Δυστυχώς βρίσκεται σε εξέλιξη μια απεχθής “Ευχαριστιακή Έριδα” που κινδυνεύει να διαλύσει την Ορθόδοξη Εκκλησία…
Το ζήτημα δεν είναι η προσωπική δικαίωση ή καταδίκη του ενός ή του άλλου, αλλά η εικόνα που βγάζουμε ως Εκκλησία. Και αυτή είναι ΑΡΝΗΤΙΚΗ!!!
Πυκνώνουν οι φωνές της λογικής που απαιτούν πλέον η Εκκλησία με σωστό τρόπο, με προσεκτικό τρόπο – για να μην επαναληφθούν τα λάθη της αλλαγής του ημερολογίου – να πάρει μια θέση με οικουμενική διάσταση που θα αφορά τη συντριπτική πλειοψηφία των κρατών του κόσμου, τα οποία -είτε μας αρέσει είτε όχι, αυτό είναι πραγματισμός- είναι ουδετερόθρησκα και δεν κάνουν “πλάτες” στην Εκκλησία, όπως στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα, παρά τις ύβρεις και τις υστερίες των φονταμενταλιστών, η Πολιτεία είναι η πλέον ευγενής απέναντι στην Εκκλησία! Δεν τόλμησε να νομοθετήσει ενάντια στον τρόπο της Θείας Κοινωνίας, παρά τις υπαρκτές επιφυλάξεις ειδικών επιστημόνων, όπως συμβαίνει σε άλλα σύγχρονα δημοκρατικά κράτη, π.χ. στη Γερμανία ή στην Αυστρία, και αυτό ας το λάβουν σοβαρά υπόψιν όσοι ανόητοι πετροβολούν την ελληνική πολιτική ηγεσία ότι τάχα “διώκει την Εκκλησία”!!!
Ακόμη και στη Ρωσία που -πρώτος εγώ, και ίσως έκαμα λάθος- σπεύσαμε να επικρίνουμε για την αλλαγή του τρόπου της Θείας Κοινωνίας, δεν το έκαναν αυτό επειδή το ήθελαν οι ίδιοι, ως Εκκλησία… Τους επιβλήθηκε από το Ρωσικό Κράτος, παρασκηνιακά βέβαια… Απλά εκεί δεν θα βγουν να το πουν -όπως με θάρρος το είπε ο Μητροπολίτης Γερμανίας Αυγουστίνος- για ευνόητους λόγους… Για να μην υπονομεύσουν τον ευσεβή μύθο της “Αγίας Ρωσίας” που καλλιεργεί το τυραννικό καθεστώς Πούτιν, τους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς του “τσάρου” με όχημα την Ορθοδοξία, κλπ.
Αυτή όμως είναι η αλήθεια. Και οφείλουμε να την κοιτάξουμε κατάματα και χωρίς ψευτοευσεβισμούς και στρουθοκαμηλισμό.
Και έχουμε όπλα. Όπλα την παράδοση της Εκκλησίας για το μεγαλύτερο μέρος της Ιστορίας της, πάνω από μια χιλιετία, αποτυπωμένη μάλιστα και σε Κανόνες Οικουμενικών Συνόδων.
Σήμερα, καταντήσαμε να υπερασπιζόμαστε και έχουμε κάνει “δόγμα” ένα λειτουργικό τυπολατρικό νεωτερισμό (χρήση της λαβίδας), που μάλιστα αντίκειται ρητώς και στο γράμμα και στο πνεύμα Κανόνα Οικουμενικής Συνόδου (101ος της Πενθέκτης)…
Δηλαδή κινδυνεύουμε με διάλυση για το τίποτα κυριολεκτικά!
Στώμεν καλώς! Στώμεν μετά φόβου Θεού! Αλλά του αληθινού φόβου Θεού. Όχι των φοβικών συνδρόμων του αντίθεου φαρισαϊσμού και της μισόθεης υποκρισίας…