Connect with us

Γεια, τι ψάχνεις;

ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ

“Ο άνθρωπος με τη βαλίτσα” και η βεντέτα – Η λαχταρα

Νεανικη ιστορια συνοδευομενη με μπολικη νεανικη τρελα!


Οταν η αυταρχικοτητα των γονιων της εποχης δεν ειχε ορια…

Οταν τα παιδια ηθελαν παντα να περναει το δικο τους!

Η εποχη ηταν τοτε που τα σπιτια δεν ειχαν τηλεοραση.

Τηλεοραση ειχαν μονο τα καφενεια.

Mια υποθεση οχι σπουδαια, ομως μαρτυρει την αυστηρη νοοτροπια της εποχης!

Τοτε επαιζε η τηλεοραση τον ”Παραξενο ταξιδιωτη” με τον Αλεκο Αλεξανδρακη!

Ολα τα επισοδεια τοτε οποιος δεν τα εβλεπε, για να μη χασει την εξελληξη της θποθεσης, μπορουσε να διαβασει το επεισόδιο που εχασε σε κειμενο με διαλλογους πολυ αναλυτικα, στο περιοδικο τοτε ”Βεντετα”!

Οι γονεις μας μας εδιναν διο τρεις δραχμες να παρουμε κατι να φαμε στο γυμνασιο, αλλα οχι και να αγοραζουμε περιοδικα και Βεντετες!

Τιποτα περα απο σχολικα βιβλια!

Την ιστορια που ακολουθει, υποτιθεται την γραφει ο ξαδερφος μου ο Βαγγελης και τη στελνει σε γραμμα σε δυο μάλιστα ”επεισόδια” στον ξαδερφο του Γιαννη!

Ομως στην πραγματικοτητα την ιστορια την εγραψα εγω τοτε στα γραμματα , και εγω τα εστειλα και στο Γιαννη παριστανοντας δηθεν το Βαγγελη!

Η νεανικη ιστορια αντικατοπτριζει τα δυσκολα χρονια, και τις πολλες απαγορευσεις ολων των γονιων στα παιδια τους!

Το φοβο προς τους πατεραδες, που επρεπε να ειναι αδιαλακτοι μαζι μας,
και παντα ολα αυτα …για το καλο μας!

Γραφει λοιπον υποτιθεται ο …”Βαγγελης”….στο γραμμα στο κοινο μας φιλο το Γιαννη….

Στην πραγματικοτητα ηθελα να του γραψω τα νεα των ημερων , και διαλεξα αυτον τον παρακατω πρωτοτυπο τροπο, να μοιαζει με …μυθιστορημα!

> Ειναι βραδυ, ημερα Τριτη και ωρα 7 και 20. χειμωνας καιρος.

Εγω καθομαι στο σπιτι και διαβαζω, οταν ακουω απ εξω φωνη…

-Μπρε Βαγγελη!

Λεω του Μυρο μας (αδερφος μου)..

-Μυρο ανοιξε, να δεις πχοιος ειναι…

Βγαινει ο Μυρος εξω και ακουω..

– Μεσα ειναι ο Βαγγελης?

-Οχι! Λεει ο Μυρος!

Ο Μυρος ασφαλως εκανε πλακα του Γιωργη, αλλα εγω του φωναξα…

-Γιωργη ελα μεσα!

Μπαινει μεσα ο Γιωργης, λεει καλησπερα, και εγω του λεω..

-Καθισε Γιωργη να σε κερασουμε κατι..

Με το Γιωργη ημαστε πρωτα ξαδερφα, αλλα μας συνεδεε παντα και μια πολυ καλη φιλια!

Στο σπιτι μας ηταν και η μανα μου και το Γιαννιο μας, (αδερφος κι αυτος) που ειχε λυσει εκεινη τη μερα λαθος τις ασκησεις της αριθμητικης και ο δασκαλος του εβαλε…10!

Του το λεω του Γιωργη και ξαναλυσαμε τις ασκησεις, και αφου βεβαιωθηκαμε πως τις ελυσε λαθος και πηρε και 10 το γελασαμε αρκετα!

Ομως ο Γιωργης παρεμενε ορθιος και δεν καθοτανε…

-Κατσε μωρε αθεοφοβε στη καρεκλα να μη σε θορω να στεκεις! Του λεω.

-Καλια ‘χω να στεκω’! Μου απαντα…

Τελος παντων απο τα πολλα αποφασιζει και καθιζει, αλλα με το κορμι καπως τεντωμενο, δεν καθοτανε καλα.

