Connect with us

Γεια, τι ψάχνεις;

ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ

Αγάπη: Tην εκφράζουμε στους ανθρώπους μας και αν ναι, πώς;

Αγάπη, μια λέξη που εμπερικλείει τόσα πολλά μέσα της. Αγαπάμε τους δικούς μας ανθρώπους, το νιώθουμε βαθιά μέσα μας κάθε φορά που αλληλεπιδρούμε μαζί τους. Τους εκφράζουμε όμως την αγάπη μας ή την έχουμε καλά κρυμμένη μέσα μας νομίζοντας ότι είναι αυτονόητη και δεδομένη; Μήπως δυσκολευόμαστε να την δείξουμε με εκδηλώσεις όπως χάδια, φιλιά και γενικά τρυφερότητα;


 

Δυστυχώς πολλοί θεωρούν τις εκδηλώσεις αγάπης ως κάτι δεδομένο και ότι αν το εκφράζουμε και το εξωτερικεύουμε θα φανούμε αδύναμοι και οι άλλοι θα μας εκμεταλλευτούν. Πιστεύοντας ότι η αγάπη μεταξύ συζύγων, συγγενών ή ακόμα και μητέρας/παιδιού είναι αυτονόητη, δεν θεωρούν απαραίτητο να τη δείξουν και να είναι τρυφεροί και εκδηλωτικοί. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να χάνουμε τις στιγμές μας με τους ανθρώπους που αγαπάμε κρατώντας τις “αποστάσεις ασφαλείας” μας. Είναι όμως όντως δεδομένη ή χτίζεται μέρα με τη μέρα με την επαφή και το μοίρασμα των εμπειριών; 

Η αγάπη είναι ένα “οικοδόμημα”, του οποίου τα θεμέλια μπαίνουν από την στιγμή της σύλληψης του εμβρύου! Η αποδοχή της νέας ύπαρξης επηρεάζει καταλυτικά το έμβρυο ακόμα και στην ενδομήτρια φάση μέσω των ορμονών του άγχους. Συνεπώς πώς μπορεί κάποιος να εκδηλώνει και να εξωτερικεύει την αγάπη και την στοργή όταν από την πατρική του οικογένεια τα βασικά πρόσωπα αναφοράς του, ήταν φειδωλοί με τα συναισθήματα και πίστευαν ότι η αγάπη κακομαθαίνει και το παιδί πρέπει να σκληραγωγείται για να αντιμετωπίσει την ζωή; Κατάλοιπα της πατρικής μας οικογένειας συνήθως, αλλά και τα κοινωνικά στερεότυπα δεν μας αφήνουν να νιώσουμε την ζεστασιά από την επαφή με τη σχέση μας με τους οικείους μας.

Αυτή τη δυσκολία πολλοί προσπαθούν να την καλύψουν παρέχοντας πληθώρα υλικών αγαθών στα κοντινά τους πρόσωπα, καθώς δεν έχουν μάθει αλλιώς να εκδηλώνουν την αγάπη τους. Τι θα μας μείνει όταν σε μεγάλη ηλικία θα κάνουμε τον απολογισμό της ζωής μας; Η αφθονία των υλικών αγαθών ή πληρότητα και η αφθονία των συναισθημάτων και του δεσίματος με τους δικούς μας ανθρώπους; Αν σκεφτούμε κι εμείς από την δική μας παιδική ηλικία, οι αναμνήσεις είναι αυτές που κουβαλάμε φυλαχτό μέσα μας και το μοίρασμα των εμπειριών, καθώς και τα χάδια και οι αγκαλιές που πήραμε είναι τα όπλα στη φαρέτρα μας για τις δυσκολίες στη ζωή μας. Συνεπώς μήπως ήρθε η ώρα να αναγνωρίσουμε και να αλλάξουμε δυσλειτουργικά μοτίβα συμπεριφοράς;

 

Κρητικού Μαρίνα

Ψυχολόγος Υγείας/ Συστημική-Οικογενειακή Σύμβουλος

marina.kritikou@yahoo.com – kritikou-healthpsy.gr

Ακολουθήστε το Cretanmagazine στο Google News και στο Facebook

Click to comment

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Δείτε και αυτά