Ημέρες πολέμου από το αλβανικό Μέτωπο του 1940-41
Ήταν στις 12 του Φλεβάρη του 1941, όταν το 43ο Σύνταγμα Πεζικού, το Ηρακλειώτικο δηλαδή Σύνταγμα, θα έπρεπε να λάβει μέρος στη πρώτη Γραμμή του Μετώπου, και ένεκα αυτού ο Διοικητής του εν λόγω συντάγματος, ο Παπανικολάου Νικόλαος Συν/ρχης Πεζικού, ανέγνωσε την Ημερήσια Διαταγή προς όλους τους Αξιωματικούς, Υπαξ/κούς και Στρατιώτες του, και που είναι αυτή που ακολουθεί:
43ον Σύνταγμα Πεζικού
Ημερήσια Διαταγή
12ης Φεβρουαρίου 1941
Αγαπητοί μου Αξιωματικοί, Υπαξ/κοί και Στρατιώται. Έφθασε η ιερά στιγμή που με τόση αγωνία ανεμένατε, όπως πολλές φορές μου το είπατε, που σας ερώτησα, για να συντρίψετε τον βδελυρόν, ύπουλον και άνανδρον αντίπαλόν μας, ο οποίος εζήτησε να μας κάμη δούλους και να μας πατήση τα όσια και ιερά της ωραίας μας πατρίδος.
Έφθασεν η στιγμή που τα χαλύβδινα χέρια σας, που θα κρατούν τα όπλα σας, θα συντρίψουν τους δολοφόνους, οι οποίοι εδολοφόνησαν με τας βόμβας των, συναδέλφους σας, και οι οποίοι δολοφονούν γέροντας, παιδιά, γυναίκες, τόσον ύπουλα και άτιμα.
Αύριον το πρωϊ στις 5 θέλω να σας δω στα μάτια μου πραγματικά λιοντάρια, για να δείξετε από κοντά στους βρωμερούς Ιταλούς τι σημαίνουν Κρήτες στρατιώτες.
Αύριον το πρωϊ πρέπει να μάθη όλος ο κόσμος ότι οι Κρήτες είναι ημίθεοι και ότι έγραψαν σελίδα εις την ένδοξον ιστορίαν της ηρωϊκής Κρήτης, πολύ ανωτέραν εκείνης της Ακρωτηρίου και του Αρκαδίου.
Αναμένω ανυπόμονα τα αποτελέσματα των ηρωϊκών κατορθωμάτων σας, τα οποία πρέπει να είναι ανώτερα από όσα κάνουν άλλοι συνάδελφοί σας εδώ και τόσους μήνας…
Ζήτω η ωραία μας Πατρίς. Ζήτω η ηρωϊκή Κρήτη.
ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ΝΙΚ.
Συν/ρχης Πεζικού.
Απ’ ότι όλοι μας βλέπουμε από την ανάγνωση της Ημερήσιας Διαταγής, το 43ο Σύνταγμα Πεζικού έλαβε μέρος στη πρώτη Γραμμή του Μετώπου την 5η πρωϊνή στις 13 Φεβρουαρίου 1941, με αποτέλεσμα να γράψει χρυσές σελίδες ιστορίας.
Πριν συνεχίσω όμως το θέμα, θα ζητήσω συγνώμη απ’ όλους τους Έλληνες που είχαν πολεμήσει στην Αλβανία, επειδή δεν είναι δυνατόν να αναφερθώ σε όλους και στον κάθε ένα ξεχωριστά, αλλά πρόκειται ως επί τω πλείστον να μονολογήσω μόνο για τον Εμμανουήλ Ζαχαριουδάκη και η αιτία είναι οι φωτογραφίες που ήρθαν τόσο ξαφνικά στο φως του ηλίου!!
Ένας από τους πολεμιστές λοιπόν του εν λόγω Συντάγματος και συγκεκριμένα στο 2ο Τάγμα του Ταγματάρχη πεζ. Κουρή Ευαγγέλου και στον 3ο λόχο το λόχο του Λοχαγού Πεδιαδίτη Εμμανουήλ, εκ Λασηθίου, ήταν και ο Βορζανός Εμμανουήλ Ζ. Ζαχαριουδάκη ή Ντουϊντομανώλης, που οι διακρίσεις του στις επόμενες μέρες του πολέμου, ήταν αρκετές.
Απ’ ότι μας αναφέρει στα απομνημονεύματα του ο Ταξίαρχος πεζικού Ιωάννης Αναστ. Βερνάδος Διοικητής του 1ου Τάγματος κατά τον πόλεμο του 1940 – 1941, στο βιβλίο που δημοσίευσε το 1955, οι μάχες ήταν σφοδρές και τα υψώματα κάθε τόσο άλλαζαν χέρια.
Μας αναφέρει ο Ταξίαρχος, πως την πρωϊα της 14ης Φεβρουαρίου, οι Ιταλοί υπερίσχυσαν στο ύψωμα 1178 του Μάλι Σεντέλι, αλλά στη συνέχεια δύο πολυβόλα του 2ου Τάγματος του Ταγματάρχη Βαγγέλη Κουρή και συγκεκριμένα του 3ου Λόχου του Λοχαγού Πεδιαδήτη Εμμανουήλ, που στο ένα ήταν πολυβολητής ο Εμμανουήλ Ζαχαριουδάκης, αφού οι άλλοι δυο πολυβολητές είχαν σκοτωθεί το προηγούμενο βράδυ, καθήλωσαν τους Ιταλούς και ύστερα από τρεις δικές μας αντεπιθέσεις, και τη βοήθεια του πυροβολικού, οι Ιταλοί εξεδιώχθησαν εκ του υψώματος 1178, όπου άφησαν πάρα πολλούς τραυματίας και νεκρούς δικούς των.
