Connect with us

Γεια, τι ψάχνεις;

Themata

Ώρα για μια Ιστορία!!! – It’s time for a story!

Κάπχια βραδιά του Οκτώβρη, στο ντουκιάνι τσι γειτονιάς του Παπά Γιώργη, σε χωργιό τση απάνω ρίζας του Ψηλορείτη, μια πατούλια από φίλους κυνηγούς, ετρώγανε ένα γουλίδι αίγα και πίνανε τα κρασά τους


Μια τζιμνιάς και ενώ εξεκοκαλίζανε το κριάς, μπαίνει μέσα ο Παπά Γιώργης , απού δεινός κυνηγός και αυτός ήτονε.

Ενώ ο Παπάς παρήγγειλε ένα καφέ του καφετζή, αυτοί συνεννοηθήκανε με νεύμα να τονέ πειράξουνε, όσον αφορά το κυνήγι και γι΄αυτό τονέ καλέσανε στο τραπέζι ντως.

Ξεκινά το λοιπόν ένας ανταγωνισμός από τη παρέα, πχοιος θα πει τη πλια απίθανη ψεύτικη ιστορία, όσον αφορά το κυνήγι, για να πειράξουνε το Παπά.

Ετσά το λοιπόν ντακέρνει ο πρώτος τη δικιά ντου ιστορία.

– Εγώ, λέει, επήγα και κυνηγούσα μια Κυργιακάδα στα Ροβάλωνα.

Μνιας τζιμνιάς γρικώ σε ένα δάμακα ένα ανεχανιτό και εξυπάστηκα!!

Ξανοίγω καλά καλά και είντα να δω!!

Μια λαγουδίνα που γεννούσε νε εκείνη δα την ώρα τα λαγουδάκια τζη!!

Εκαθόμουνα εκειά πέρα μέχρις ότου επογέννησε, κάνοντας το χάζι τζη και μετά εδρόμωσα!!

Μια δεκαργιά μέρες πλια ύστερα αντιγιάγυρα και τσί ‘παιξα μια μπαλωθιά και την εσκότωσα, ενώ επήρα και τα εφτά τζη λαγουδάκια και τα ανέθρεψα με το ρογοβύζι!!

Το ντελόγο πετάγεται ο δεύτερος τση παρέας και λέει, χασκογελώντας:

– Ετούτο να μρε κοπέλια δεν είναι ελέηση!!

Να ιδείτε που εγώ πάω στο κυνήγι και αντί να πάρω κάποιο σκύλο, παίρνω το γάιδαρο μου!!

Αυτός μυρίζεται πλια καλά τσι λαγούς και από το σκύλο ακόμη!!

Αυτός βρίχνει τσι αποβολές τω λαγώ και με πάει σπαγιά στη κοιμηθειά του λαγού, ενώ παντοτινός μου είμαι καβαλάρης!!

Με το να πεταχτεί ο λαγός από τη κοιμηθειά, τον έχω κιόλας μπαλοταρισμένο και σκοτωμένο, από το γάιδαρο απάνω!!

Ενώ παντοτινός μου, έχω δυο κοφίνια κρεμασμένα στα σκαρβέλια του σωμαργιού και τσι πετώ μέσα!!

Άμα τα γεμώσω εκείνα να τα κοφίνια, που το καθ’ ένα βάζει πάνω από είκοσι με εικοσιδυό λαγούς, αντιγιαγέρνω στο σπιτικό μου.

Ξαουπίσω παίρνει το λόγο ο τρίτος τση παρέας και λέει κι αυτός:

– Εμένα η ιστορία μου δεν είναι μεγάλη, αλλά όμως είναι από τσι πλια σπάνιες!!

Μια φορά εκυνηγούσα στου Λειβαδιώτη, ενώ μνιας κοπανιάς θορώ μπροστά μου, ένα κουράδι λαγούς!!

Όφου και είντα ήπαθα!! Λέω συν του νους μου. Αφού ετότε σας δεν εκρατούσα παρά μόνο το μονόκανο και είντα θα πρωτοπρολάβαινα να πρωτοσκότωνα ο μαύρο κακομοίτσης, με μιά μπαλωθιά!!

Ευτυχώς όμως και μου ‘κοψε τη τελευταία στιγμή και την ήπαιξα εκεινά τη μπαλωθιά, λαντουριστί !!

