Ενα παλιο ξεχασμενο προχειρο φαι, που εμελλε να χαθει…
Τα περασμενα χρονια, οποιος ειχε αλευρι σπιτι του, λαδι αλατι, μπορουσε να κανει χιλια διο φαγητα, οπως το μαγκιρι, χυλο , καρκανι, στριψουλιδες, χυλοπιτες, τηγανητες πιταρακια τηγανοψομα και τοσα αλλα…
Η γιαγια Πελαγια εφτιαξε μια μερα πιταρακια, αλλα περισεψε ενα κοματι ζυμη και με ρωτησε τι θελω να μου φτιαξει…
Τοτε μου ηρθε αυθορμητα στο μυαλο και της ειπα ” μαγκιρι”!
Ετσι για να μου κανει τη χαρη, το επλασε με το ξυλικι της(μπλαστρη), που παντα ηταν μαστορισα στο ”να γυρισει φυλλο” και στη συνεχεια το χαραξε σε στενες λουριδες και μετα παλι καθετα αλλα ρομβοειδη.
Στη συνεχεια τα κοματια τα αλευρωσε να μην κολανε και τα χωρισε στα δυο.
Τα μεν τα εριξε στην κατσαρολα σε νερο που βραζει, και τα δε τα τηγανισε στο λαδι αλατισμενα.
Οταν τηγανιστηκανε (ξερογκαργκανιασανε οπως ελεγε) τα τηγαντα, αφου σκουριναν και γινανε τραγανα τα εριξε στην κατσαρολα και τα ανεκατεψε με εκεινα που οστοσο ειχαν βρασει καλα,
Με μια σουποκουταλα τα σερβιρε στα πιατα…
Και μονο με τη θωρια τους μου θυμισαν την παιδικη μου ηλικια…
Ποσο δε μαλλον και με την υπεροχη γευση τους!
Το φαγητο αυτο στα μερη μας το εφτιαχναν συνηθως τα πρωινα οι μαναδες μας για μας τους μαθητες.
Οι γονεις μας δεν ετρεφαν και τοσο μεγαλη συμπαθεια για το φαγητο αυτο γιατι ”δεν τους επιανε” οπως ελεγαν!
”Το μαγκιρι μεχρι τ’αχυρι” ελεγαν τοτε. Το χωνευαν αμεσως και ξανα γυρευαν παλι φαγητο!
Αντιθετα, τα παιδια το τρωγαμε για πρωινο, για να μας κρατησει μεχρι να σχολασουμε.
Καποιες φορες το μαγκιρι μας το εριχναν και μεσα στο γαλα.
Οπως και ναχει παντα αρεσε στα παιδια αλλα και τους μεγαλους!
Αληθεια να ειναι αραγε καλιτερα σημερα τα δημητριακα τυπου ”κελοξ” που ειναι ενα συγχρονο μαγκιρι, απο το γνησιο παραδοσιακο μαγκιρι?
Πηγή : Χουστουλακης Γεωργιος