Παραλληλα χωρις να καταλαβουν οι αλλοι τον βλεπω με τροπο και παιζει τυμπανο με τα δαχτυλα του στη κοιλια του, εξω απ τη μπλουζα, και να με κοιταζει και να μου κανει καποιο νοημα…

Παλι δεν καταλαβαινα!

-Σου φερα τη Βεντετα! Μου λεει σιγανα !

Αλλα με κοιταζουν ολοι και δεν μπορω να τη βγαλω!

Τι θα γινει? δεν μπορω ουτε να κατσω!

Μετα απο αυτο μπηκα στο νοημα, γιατι ηταν καθισμενος με τεντωμενο κορμι!!

-Βγαλε τηνε και μη φοβασαι, του λεω, και αμεσως εκανα πως επιασα κουβεντα με το Γιαννιο μας φωνιαζοντας του δυνατα να μη καταλαβουν οι αλλοι, και να αποσπασω ετσι την προσοχη τους…

Μας απαγορευαν να αγοραζουμε περιοδικα, γιατι δυο τρεις δραχμες που μας εδιναν οι γονεις μας, ηταν να παρουμε κανενα τριβιδακι (ψωμακι μικρο) να φαμε στο σκολιο.

Επρεπε ομως να ενημερωθουμε για το προηγουμενο επισοδειο που χασαμε…

Με πολυ τεχνη, με τροπο ταχυδαχτυλουργικο θα ελεγα, βγαζει τη βεντετα κατω απο την πλουζα του και την αφηνει στη καρεκλα, που ουτε ο Μυρος μας που καθοταν διπλα του δεν το καταλαβε!

Μετα απο λιγο μου λεει…

-Θα τα παρουμε αυριο ? Ναι η οχι? Με ρωτα..

-Οπως θελεις, του λεω, Τι ωρα σχολας?

-Δυο. Εσυ?

-Μια!

Ετσι, αφου δε σχολαγαμε την ιδια ωρα δεν θα επιστρεφαμε και μαζι απο το γυμνασιο Μοιρων στο χωριο.

Ετσι αποφασισαμε να μην παρουμε τα ποδηλατα μας την επ αυριο!

Ομως, οπως ηταν στην καρεκλα το περιοδικο, κατα συμπτωση ηταν γυρισμενο στη σελιδα με το αποψινο προγραμμα…

Κοιταζω εγω το προγραμμα της βραδυας….

Βλεπω, Τριτη ωρα 8 Παραξενος Ταξιδιωτης

9 Κεφι και τραγουδι..

9 και 45 Αξιωματικος Υαπηρεσιας!

11 και 30 Χαρουμενη Κυριακη σε επαναλληψη!

-Τι λες Βαγγελη για ολα αυτα?

-Οτι πρεπει! Του κανω.

-Εγω, μου λεει ο Γιωργης, σιγα σιγα θα φυγω, να παω να διαβασω, και στις 8 θα σε περιμενω απ οξω απο του Δρουγκοστελιανου το μαγαζι…

-Εν ταξει του λεω! Συμφωνοι!

Χαιρετιζει ο Γιωργης και φευγει.

Διαβαζω εγω τακα τακα και σε ενα τεταρτο διαβασα ολα τα μαθηματα, και ελυσα και ολες τις ασκησεις!

Ανυπομονουσα να περασει η ωρα, να παω να δω το εργο!

Οταν επι τελους το ρολοι παει 8 τα παραταω και παω στο ραντεβου.

Περναω απο την εκκλησια και φθανω εξω απο του Στελιανου το μαγαζι!.

Βλεπω το Γιωργη να στεκει εκει να με περιμενει απ οξω…

-Αργησες! Μου λεει…

Κοιταζω εγω το ρολοι μου…

– Ναι οντως! Αργησα ενα λεπτο!

Ηταν που καθυστερησα στο δρομο!

ΤΙ θα κανουμε? Δε Θα μπουμε μεσα?

-Τι να σου πω. μου λεει,.Εγω ψιλοφοβαμαι, λενε πως στο τελευταιο σεισμο εχουν προβλημα οι κολονες…Ασε

καλύτερα παμε αλλου!

-Ε τοτε θες να παμε στο μαγαζι του Λοχια? Του λεω.

– Μα αμα παμε στου Λοχια, θα περασουμε αναγκαστικα απο του Φλασκουριγιωργη το καφενειο, και εκει καθε μερα παει ο πατερας μου.