Εκούνησα δηλαδή τη κάνη όντε ν-επυροβολούσα και σκορπίσανε τ’ ασκάγια και πχιάσανε τσι πλια πολλούς λαγούς!!

Στη συνέχεια τσι ανεμάζωξα, απού ήτονε τριανταδυό σκοτωμένοι!!

Πόσοι όμως το σκάσανε και γλυτώσανε;; Ένας Θιός κατέχει!!

Ώστόσο βρέθηκα και πολλά τυχερός απού περνούσενε εκείνη δα την ώρα, ο

Σκουμεντζονικόλας με το κάρο ντου και τσι πετάξαμε απάνω στο κάρο και τσι μεταφέραμε στο χωργιό!!

Ο Παπά Γιώργης όμως τσι πήρενε μυρωδιά, πως ελέγανε ψευτούκλες και τσ’ άφησε να τσι λένε, μέχρις ότου να καλαποδιάσει και αυτός τη δικιά ντου ιστορία!!

Ενώ ήτονε σίγουρος πως στο τέλος θα τσι καπακιάσει ούλους τως μαζί!!

Για να τους προετοιμάσει όμως και να φαίνεται η δικιά ντου ιστορία, αληθινή, τους έκανε το μουζουντέ με το δικό ντου τρόπο,λέγοντας τους:

Εσείς μρε κοπέλια συνορίζεστε πχοιος θα πει τη πλια μεγάλη ψευθιά επαέ πέρα!!

Αυτό βέβαια αποδεικνύει πως δεν είσαστε γνήσιοι κυνηγοί!!

Να κατέχετε ούλοι σας, πως το κυνήγι είναι περιπέτεια και ο κάθε ένας κυνηγός έχει να διηγηθεί όμορφες και προπαντός αληθινές ιστορίες!!

Εκτός αυτού ούλοι ετουλόγου σας, πρέπει να γνωρίζετε πως ”του ζαροπαίχτη, του ψαρά, του κυνηγού το πχιάτο, δέκα φορές είν’ όφκερο και μια φορά γεμάτο”!!

Εγώ το λοιπόν θα σας διηγηθώ τη δικιά μου ιστορία, που όπως θα διαπιστώσετε είναι πέρα για πέρα αληθινή και δεν έχει κιαμνιά σχέση με τσι δικές σας ψεύτικες ιστορίες!!

Μιά Κυργιακάδα που λέτε, μετά που ‘πολειτούργησα, σφίγγω και πάω στο σπιτικό μου, χάφτωμαι μια μπουκιά, από ένα πχιάτο ψαργάντινες φακές απού μας είχανε πομείνει, κρεμώ στον όμο μου το τσιφτέ, ζώνω στη μέση μου το φουσεκλίκι που είχενε τριανταδυό φουσέκια, παίρνω το πουλόσκυλο μου και βγιάση βγιάση γέρνω πάνω οθό τζι πάνω κορφές, όπου ήξερα πως είχενε μπόλικες πέρδικες!!

Πραγματικά εβρέθηκα τυχερός, που οι πέρδικες δεν είχανε ξοργιακιστεί από τσ’ άλλους κυνηγούς!!

Εσκωθήκανε μπουλούκι οι πέρδικες!! Και εγώ χαρούμενος αρχίνηξα να τσι μπαλωτοκοπώ!!

Ο αέρας όμως ήτονε αντίθετος και η απόσταση κάπως μακρινή και δεν εμάδισε φτερό!!

Στη συνέχεια ανέβηκα πλια πάνω οθό τη Σανίδα.

Εκειά θορώ κι’ άλλες πέρδικες, ενώ κακαρίζανε.

Παίζω τους και ξανά παίζω τους και αυτηνώνε, αλλά πράμα μήδε κεια!!

Λίγο πλια ύστερα επέρασα αντίπερα, ενώ πάλι ήβγαλα μπόλικες πέρδικες!!

Τσι πυροβόλησα και τσι ξανά πυροβόλησα και αυτές, αλλά το μόνο που κατάφερα, ήτονε να χάσω τα τριάντα μου φουσέκια και να μου μείνουνε δυο ούλα και δια ν-ούλα ακόμα!!

Μανισμένος και απογοητευμένος, επήρα το δρόμο τσ’ επιστροφής, έχοντας τα δυο τελευταία φουσέκια στο δίκαννο μέσα, μπας και μου τύχει πράμα στη δρομαργιά!!