Επίσης όπως είχε γράψει ο Γεώργιος Ι. Ζωγραφάκης, στο βιβλίο του ”Αναμνήσεις από τον πόλεμο του 1940-41 στην Αλβανία, όπως τις καταγράφει ο Δημήτριος Μιχ. Λεμονάκης από το Ζαρό, αναφέρει μεταξύ άλλων:
”Κατευθυνόμουν δια της πύρινης κάννης, όπου έπρεπε να αλλάξουν, μη προσέλθουν εις εμπλοκήν, τους έβρισκα περί το ένα μέτρος και εκαλυβόταν από τους κάλυκες μες στο σκοτάδι, όπως ο Ντουϊντομανώλης από τα Βορίζα, όπου σήμερο κατοικεί εις το χωρίο Γαλιά, σκοπευτής, και τον Ανθυπολοχαγόν Σεργάκην, Σητείας, πάντα κρατώντας την διόπτραν, προς παρατήρησιν εις ρεματιάν, άνωθεν Μαρτολούξ ντι Σόμπρα. Και συνεχίζει να γράφει: Όταν στο λεπτό ρίχνει 300 σφαίρες, την ώρα ρίχνει 20.000, σκέψου τα δέκα ημερόνυχτα σε μια θέση, γιατί ήταν χωσμένοι στσι κάλυκες”.
Στον πόλεμο όμως οι σφαίρες δεν διαλέγουν, με αποτέλεσμα ο προαναφερόμενος Εμμανουήλ Ζαχαριουδάκης να τραυματιστεί από μια σφαίρα στο πίσω μέρος της κεφαλής του, στις 19-02 1941 και να επιστρέψει πίσω με κατεύθυνση το Λουτράκι, ως τραυματίας.
Η φωτογραφίες που συνοδεύουν το παρών δημοσίευμα είναι την επομένη μέρα τραυματισμού, δηλ. 20-02-1941, στο 6ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Λουτρακίου, καθ’ όσον το πληροφορούμαστε από τα γραφόμενα που υπάρχουν στο πίσο μέρος της φωτογραφίας.
Στην φωτογραφία με τα πέντε άτομα ο Εμμανουήλ Ζαχαριουδάκης είναι ο μεσαίος καθήμενος στη πρώτη σειρά, αυτός που έχει τον άσπρο επίδεσμο στο κεφάλι, ενώ ο πάνω αριστερά όρθιος είναι, ο Γεώργιος Ορφανουδάκης από τη Γαλιά, ο πατέρας δηλαδή του Δικηγόρου Σαμψών Ορφανουδάκη.
Ενώ στην άλλη φωτογραφία με τα εννέα άτομα, ο Μανώλης Ζαχαριουδάκης είναι αυτός που κάθεται αριστερά στη πρώτη σειρά με τον άσπρο επίδεσμο στο κεφάλι, ενώ στη δεύτερη σειρά και αριστερά είναι ο Γεώργιος Ορφανουδάκης.
Ακόμα θα ήθελα να αναφέρω αυτά που μου είχε πει ο Ζαριανός Ιωάννης Αλεξάκης δάσκαλος, που ήταν ομαδάρχης του Εμμανουήλ Ζαχαριουδάκη.
Φανούριο, να ξέρεις πως μόλις τραυματίστηκε, λέει του Ταγματάρχη μας:
”Ταγματάρχα μας, είσαμέ παέ τανε”!!
Την ώρα εκείνη ο Ταγματάρχης βγάζει δύο πακέτα τσιγάρα και τρία πορτοκάλια από τη χλαίνη του και του τα δίνει, λέγοντας του:
”Άμε Μανώλη, στην ευκή του Θιού και τση Πατρίδας”!!
Σ’ αυτό το σημείο θα ήθελα να επισημάνω ότι ο προαναφερόμενος Εμμ. Ζ. Ζαχαριουδάκης ή Ντουϊντομανώλης, ποτέ δεν επεδίωξε να πάρει αναπηρική σύνταξη, απεναντίας τα χαρτιά που του είχαν δώσει, τα έκανε τσιγαρόχαρτα στη Νίδα, παρέα με το γαμπρό του το Κοκκινόκωστα, όπως πολλές φορές είχα ακούσει να λέει.
Εδώ θα ήθελα επίσης να πω ότι, όλος ο Ελληνικός λαός ήταν ισάξιος των περιστάσεων και έδωσε ένα σπουδαίο μάθημα στον εισβολέα, ενώ όλοι τους μηδενός εξαιρουμένου, πολέμησαν σαν λιοντάρια και είχαν δίκιο αυτοί που παραδέχτηκαν και είπαν ότι, ”οι Ήρωες πολεμούν σαν τους Έλληνες”!!
Εμείς λοιπόν πρέπει να εξαίρομε την ανδρεία όλων αυτών των ηρώων και να τιμούμε πάντοτε τη μνήμη αυτών που έχυσαν το αίμα τους, για να ζούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι.
Και ας μη ξεχνούμε τα υπό του Θουκυδίδου του Αθηναίου παραδιδόμενον και αναφερόμενον στον επιτάφιο του Περικλέους γνωμικόν:
”Άθλα γαρ οις κείται αρετής μέγιστα, τοις δε και άντρες άριστοι πολιτεύουσι”,
το οποίον σε ελεύθερη απόδοση σημαίνει:
”Διότι εκεί, όπου αναγνωρίζεται και τιμάται με εξαιρετικό τρόπο η αρετή και επαινείται η ανδρεία, εκεί ζουν και πολιτεύονται, άριστοι πολίτες”.
Σύνταξη κειμένου, φωτογραφικό υλικό: Φανούριος Ζαχαριουδάκης
Ακολουθήστε το Cretanmagazine στο Google News και στο Facebook
