Connect with us

Γεια, τι ψάχνεις;

Themata

Κρητικός γάμος – μέρος Β’

Από το κάλεσμα μέχρι τον πρόγαμο

Σε προηγούμενο άρθρο αναφέραμε, το τι γίνεται από τη γνωριμία των δύο νέων, μέχρι τη στιγμή που θα γίνει ο αρραβώνας.
Το σημερινό θέμα θα αφορά, από τη δουλειά του καλεστή γάμου, μέχρι και τον πρόγαμο. 
Όταν αναφερόμαστε στα έθιμα του γάμου, που ίσχυαν πριν πενήντα χρόνια, σίγουρα αυτά διέφεραν από τόπο σε τόπο, στα μέρη της Κρήτης.
Διαφέρουν γιατί συγκρούεται το πολύ παλιό, με το λιγότερο παλιό, και το νεότερο.
Όμως εμείς θα αναφερθούμε περισσότερο στα έθιμα της Κεντρικής ορεινής Κρήτης, γιατί αυτά κράτησαν και τελευταία , περίπου μέχρι το 1965, τουλάχιστον σε κάποια χωριά, πριν χαθούν πλέον με τη παλιά τους μορφή, και να γίνονται με μια πολύ απλουστευμένη μορφή που σήμερα όλοι γνωρίζουμε.
Ήταν όμως όλα όμορφα τότε, γνήσια και αγνά, και αν και τα χρόνια έφυγαν ανεπιστρεπτί, εν τούτοις σε πολλούς παλιούς, έρχονται στη μνήμη τους με ιδιαίτερη συγκίνηση.

Aφότου λοιπόν γινόταν η γνωριμία, αφού συμφωνούσαν και “κόβανε τη κλωστή”, δηλαδή, δίνανε λόγο, κάνανε και τον επίσημο λοιπόν αρραβώνα, είναι καιρός πλέον, να οριστεί και η ημερομηνία του γάμου!
Συνήθιζαν παλιά, να κάνουν γάμους το Καλοκαίρι ως το Φθινόπωρο, γιατί ήταν πιο ανθηρή εποχή από οικονομικής άποψης, και δεν υπήρχαν και πολλές πολλές δουλειές!
Το Καλοκαίρι, μπορούσε να γίνει ο γάμος, ακόμα και στην αυλή του σπιτιού, και φυσικά υπήρχαν και πολλά φρούτα και αγαθά την εποχή εκείνη!
Ο γάμος στην Κρήτη, όπως και η βάφτιση, είναι οι σπουδαιότερες τελετές, που το γλέντι κρατούσε μια βδομάδα έως και δέκα μέρες καμιά φορά ! 
Περίπου δεκαπέντε μέρες πιο μπροστά, έχουν κατεβάσει τα οζά από το βουνό, που είναι για σφαγή, και έχουν κουβαλήσει και τα ξύλα για το φούρνο.
Έχουν ορίσει έγκαιρα επίσης και τα παρανυφάκια, τα οποία και αυτά μπήκαν στο παιγνίδι πολύ μεταγενέστερα.