Ετσά που γιάγερνα, σηκώνεται μια πέρδικα από τα πόδια μου και πετά με κατεύθυνση οθό το χωργιό.

Την ώρα εκεινά τσι παίζω το τριακοστό πρώτο φουσέκι!!

Δυστυχώς και πάλι αστόχησα!!

(Να σημειώσουμε πως ούλοι έχουνε μείνει με ανοιχτό το στόμα, γιατί αυτός δεν διηγείται πως παίζει και σκοτώνει, όπως ούλοι ντως εκαυχότανε!!).

Η πέρδικα όμως η τελευταία, απ’ ότι είδα, εσταμάτησε πάνω από το χωργιό, σε απόσταση περίπου τρακόσα μέτρα από το τελευταίο σπίτι, σε ένα χέρσο παπούρι.

Εμένα ο δρόμος με έβγαζε από ‘κεια πέρα για να πάω οθό το σπιτικό μου και ετσά επήρα εκεινά τη κατεύθυνση αναγκαστικά.

Σα κι’ ήφταξα εκειά κοντά, τηνέ ξεσμίλιωσε ο σκύλος μου και βρήκα την ευκαιρία και εγώ να τση παίξω το τελευταίο φουσέκι, που κατά σύμπτωση ήτονε φουσέκι διασποράς!!

Με το ”μπαμ” το τελευταίο, θορώ και μαδούνε στον αέρα ούλα τα φτερά τση πέρδικας, καθ’ όσον τη πήρανε ξέφουρτσα τα σκάγια!!

Η πέρδικα όμως, αν και μαδισμένη, συνέχισε και πετούσε από κεκτημένη ταχύτητα, αλλά καθώς ήτονε κατηφόρα ήχανε ύψος!!

Πλια κάτω ο Μακροστελιανός ήκεγε ξερόκλαδα, που καθάριζε τσ’ ελιές του.

Η πέρδικα μαδισμένη όπως ήτονε, επέρασε με τη φόρα απού πετούσενε από πάνω από τη φωθιά και τσουδιστήκανε και τα ποδέλοιπα φτερουγάκια, που τσ’ είχανε ‘πομείνει, ενώ συνέχισε ακόμα να πετά από κεκτημένη ταχύτητα!!

Επέρασε όμως πάνω από ένα συντερόστυλο ενούς φράχτη, που η πάνω μεργιά ντου ήτονε κοφτερή.

Η κόψη εκεινά ευρίκενε τη κοιλιά τση πέρδικας ετσά που πετούσενε, με αποτέλεσμα να ξεκοιλιαστεί η πέρδικα, ενώ τα άντερα τζη επεταχτήκανε ούλα άλλη μπάντα!!

Πάλι η πέρδικα συνέχιζε να πετά και όπως ήτονε μαδισμένη, τσουδισμένη και ξεκοιλιασμένη, σκοντάφτει στην καμνάδα του πρώτου σπιθιού, που η ταράτσα του ήτονε με το πίσω έδαφος στο ίδιο ύψος και μπαίνει από τη καμνάδα μέσα!!

Πέφτοντας μέσα, έπεσε απ’ ευθείας στο τηγάνι τση θειάς μου τσι Αριστέας, που ετσιτσίριζε το λάδι, για να τηγανίσει πατάτες!!

Βλέποντας αυτό το αναπάντεχο, να πέφτει από τη καμνάδα στο τηγάνι, το θεώρησε κακό σημάδι και αρχίνηξε να σταυροκοπχιέται και να φωνιάζει:

– Σημάδι στο σπίτι μου!! Παναγιά μου στον άντρα μου!! Παναγιά μου στα κοπέλια μου!!

Ωστόσο εγώ που είχα δει που περίπου ήπεσε η πέρδικα, ανέβηκα στη ταράτσα από τη πίσω μεργιά του σπιθιού και την ήψαχνα.

Σα κι’ ήκουσα τσι φωνές τση Θειάς μου τση Αριστέας, τση μίλησα, γιατί εθάρρουνα πως πράμα κακό τση συνέβαινε!!

Αυτή όμως μόλις με είδενε κρατόντας το τσιφτέ και νομίζοντας πως εγώ τσι ήκανα πλάκα, αρχίνηξε να μου λέει βαριές κουβέντες:

”Φωθιά και απίρι να σε κάψει Παπά, Θέ μου συγχώρεσέ μου το”!!

