Πολυτεχνάς παντοτινός του ο Μάρκος, αλλά και πολυμίλης ετσά που ήτονε, ο νους του εγεννούσενε συνέχεια καινούργιες ιδέες για την επόμενη ώρα και η μπούκα ντου σταματημό δεν είχενε
Αν ήτονε δυνατό νά ‘παιρνε κιανείς βραβείο ευρεσιτεχνίας για πολυλογίας στο χωργιό ντου, ο Μάρκος θα τό ‘παιρνε.
Χαρακτηριστικά ήτονε τα λόγια του μπάρμπα Μανώλη, απού όταν τον εθόργενε πουθενά, τού ‘λεγε για να τονέ πειράξει:
”Αν ήρεε μρε Μάρκο ο κώλος σου συνέχεια σαν το μνυαλό σου, λέω πως θα ν-ήσουνε συνέχεια χεσμένος”!!
Κάπχοιο όμως Σαββατόβραδο ευρέθηκε ο Μάρκος στο ντουκιάνι τση γειτονιάς του, για να πχεί καφέ.
Μνιά ουλιά ώρα πλιά ύστερα, του σιμώνουνε τρεις τζίμαροι από το χωργιό του, είτε για να του κάμουνε παρέα, είτε για να τονέ μπικήσουνε, έχοντας τονε να λέει παραουργιές.
Εκείνη δα όμως τη βραδιά, τού ‘ρθενε στη καρκάνα, σαν αστραπή, μνιά καινούργια παραουργιά.
Ετσά που υπολόγιζε, ανέ τη ξετελεύγανε τη παραουργιά εκείνη δά, θα οικονόμαγαν ”τα άντερα τους” και ετσά θα βγαίνανε από τα δύσκολα χρόνια τσι κρίσης.
Γι’ αυτό το λόγο τους επρότεινε να τον ακολουθήσουνε, λέγοντας τους:
– Ελάστε μρε ανέ θέτε να πάμενε στην Αφρική, να βρούμενε και να αγοράσουμε μαϊμούνια, να γεμώσουμε το κάρο μου, να τα φέρουμε επαδά στο χωργιό μας κι’ ύστερα θα ιδείτε!!
Σα τα φέρουμε επαδά, θα τα γυρίζουμε από χωργιό σε χωργιό, ετσά με το κάρο μου, αφού θα τόχω στο μουλάρι ζεμένο.
Νά ‘στε σίγουροι πως θα πχιάνουμε κάθε μέρα, ένα φάρδο λεφτά.
Να πούμενε βέβαια ότι το συνηθίζανε εκείνα νά τα χρόνια και άλλοι μαϊμουνιέριδες ή και αρκουδιάριδες και γυρίζανε στα χωργιά, παρέα με το μαϊμούνι ή την αρκούδα.
Γυρίζανε, παίζοντας το ντέφι ή και χρησιμοποιώντας το κόλπο τση ”κουβέρτας” και οικονόμαγαν.
Λέγοντας τση ”κουβέρτας” θέλω να πω, πως εστρώνανε μνιά κουβέρτα κατάχαμα, ενώ στη συνέχεια έθετε απάνω στη κουβέρτα ο εκάστοτε ασθενής.
Σα και ήθετε στη κουβέρτα, ήπαιζε το μαϊμούνι γιά η αρκούδα ένα καμπανό, πάνω από αυτόν, και ο ασθενής λέει θα γινότανε ”σίγουρα καλά”!!
Μη πούμε δηλαδή πως ο Μάρκος, με τα τόσα νά μαϊμούνια απού θά ‘φερνε από την Αφρική, δεν θά ‘νοιγε ολόκληρη ”κινούμενη πολυκλινική”, πηγαίνοντας από τόπο σε τόπο να ”γιατρεύγει αρρώστους”!!
Οι τρεις τζίμαροι τση παρέας του τάξανε πως οπωσδήποτε θα τον ακολουθήσουνε, να πάνε και να φέρουνε τα μαϊμούνια και τού ΄πανε κιόλας να βάλει μπροστά το συντομότερο τσι ενέργειες.
Την επόμενη ταχινή ο Μάρκος αρχίνηξε να διαμορφώνει το κάρο ντου. Προσέθεσε τα ανάλογα δοκάργια, που θα πηδούσανε τα μαϊμούνια από δοκάρι σε δοκάρι, αλλά και ετοποθέτησε , ταίστρες και ποτίστρες.
Έψαξε και βρήκε πότε φεύγει το καράβι για την Αφρική και πότε γυαγέρνει και πχοιά είναι η διαδικασία εκτελωνισμού των μαϊμουνιών.
Εμάζωξε ούλες τσι οικονομίες του, αφού επούλησε και το περσινό απού ‘χενε λάδι, για νά ‘χει παραπάνω λεφτά, μνιάς και σε ξένο τόπο θα πήγαινε.
Δεν επεράσανε όμως πολλές ημέρες και εγίνηκε γνωστό σε ούλο το χωργιό, καθώς και στα τριγυροχώργια, ετούτο να το πράμα.
Ούλοι ελέγανε πως ο Μάρκος είναι ολοκούζουλος και ότι ”πετά χαράκια”, ενώ όπου και να τονέ θορούσανε τονέ κοροϊδεύγανε, για τσι καινούργιες παράουρες ιδέες του.