Ο ΚΑΛΕΣΤΉΣ


Μια βδομάδα πιο μπροστά, από την ημερομηνία του γάμου, έχουν φτιάξει τη λίστα με τους καλεσμένους.
Αν το χωριό δεν είναι πολύ μεγάλο, καλεσμένοι είναι όλοι οι χωριανοί!
Απλά οριζότανε ένας καλεστής, ο οποίος πέρναγε από όλες τις γειτονιές του χωριού, και όποιον έβρισε μπροστά του, του έλεγε:
«Τη Κυριακή παντρεύει ο τάδε τη κόρη του και σας ε καλέι να πχείτε ένα κρασί»
Βέβαια στα ορεινά χωριά της Κρήτης. καλεσμένοι θεωρούνται όλοι, ανεξάρτητα αν είναι μικρό η μεγάλο το χωριό!
Απλά το συζητάνε στο καφενείο του χωριού, και από ‘κει διαδίδεται από στόμα σε στόμα, έτσι το μαθαίνει όλο το χωριό!
Στη περίπτωση που το χωριό είναι μεγάλο, περίπου μια βδομάδα πιο μπροστά, παραδίδουν το χαρτί με τη λίστα, στον «καλεστή», σε άνθρωπο που κάνει συνήθως αυτή τη δουλειά συχνά, και πάει σε κάθε ένα σπίτι, λέγοντας συνήθως τη φράση:
-Τη Κυργιακή ο (τάδε) παντρεύει το γιό του (ή τη κόρη του)του, και σας -ε καλεί να πχείτε ένα κρασί!
Τον δικό του καλεστή, και τους δικούς του καλεσμένους έχει κάθε οικογένεια, και βάζουν καλεστή συνήθως ένα σε κάθε χωριό, για να ειδοποιεί τους χωριανούς του εκεί, όσοι φυσικά είναι καλεσμένοι, με βάσει μιας λίστας ονομάτων.
Στη Κρήτη καλούν πολλούς στο γάμο όπως και στη βάφτιση.

Πριν μια βδομάδα ξεκινούν οι προετοιμασίες για το γάμο

Ο γαμπρός με τη νύφη θα πάνε στην πόλη, να ψωνίσουν με τους γονείς τους, ότι δεν είχαν ψωνίσει στον αραββώνα.
Ο πατέρας της νύφης, θα παραγγείλει το γαμπριάτικο του γαμπρού και παπούτσια, που τότε ήταν τα στιβάνια.
Επίσης, θα του αγοράσει, , εκτός του γαμπριάτικο, και ένα χρυσό δαχτυλίδι, χρυσό σταυρό, πουκάμισο, σαλβάρια, και πολύ αργότερα ένα ρολόι.
Πολύ παλιά, το γαμπριάτικο ήταν η επίσημη κρητική βράκα, με στιβάνια, και ένα τσόχινο καπότο, με φόδρα από μέσα με κόκκινη τσόχα, στολισμένη με διάφορα κεντήματα.
Μετά τη μεταπολίτευση, φορούσαν γκιλότα, σαλβάρια και σακάκι.
Πολύ αργότερα ήρθε το κουστούμι του γαμπρού, με το παπούτσι!
Για τη νύφη, εκτός του νυφικό και το πέπλο, της αγόραζαν , δαχτυλίδι, λίρες, η πεντόλιρα, σταυρούς, βραχιόλια, σκουλαρίκια, δαχτυλίδια, τσάντα, μεσοφόρια, εσώρουχα κλπ
Οι δε μουμπουνιέρες, μπήκαν στο παιγνίδι πολύ αργότερα!
Αν τα οικονομικά το επέτρεπαν, της αγόραζαν και ένα ακριβό παλτό, και ένα βραδινό φόρεμα.
Όλα αυτά τα χρυσαφικά βέβαια, διέφεραν, ανάλογα την οικονομική κατάσταση.
Άλλως παίρνανε τα απαραίτητα.
Με λίγα λόγια, ο πατέρας της νύφης θα “αποφανίσει το γαμπρό”, και ο πατέρας του, θα “αποφανίσει τη νύφη”, ανάλογα τις δυνατότητες τους.
Τα στέφανα τα αγόραζε ο κουμπάρος, και επίσης έκανε ένα καλό δώρο στο ζευγάρι.
Αργότερα καθιερώθηκε να κάνουν δώρο και στον κουμπάρο, και στους κουνιάδους και κουνιάδες.
Ο κουμπάρος, ορίζεται συνήθως από την μεριά του γαμπρού.

Οι καντάδες του μέλλοντα γαμπρού!