”Εσύ μρε Παπά, μου μόλαρες το πουλί από τη καμνάδα στο τηγάνι μέσα”;;

Ετότες σας εκατάλαβα ειντά ‘χενε συμβεί και εκατέβηκα και τσ’ εξήγησα και τη καθησύχασα.

Απάνω στην ώρα, ήφταξε κι’ ο άντρας τση, ο μπάρμπας μου δηλαδή ο Στάθης, καβαλικεύοντας το γάιδαρο του πού επότιζε αγρουλίδους με δυο στενόπορες κανίστρες.

– Καλώς τ’ ανύψο!! Μου λέει.

Πχοιος καλός άνεμος σ’ έφερε στο σπιτικό μου;;

Εγώ το ντελόγο του εξήγησα ειντά ‘χενε συμβεί και μου λέει και αυτός στη συνέχεια:

– Αφού ‘ναι ανύψο ετσά το πράμα, δε τζι ξεφορτώνω καθόλου τσι κανίστρες από το γάιδαρο απάνω, μονό θα πάω ντρέτα στο μπακάλη και θα δεις είντα θα γενεί στη συνέχεια!!

Επήγε το λοιπόν ο μπάρμπας μου στο μπακάλη και γέμισε τσι κανίστρες με καλό κρασί και μετά τσ’ ήφερε πίσω, που η κάθε μια κανίστρα ήβανε δεκαέξε οκάδες!!

Εβάλαμε μετά στο τραπέζι απάνω τη τηγανισμένη πέρδικα και ήπιαμε και οι δυο μας, ούλο το κρασί!!

Μια κανίστα ήπιε ο μπάρμπας μου ο Στάθης!!

Μια κανίστρα ήπια και εγώ!!

Αυτές είναι λοιπόν για να μαθαίνετε, οι αληθινές ιστορίες του κυνηγιού!!

Όϊ αυτανά τα ψώματα που αραδιάζετε ούλοι σας, ετόση να ώρα που σας σε γρηκώ!!!

Σύνταξη κειμένου: Φανούριος Ζαχαριουδάκης

 

It’s time for a story!

It was a night in October when a group of friends met at the neighbourhood tavern owned by Papa Giorgis (TN: the priest of the village), in a village on the peaks of Psiloritis mountain, eating some goat meat and drinking some wine. They were hunters.

Suddenly, while eating up their meat, Papa Giorgis entered the tavern. He was also a very skilful hunter himself.

While Papa Giorgis was ordering his coffee, the others nodded and colluded to tease him about the hunt. So, they invited him to join them in their table.

The friends started competing on who will say the most impossible fake hunting story to tease the priest.

Here is the first story.

– It was Sunday and I went hunting in Rovalona (TN: a village in the Eastern part of Crete).

Suddenly, I heard someone breathing heavily from a slope and I got scared!

I looked closer. Could you guess what I saw?

A rabbit giving birth to her little bunnies!

I stayed there during labour, enjoying this miracle of nature, and then I left.

Ten days later, I came back to this spot, I shot her and killed her and I also took and raised all of her seven bunnies!

At the same time, another hunter cuts in and says, laughing hard:

– This is nothing, my friends!

When I go hunting, instead of taking a dog along, I usually take my donkey!

He smells the rabbits more successfully than the dog.

He discovers the dens of the rabbits and he leads me straight to them, even if I am the one who is supposed to be more experienced in this!

By the time the rabbit comes out of the den, I have already managed to shoot it and kill it, without even dismounting the donkey!

I always have two baskets hung on the hooks of the sides of its saddle and I throw the rabbits inside.

Once I fill these baskets, which can accommodate more than twenty rabbits, I head back home.

After that story, another friend takes the floor and says:

– My story is not long, yet it is one of the best!

Once, I was hunting at Livadiotis’ (TN: an area in Moires, Heraklion). Suddenly, a drove of rabbits appears before me.

Oh, my God! I thought to myself. At that time, I only had my single shot shotgun with me.

How many would I be able to kill with just one shot?

Luckily, in a glimpse of a moment, I thought I should use a scattering shell!

That is, I moved the barrel while shooting and pepper got scattered and killed most of the rabbits.

I then picked them up and counted them to be 32 killed rabbits!