Αλλά και οι τζίμαροι του τη σκάσανε και ο Μάρκος έμεινε ολομόναχος.
Του κακοφάνηκε του Μάρκο σε τέθοιο βαθμό, απού μετά δυσκολίας επροσπαθούσενε να κρύψει το καημό του, ο μαύρο κακομοίτσης.
Τους τηνέ φύλαγε όμως ολονώ τω ”βρωμνιάριδω”, απ’ άκρη σ’ άκρη, όπως συνέχεια ήλεγε.
Θα μου τη πλερώσουνε πολύ ακριβά τα τζιμάργια, ήλεγε και ξανάλεγε, αλλά και ούλοι απού μέ ‘χουνε παρμένο στο ”μεζέ” και με κοροϊδεύγουνε, λες και είμαι μωροκόπελο.
Θα πλερωθούνε με το ίδιο νόμισμα, ορκιζότανε.
Δεν ήθελε όμως και πολύ για να βάλει το μνυαλό ντου να δουλέψει και να βρει είντα θα τους σε σκαρώσει την επόμενη ώρα!!
Στα ντάκα ντάκα ευρίκενε τη λύση και ξεκίνησε να την εφαρμόζει με κάθε μυστικότητα.!!
Πχιάνει και βρίσκει ένα παλιό μπαούλο κι’ απόκεια του κάλυψε ούλο το μπάτο με ένα καθρέφτη.
Στη συνέχεια τό έκλεισε με το καπάκι ντου και το ανέβασε στο κάρο απάνω, ενώ το στερέωσε γερά.
Λίγο καιρό αργότερα εδιέδωσε πως επήγαινε στην Αφρική και ήφερε ένα μαϊμούνι!!
Μια βραδιά ήζεψε το κάρο στο μουλάρι ντου, με το μπαούλο βέβαια στο κάρο απάνω και το πήρενε και πήγε στο ντουκιάνι τση γειτονιάς.
Εκειά ευρίκενε εντελώς τυχαία και τους τρεις παρά λίγο ”συνεργάτες του”, αλλά και κάμποσους συγχωργιανούς του.
Σα κι’ ήφταξε, δένει το μουλάρι σε ένα κλάδο μνιάς μουρνιάς και καθίζει επί τούτου κοντά με τσι τρεις τζίμαρους.
– Να, τος σε λέει ο Μάρκος, εγώ ότι σκεφτώ το κάνω και δε το κωλώνω.
Τα κατάφερα έστω και ολομόναχος, ούλα εκειανά πού λέγαμε αλλότες.
Επήγα κάτω στην Αφρική και ήφερα ένα μαϊμούνι, σπάνια ράτσα, με πολλά σουσούμνια, που ετσά που μούχουνε πει ούλοι απού τό είδανε, δεν υπάρχει δεύτερο σε ούλο το κόσμο!!
Το έχω στο πμαούλο μέσα, που είναι στο κάρο απάνω!!
Σε λίγο θα αρχινήξω το κόλπο τση κουβέρτας και θα ιδείτε χρήμα απού θ’ αναμαζώξω!!
Άλλη δουλειά δεν πρόκεται να ξανακάμω ποτέ μου!!
Έχω το μουλάρι μου, το μαϊμούνι μου, είντα τσι θέλω εγώ τσι άλλες δουλειές, ήλεγε και ξανάλεγε.
Όποιος θέλει να το ειδεί, ας μου δώσει μνιά δραχμή και μετά να πάει να σηκώσει το καπάκι του μπαούλου για να το ειδεί, ενώ στη συνέχεια να κλείσει το καπάκι, για να μη πεταχτεί το μαϊμούνι όξω!!
Επήγανε κάμποσοι και πρώτοι πρώτοι οι τρεις τζίμαροι!!
Ένας ένας το λοιπόν του έδινε μνιά δραχμή και μετά ανέβαινε στο κάρο απάνω, ήνοιγε το μπαούλο κι’ ήβλεπε τη μουράκλα ντου στο καθρέπτη!!
Ετότε σας εκαταλάβαινε ότι τη πάτησε!!
Έκλεινε όμως το μπαούλο και δεν έβγαζε σφήνα, για να τηνέ πατήσουν και άλλοι!!
Στο τέλος δε τηνέ πατήσανε μόνο οι τρεις τζίμαροι, αλλά και ούλοι οι χωργιανοί απού ήτονε εκειά τριγύρω, αφού ούλοι ντος εθέλανε να δούνε το σπάνιο αυτό μαϊμούνι, που ήτονε όπως τους ήλεγε, μοναδικό σε ολόκληρο το κόσμο!!
Ο Μάρκος βέβαια και λεφτά επήρενε μπόλικα και ένα παραπάνω, εγέλασε με τη ψυχή ντου, γιατί, ”όπχοιος γελάσει τελευταίος, γελά πλιά καλά”!!!
Τζίμαροι = αδέσποτοι νεαροί, εφηβικής ηλικίας.
Σύνταξη κειμένου: ΦΑΝΟΥΡΙΟΣ ΖΑΧΑΡΙΟΥΔΑΚΗΣ
Ακολουθήστε το Cretanmagazine στο Google News και στο Facebook