Συνήθως δεν άφηναν το γαμπρό να βρεθεί κοντά στη μέλλουσα νύφη, ούτε καν να τη δει, τουλάχιστον τη τελευταία βδομάδα!
Έτσι κάποιες φορές, ο γαμπρός, έχοντας τη λαχτάρα της στη καρδιά, με διό τρείς φίλους του, θα πάνε στο σπίτι της αγαπημένης του, ακόμα και αν είναι στο ξενοχώρι, και έξω από το σπίτι της, θα της κάνουν καντάδα και θα της πούνε μερικές μαντινάδες:
«Ξύπνα διάλε τον ύπνο σου, και μη βαρικοιμάσαι, γιατί ο ύπνος ο πολύς, μαραίνει και χαλάσαι
Σήμερα δεν επάτησα, χώμα ‘πο τη χαρά μου, γιατί ‘δανε τα μάθια μου, τα πεθυμά η καρδιά μου.
Ξύπνα διάλε τον ύπνο σου, και ξάνοιξε πχια πέρα, για να σε ιδούν τα μάθια μου, να πάρει ο νούς μου αέρα»!
Σε παρόμοιο στυλ, έλεγαν κάμποσες μαντινάδες!
Βέβαια η καρδιά της νέας ακούγοντας τον αγαπημένο της, θα σκιρτήσει και εκείνης η καρδιά της, γιατί νοιώθει πως ο αγαπημένος της, και εκείνος τη σκέφτεται! 
Αν βέβαια έκανε και ένα σινιάλο με το να αναβοσβήσει το φώς, η παρέα θα έφευγε πιο ικανοποιημένη, και ειδικά μέλλων γαμπρός, που η κοπελιά ανταποκρίθηκε στη καντάδα τους, και τους έκανε σινιάλο!

Τη Τετάρτη κανονίζανε τα κελαρικά και τις μαγείρισσες

Από το πρωί της Τετάρτης και από τις δύο οικογένειες, έπρεπε να μεριμνήσουν για το χώρο που θα τοποθετηθούν τα κρεατικά και θα οργανώσουν το μαγέρικο. Ο πατέρας θα κανονίσει να βρει μάγειρες και μαγείρισσες, τους κελάρηδες, αλλά και τους σερβιτόρους.
Οι κελάρηδες αμέσως θα πιάσουν δουλειά, γιατί θα αρχίσουν από τη Τετάρτη να έρχονται τα πρώτα κανίσκια. Θα ξεχωρίζουν τα κρέατα από τα κανίσκια, ποιο κάνει για ανάλογο ψήσιμο, βραστό , στο φούρνο με πατάτες ή ψητό.
Οι ψήστες είχαν την ευθύνη του μαγειρέματος και το ψήσιμο στο φούρνο και στο καζάνι, και οι σερβιτόροι στο σερβίρισμα.
Οι μάγειροι κανόνιζαν πότε και τι θα φάνε, και μαγείρευαν δύο φορές την ημέρα.

Από την Τετάρτη καταφθάνουν και τα πρώτα κανίσκια

Τα κανίσκια ήταν ψάθινες κανισκάρες, για αυτό λεγόταν και κανίσκια. Λεγόταν και πανιέρια, και τα έφερναν γεμάτα δώρα, που κρατούσαν οι διάφοροι συγγενείς από το ίδιο χωριό.
Οι στενοί συγγενείς κρατούσαν ολόκληρο σφαχτό, οι άλλοι , ανάλογα, είτε μισό σφαχτό, ή “ένα γουλίδι” κρέας, που αγόρασαν από το χασάπη.
Στο πανιέρι είχαν και ένα μπουκάλι κρασί, 5 κιλών, ένα μπουκάλι ρακή, και 5 φρέσκα ψωμιά, αν είχαν ζυμώσει πρόσφατα.
Όμως έφερναν και πολλά άλλα, όπως τυριά, αυγά, διάφορα φρούτα, ρύζι, ρεβύθια, μακαρόνια, πατάτες, ακόμα και κρεμμύδια!
Ότι δηλαδή θα είναι χρήσιμο στο γάμο!
Τα κανίσκια θα έρχονται σταδιακά και τη Πέμπτη αλλά και μέχρι και το Σάββατο!
Από τη Τετάρτη κανονίζανε και το που θα «ξωμείνουν», δηλαδή που θα κοιμόνται, σαν έρθουν οι ξενοχωριανοί καλεσμένοι.
Βασικό μέλημα του πατέρα, να «έχει κάνει κολάι», που θα μείνει ο κάθε ξενοχωριανός με την οικογένειά του.
Έπρεπε να επιστρατεύσει τους εδώ συγγενείς στο χωριό, να παραχωρήσουν ένα χώρο, στο πάτωμα, σε καναπέ ή κρεβάτι για να κοιμηθούν, όσες μέρες θα είναι ο γάμος.

