Διακονώ σημαίνει υπηρετώ!

Εκκλησία σημαίνει “καλώ”, και Διάκονος σημαίνει “υπηρετώ”!

Όλα τα τοπικά ΜΜΕ της περιοχής μας, ερχόμαστε σήμερα σε ένα κάλεσμα για βοήθεια σε όλους τους άπορους και τους άστεγους της Μεσαράς, όπως το παράδειγμα του Διακόνου Παύλου Καραταράκη, ο οποίος ενήργησε έγκαιρα με προσωπικά του διαβήματα που έκανε, και κάποιος άστεγος βρήκε σπίτι, προτού πλακώσουν τα δυνατά κρύα. Καιρό τώρα ο άστεγος κοιμόταν σε αμάξι σε κεντρικό δρόμο στα Καπαριανά, απέναντι από το σουπερ μάρκετ Χαλκιαδάκη!

Ο αξιέπαινος Διάκονος, με προσωπικό μέλημα, βρήκε σπίτι και ένα κρεβάτι, να ακουμπήσει το κεφάλι του ο ταλαίπωρος άστεγος, προτού πεθάνει από το κρύο!

Ο φωτογραφικός μου φακός ήμερα το μεσημέρι, αναλήφθηκε πρώτος τις λέξεις με το νόημα που έδωσε ο Χριστός στον άνθρωπο, και αποθανάτισε το γεγονός! «Διακονώ σημαίνει υπηρετώ»!

Ο άστεγος είχε μεγάλα θέματα υγείας, και ανέφερε στον Παύλο, ότι αναζητούσε σπίτι κοντά σε νοσοκομείο η στο κέντρο υγείας Μοιρών, με κάποιες διευκολύνσεις.

Σε κάποια συζήτηση που είχα και εγώ με τον ο εικονιζόμενο Διάκονο της Ιεράς Μητρόπολης Λάμπης Συβρίτου κ Σφακίων Παύλο Καραταράκη, ανάφερε σε εμένα και στον άστεγο, τη πρόθεσή του να προσφέρει σπίτι με θέρμανση και ρουχισμό στο χωριό Μητρόπολη, και αυτό στη συνέχεια το έκανε πράξη!

Γνωρίζουμε όλοι μας πολύ καλά, πόσο μικροί ή πόσο καθημερινοί γινόμαστε πολλές φορές, και μόνο όταν βρεθούμε σε νοσοκομείο εμείς ο ίδιοι ή για κάποιον δικό μας άνθρωπο που κινδυνεύει η ζωή του, τότε αρχίζουμε και αναθεωρούμε την ταχτική μας σε μικροπράγματα! Καταλαβαίνουμε πλέον τότε, την αξία και την ομορφιά της ζωής, πέρα από προσωπικά θέλω, κουτσομπολιά, ζήλιες και συμφέροντα!

Η κοινωνία πρέπει να έχει ευαισθησίες, αλλά και προσφορά!
Θα ήταν προτιμότερο κάτι ανάλογο για τον κάθε ένα, που να τον κάνει να νοιώθει όμορφα, παρά ένα διακαή πόθο να αποχτήσει περισσότερα πλούτη! Στη Μεσαρά μπουχτίσαμε από μιζέρια, αδιαφορία, και κοντεύουμε να πάμε για μηδενισμό! Κι όμως κάθε ένας από εμάς και όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε πολλά!

Ο ήδη ταλαιπωρημένος άνθρωπος αυτός, ευχαριστεί θερμά όσους συμβάλουν καθημερινά στην επιβίωση του, καθότι είναι μεγάλης ηλικίας, και δεν μπορεί να δουλέψει.

Να συνεχίζουμε λοιπόν να τον βοηθάμε, όσοι μπορούμε, και αν βρισκόταν και σπίτι κοντά στο κέντρο υγείας, θα ήταν ακόμα καλύτερη λύση…

Κείμενο – φωτογραφία: Γεώργιος Χουστουλάκης