Αυτή την εποχή του κορονοϊού, σίγουρα το να βλέπει κανείς πεταμένα στους δρόμους γάντια μιας χρήσεως ή μάσκες, θα μπορούσε να είναι φυσιολογικό!
Όμως το να βλέπει πολλά λεπτά συριγγάκια, δεν ξέρει τι να υποθέσει κανείς!
Κι όμως, μέσα σε μισή ώρα περιπάτου, εγώ είδα τέσσερις σύριγγες σε φτωχές γειτονιές που μένουν πολλοί ξένοι, που άλλες φορές σε περισσότερη διαθέσιμη ώρα, είχα δει πολύ περισσότερες!
Αυτές είναι συνήθως πεταμένες κάτω στο πεζοδρόμιο ή στην άκρη του δρόμου, που δουλειά της αστυνομίας είναι να δει τι συμβαίνει!
Γιατί αν είναι αυτή η εικόνα των δρόμων της πρωτεύουσας, ας φανταστούμε τι γίνεται μέσα σε ακάλυπτους χώρους ή μέσα στα σπίτια!
Δεν είμαι ειδικός, ούτε καν να ξέρω τι δουλειά κάνουν τα συγκεκριμένα βελονάκια, και δεν είμαι επίσης σίγουρος πώς συνδέονται και με τον κορονοϊό, δηλαδή την καραντίνα!
Όμως παρ όλα αυτά, είμαι πεπεισμένος, πως σε περιόδους κρίσεων, μεγάλης φτώχειας και δυστυχίας, αυξάνεται η κατανάλωση ουσιών, όπως της νικοτίνης κλπ. Έχει αποδειχτεί, πως ακόμα και αν αυξάνει η κάθε κυβέρνηση τις τιμές των πακέτων τα τσιγάρα με σκοπό την ελάττωση τους, εν τούτοις συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο!
Η κατανάλωση τους μεγαλώνει! Και αν αυτό θεωρείται απορίας άξιον, όμως από ότι φαίνεται, και από ότι μας έχουν πει οι ίδιοι οι καπνιστές, πολύς κόσμος καταφεύγει σε αυτούς τους τρόπους να λύσει ή να κουκουλώσει τα προβλήματά του, για βρει χαρά και ευτυχία, έστω και σε ένα κόσμο πλαστικό.
Που να βρει λοιπόν τόπο να χαρεί και να εκτονωθεί κάποιος δυστυχής μέσα σε ΄ένα χώρο φυλακή των 30 ή 50 τμ, όταν του έχεις αποκλείσει όλες τις υπόλοιπες δυναμικές της χαράς του;
Κανείς πάντως δεν είδε από κοντά και την άλλη πλευρά του νομίσματος!
Κείμενο –Φωτογραφίες: Γεώργιος Χουστουλάκης