Τετάρτη επίσης βγάζανε τα προικιά της νύφης από τα μπαούλα να αεριστούν!

Την Τετάρτη, αλλά αν δε βόλευε, αυτό γινόταν και Πέμπτη, είχαμε και το «αέρισμα των προικιών», στο σπίτι της νύφης, βγάζοντάς τα από τα μπαούλα. 
Η νύφη, από τη στιγμή της γέννησης της, θα αρχίσει και η προίκα να μεγαλώνει παράλληλα, κατά τη διάρκεια της ζωής της.
Από το πρωί λοιπόν της Τετάρτης, η νύφη θα καλέσει τις φίλες της, γειτόνισσες, ξαδέρφες ή άλλους συγγενείς, να πάνε σπίτι της, να «βγαλουν από τα μπαούλα τα προικια της»!
Προικιά, ήταν ο απαραίτητος ρουχισμός, και ότι είναι απαραίτητο για να στηθεί ένα νοικοκυριό!
Και όταν λέμε ρουχισμό, εννοούμε, σεντόνια, πατανίες, χιράμια, σακιά, βουργίδια, διάφορα κεντήματα και πλεχτά σεμεδάκια, πετσέτες, μαξιλαροθήκες, και καμιά καλή φορεσιά, για επίσημες στιγμές.
Εκεί λοιπόν όλα τα κορίτσια, με κέφι και με αστεία, θα μαζευτούν από το πρωί, θα ανοίξουν τα μπαούλα να αεριστούν τα ρούχα, και θα τα βάζουν ένα ένα, και στη συνέχεια θα τα τοποθετήσουν σε μία καθαρή σεντόνα, που θα τη στρώσουν πάνω στο κρεβάτι, ή στο πάτωμα.
Τα κορίτσια καμιά φορά, λένε και κάποιες μαντινάδες που τραγουδούσαν τα ίδια.
Λέγανε αυτοσχέδιες μαντινάδες, και ασφαλώς υπήρχαν γυναίκες που είχαν ταλέντο σε αυτό!
Φυσικά τα προικιά θα μείνουν πάνω στη σεντόνα για να αεριστούν, μέχρι το μεσημέρι της Παρασκευής, που θα έρθουν οι άνθρωποι του γαμπρού για να τα παραλάβουν.

Πέμπτη, η μέρα που ερχόταν οι Γαμηλιώτες από τα ξενοχώρια

Χρονολογικά, από την Πέμπτη αρχίζει η πραγματική διαδικασία του γάμου, με τον ερχομό των καλεσμένων από άλλα χωριά, και θα συνεχισει και την Παρασκευή που θα είναι το αποκορύφωμα.
Οι περισσότεροι ξενοχωριανοί συγγενείς, με γαϊδούρια η μουλάρια, θα αρχίσουν να έρχονται οι πρώτοι, από Πέμπτη, στο χωριό της νύφης, έως ο Σάββατο.
Μια συνοδεία λοιπόν συγγενών του γαμπρού, θα πάνε στο σπίτι της νύφης, κρατώντας κανίσκια με περιεχόμενο αυτά που αναφέραμε παραπάνω.
Οι γαμηλιώτες, θα έμεναν στα σπίτια που είχαν κανονιστεί, και πολλοί βοηθούσαν και στις δουλειές του γάμου. Τις πιο πολλές ώρες όμως, τις πέρναγαν πίνοντας και τρώγοντας, αφού φαί είχε μεσημέρι και βράδυ!