Αμα με δει θαχουμε ντραβαλα, γιατι μου χει κοψει την τηλεοραση, επειδη λεει καθε φορα που παω δε διαβαζω…

– Ε τοτε ενα μενει. Του λεω. Να παμε στου Λυκουργο!

Παμε λοιπον στου Λυκουργο, κουβενδιαζοντας στο δρομο, ανεβαινω πρωτος τα δυο σκαλοπατια, και ανοιγω την πορτα, κρατωντας τη μισανοιχτη.

Ριχνω μια ματια μεσα, ολα ησυχα!

Πολυς ο κοσμος, μπουχος απο καπνο τσιγαρου!

Μπαινω σαν κλεφτης και ξωπισω μου ακολουθει κι ο Γιωργης!

Καθομαστε στον παγκο και φωνιαζω εγω του καφετζη..-

-Λυκουργο! Κερασε μας!

Ερχεται αυτος…

-Ηντα θα πχειτε?

-Μια λεμοναδα για μενα και μια γαζοζα για το Γιωργη!

Ηξερα πως παντα ο Γιωργης επερνε γαζοζα και εγω παντα λεμοναδα!

Ο Γιωργης επεμενε να κερασει αλλα δεν τον αφησα.

Ξαφνικα και πριν ερθουν τα πιοτα του κανω…

-Πρωτη αποτυχια! Κοιτα εκει ειναι ο πατερας μου (Περδικαντωνης) και παρακολουθει το εργο! Δε μας ειδε ευτυχως….

Τελος παντων, ας κανουμε τη παπια, του λεω, μπορει και να μη μας δει…

Μετα απο λιγο ακουω και το το Γιωργη να λεει…

-Δευτερη αποτυχια! Μολις τωρα μπηκε και ο δικος μου πατερα (Μιχαηλος) μεσα! Μου λεει!

-Τωρα μαλλιστα! Και τωρα τι κανουμε?

-Τι κανουμε? Να μολαρουμε σιγα σιγα με τροπο να μη μας καταλαβουν, αλλοιως τη βαψαμε!

Δε προλαβα να ξανακοιταξω το Γιωργη και σα σιφουνας ο Γιωργης ξαφανιζεται απο το μαγαζι!

Τοτε φωνιαζω εγω του Λυκουργο…

-Λυκουργο! Μονο τη λεμοναδα φερε!

-Γιαιντα? Ρωτα ο Λυκουργος? Μια γαζοζα θα πχειτε και οι διο σας?

Πινω και εγω στο ποδι τη γαζοζα, τη πληρωσα και εφυγα και εγω απο το μαγαζι

Παω προς το σπιτι του Γιωργη…

Χτυπαω την πορτα του δωματιου του που ειχε το γραφειο και μπενω μεσα.

Ο Γιωργης εκανε πως διαβαζε…

-Αραγε, του κανω, να μας ειδανε οι γονεις μας οταν εκανα τη παραγγελια του Λυκουργο και του φωναξα δυνατα?

-Θα δειξει, μου κανει…

Εκατσαμε στο σπιτι κανενα μισαωρο και βριζαμε την τυχη μας, οταν απ εξω απο κατω χαμηλα απο την αυλοπορτα, ακουσαμε ενα ξεροβηχα…

Εχεστηκα εγω,απο το φοβο μου και χτυπω οξω απ το σπιτι..

Δινω ενα μπλοζον και πηδαω το μαντροτοιχο απο το οικοπεδο της Βεργενιας.

Με το πηδο που εκανα πιαστηκα επο ενα μακρυ ξερο κλαδο ελιας που ηταν στο διπλανι οικοπεδο!

Με ενα κρακ, σπαει ο κλαδος, πεφτω και με πλακωνει και ο κλαδος!

Οταν ειδα πως δεν ειχα παθει τιποτα, σηκονωμαι, ξετινασωμαι λιγο, περνω και τον κλαδο στον ωμο, να τον παω της μανας μου να μαγερευει…

Την επ αυριο σμιξαμε και τον ρωταω το Γιωργη..

-Τι εγινε τελικα εχθες?

-Δεν ηταν ο πατερας μου αυτος που εβηξε! Κακως εφυγες καημενε….

-Και αλλο πραμα δε σου ειπε? Για το καφενειο? Μας ειδε αραγε?

-Τιποτα δε μου ειπε? Σαν να μη συνεβη απολυτως τυποτα!

-Αμ….λαχταρα κι αυτη….

 

Κειμενο: Χουστουλακης Γεωργιος

Ακολουθήστε το Cretanmagazine στο Google News και στο Facebook

Click to comment

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Δείτε και αυτά