στη καρότσα και τα πατήσαμε εκεί.
Μέχρι να φτιάξουμε στο ταρατσάκι μελλοντικά και το πατητήρι μας με πλακάκια!
Πρέπει να στηρίξουμε τον μεσαρίτη παραγωγό, να τον ενθαρρύνουμε, να αυξήσει την παραγωγή του!
Έτσι ίσως η Κρήτη, και δει η μεσαρά, να κάνει εξαγωγές και στο εξωτερικό!
Το υπέδαφος της μεσαράς, είναι ιδανικό για αμπέλια.
Ας μην ξεχνάμε πως προ λίγων δεκαετιών, η κύρια παραγωγή του κάμπου, ήταν το γνωστό τότε ”σταφύλια σταφίδα κρασί”, και μετά ερχόταν το λάδι.
Εμ και τη ρακή? Πού τη πάς; Τρία πενηντόκιλα τσίκουδα καργάρανε τα δοχεία!
Ε δε θα βγάλουν το κατιτίς τους κι αυτά;
Η κρίση θέλει το κρασί, και το κρασί παρέα!
Κι όλα αυτά,καν’ τα κι εσύ, για να περνάς ωραία!
Λέω δα πως θα πετύχει το κοκκινέλι μας, γιατί τζάμπα το φυσώ κάθε μέρα με το λάστιχο, να πάρει μέσα οξυγόνο, και παρατείνω τη βράση;
Άντε, κι από τη γιορτή μου του Μεθυστή, όσοι πιστοί προσέλθετε!
Κείμενο – φώτο: Γεώργιος Χουστουλάκης