Τη Πέμπτη και ο Πρόγαμος

Πέμπτη ήταν πιο κατάλληλη μέρα για ένα επίσημο τραπέζι για τους καλεσμένους συγγενείς, μια και κρέας υπήρχε άφθονο, από αυτό που έφερναν οι ίδιοι οι καλεσμένοι συγγενείς.
Παλιά δεν ξέρανε για «πρόγαμο», αυτή είναι ορολογία που χρησιμοποιείται τελευταία.
Το τραπέζι αυτό, το ονόμασαν αργότερα « πρόγαμο». Ήταν δηλαδή ένα επίσημο γλέντι για τους καλεσμένους.
Φυσικά προγαμιαίο γλέντι, μπορούσαν να τον κάνουν όποτε θέλουν, ακόμα και το Σάββατο, που είχανε και τους περισσότερους καλεσμενους!

Παρασκευή – το ζύμωμα

Η Παρασκευή ήταν η πιο κατάλληλη μέρα για να ζυμώσουν τα γαμοκούλουρα, και γενικά όλα τα κουλούρια, για να είναι φρέσκα στο γάμο.
Έτσι νωρίς το πρωί, οι άνδρες αναλάμβαναν να ανάψουν το φούρνο, με τα ξύλα που είχαν έγκαιρα προμηθευτεί, και οι γυναίκες επιδίδονταν στο ζύμωμα για τα εφτάζυμα κουλούρια!

Παρασκευή σφάζανε και τα πρώτα σφαχτά

Επειδή δεν υπήρχαν ψυγεία, τα σφαχτά άρχιζαν να τα ετοιμάζουν, από την Παρασκευή βράδυ, και τα κρεμάγανε στα τσιγκέλια για να σιτέψουν, μέχρι την επ’ αύριο, που θα τα τεμαχίσουν. Τα υπόλοιπα φυσικά το Σάββατο το πρωί.

Παρασκευή επίσης πήγαιναν να πάρουν τα προικιά της νύφης!

Αφού ήδη η νύφη έχει ετοιμάσει τα προικιά της, αφού τα είχε στήσει πάνω σε μια σεντόνα για να αεριστούν, κατά το μεσημέρι της Παρασκευής, άνθρωποι του γαμπρού, θα πάνε με τα μουλάρια, άλογα ή γαϊδούρια στο χωριό της, στολισμένα, για να τα φορτώσουν και να τα πάνε στο σπίτι του γαμπρού. 
Και όταν λέμε να τα πάνε «στο σπίτι του γαμπρού», δεν εννοούμε στου πατέρα του, αλλά στο νέο σπιτικό του ζευγαριού!