But, how many ran away and escaped? God knows!

However, I was very lucky that Skoumentzonikolas was passing by at that time with his cart.

So, we threw them in the cart and took them to the village.

In the meantime, Papa-Giorgis realised that they were lying and he just let them go on, until it was his time to tell a story!

He was certain, that by the end of his story, he would amaze all of them!

To pave the way and make his story sound truthful, he scolded them in his own way, by saying:

You guys are competing on who is going to tell more lies!

This certainly proves that you are not genuine hunters!

Just know, that hunting is an adventure and each hunter has many nice and true stories to tell!

Besides, you should all know that ”the plate of the gambler, the fisherman and the hunter, is only 1 out of 10 times full” (TN: Greek saying)!

So, I will tell you my own story, which, as you will see, is absolutely true and is not at all compared to your fake stories!

It was Sunday and I had just finished the mass. I went straight home, I had some of yesterday’s lentil soup, I grabbed my gun and the case with the 32 shells, I called my dog and I left for the mountains. I knew I could find many partridges there.

I got really lucky that the partridges had not been shooed by the other hunters!

A mob of partridges flew away and I cheerfully started shooting them!

But the air was blowing from the opposite side and the distance was somewhat long, so I did not manage to hit any of them.

Then, I went further up, towards the side of Sanida (TN: an area in the mountains of Heraklion).

There, I saw some more partridges clucking.

I started shooting those as well, but I could not hit any of them either.

Shortly after, I went to the opposite side where I heard more partridges.

I shot again and again, but I only managed to spend my 30 shells, having just two left.

I felt angry and disappointed and I decided to head back home. I kept the two shells in my gun though, just in case…

On the way back, I saw a partridge flying up and heading towards the village.

At that time, I shot her with my 31st shell.

Unfortunately, I missed again!

(Let’s note that they were all surprised that he was not telling a story where he shoots and kills, like everybody else!)

However, I saw that the last partridge stopped close to the village, around three hundred meters from the last house, in a uncultivated hill.

This was the road I had to take to go home, anyway, so I went towards this direction.

As soon as I came close, my dog discovered it and I found the opportunity to shoot the last shell, which coincidentally was a scattering shell!

With the last “bum”, I saw the feathers of the partridge flying all over the way!

The partridge, though shot, kept flying from impetus, but since it was in a slope, it kept losing height.

A little further down, Makrostelianos was burning some dry sticks from his olive trees.

The featherless partridge, passed through the fire, and burnt the feathers it had left, while continuing to fly from impetus!

After that, she passed from an iron column of a fence, whose edges were sharp.

This sharp end cut the partridge’s belly and her guts got burst out!

The partridge, while being featherless, burnt and gutted, kept flying. But, it hit on the chimney of a house and fell into it.

It fell directly into my aunt Aristea’s pan, who was preheating some oil to make some fries.

Seeing this unexpected thing falling from the chimney to the pan, she considered it as a bad sign and started praying and shouting:

– A sign in my house! God, please protect my husband! God, please protect my children!

In the meantime, since I have seen where the partridge has fallen, I went to the roof of this house and started looking for it.

I heard the screams of my aunt and I asked her what was wrong. I thought something really bad must have happened.

She saw me holding the shotgun and thought I was messing around with her, and she started cursing me:

”Damn you, priest. God, forgive me!”

”Did you throw the bird from the chimney into my pan?”

This is when I realised what have happened; I went down into her house and reassured her.

At the time, her husband Stathis, who was also my uncle, arrived riding his donkey. He had just come back from the meadows. He was carrying two narrow containers with him.

-Welcome dear nephew! He said.

Why did you come here? Did anything happen?

I explained what has happened right away and then he said:

– If this is the case, I am not bringing the containers in. I will just go straight to the grocery and you wait and see what happens!

So, my uncle went to the grocery and filled the containers with good wine and brought them back. Each one of these containers could accommodate around 20 kilos!

So, we ate the fried partridge and we drunk all the wine, by ourselves!

My uncle Stathis drank one of the containers!

And I drank the other one!

Just so you know, these are real hunting stories!

Nothing like all these lies you are all telling all this time!

Written by Fanourios Zaharioudakis

Translated by Eleni Mathioudaki

Ακολουθήστε το Cretanmagazine στο Google News και στο Facebook

Click to comment

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Δείτε και αυτά