Το σάκιασμα των προικιών

Σπουδαία στιγμή, στα έθιμα του γάμου, είναι και η ώρα που θα «σακιάσουν τα προικιά»!
Σε κάποιες περιπτώσεις, και όχι πάντα, ειδικοί μαντιναδολόγοι, ή μαντιναδολόισες, θα λένε και από μια μαντινάδα, ανάλογα με ποιο προικιό θα τοποθετείται από το σωρό μέσα στο σακί. 
Ανάλογα τη κάθε περίπτωση λέγανε και την ανάλογη μαντινάδα.
«Νύφη μου κερα νύφη μου, στο πρώτο ζυμωτό σου, ζάχαρη να ‘ ναι η ζύμη σου, και κάδιο το νερό σου»
Σε μια περίπτωση που είχε πεθάνει ο πατέρας της νύφης, κάποιος είχε πει την εξής μαντινάδα:
«Πάρετε ένα τηλέφωνο, στον Άδη μία δόση, να ‘ρθει τση νύφης ο μπαμπάς, και την ευκή να δώσει!»
Έτσι σιγά σιγά θα γεμίζει ένα ένα το κάθε σακί, ενώ η μάνα της νύφης, στο πάτο του κάθε σακιού, θα βάλει ένα σακούλι , με διάφορους ξηρούς καρπούς, σταφίδες, καρύδια, αμύγδαλα, φιστίκια, καραμέλες, γα να κεράσει η νύφη τους καλεσμένους, στο «ξεσάκιασμα», που θα γίνει στο σπίτι του γαμπρού, που συνήθως αυτό γίνεται τη Δευτέρα του γάμου!
Σε πολλές περιπτώσεις πάλι, τις μαντινάδες, τις έλεγαν στο ξεσάκιασμα μόνο.

Ποια προικιά θα βγουν πρώτα από το σπίτι της νύφης;

Το πρώτο προικιό που θα βγει από το σπίτι, θα είναι ένα εικόνισμα, και θα ακολουθήσει δεύτερο, μια πήλινη στάμνα με νερό!
Τα έθιμα αυτά βέβαια διαφέρουν από χωριό σε χωριό πρέπει να πούμε.
Στη συνέχεια θα βγουν έξω από το σπίτι και όλα τα υπόλοιπα προικιά, είτε σε ρουχισμό, είτε σε διάφορα σκεύη, που είχε φροντίσει η νύφη και η γονείς της να της διαθέτουν για το νέο σπιτικό της.
Νεαρές κοπελιές που περιμένουν κι αυτές στη πόρτα του σπιτιού, θα βγάλουν τα προικιά έξω, να τα ακουμπήσουν στον τοίχο, και στη συνέχεια φίλοι η συγγενείς του γαμπρού, θα τα φορτώσουν στην πλάτη τους, για να τα πάνε να τα φορτώσουν στη συνέχεια στα ζώα. Αν πάλι είναι χωριανή η νύφη, θα τα πάνε με τα πόδια ως το σπίτι του γαμπρού!
Κατά το απογευματάκι λοιπόν, θα φορτώσουν τα σακιά στα ζώα, για να τα μεταφέρουν στο σπίτι του γαμπρού!
Φεύγοντας όμως, οι δικοί του γαμπρού άνθρωποι, θα κοιτάνε στην αυλή εδώ και εκεί, και ότι χρήσιμο είναι στην αυλή , «θα το βουτήξουν», λέγοντας : «Αυτό είναι προίκα της νύφης»!
Παίρνανε λοιπόν ότι έβρισκαν! Δηλαδή τσικάλια, αλετράκια, σκαλίδες, βολόσυρο, ακόμα και πιθάρια!
Φυσικά όλα αυτά, τα κάνανε στη πλάκα, και χωρίς παρεξήγηση, αφού το καλούσε το έθιμο! 
Για αυτό ακριβώς από πριν, είχαν φροντίσει οι άνθρωποι της νύφης, να μην ξεχάσουν τίποτα έξω! 
Όλα λοιπόν τα «εξαφανίζανε» από πριν, άνθρωποι της νύφης, να μη τα πάρουν όλα οι άνθρωποι του γαμπρού!
Όλα γενικά αυτά τα προικιά της νύφης, τα ονόμαζαν «προικολόι».
Τελικά θα φορτώσουν όλα τα σακιά και όλο το υπόλοιπο προικολόι στα τετράποδα, και θα κατευθύνονται σιγά σιγά, για το σπίτι του γαμπρού!
Αν είναι η νύφη από το ίδιο χωριό, φυσικά θα τα πάρουν στη πλάτη, και θα τα μεταφέρουν!

Ποια προικιά είχε η νύφη, και ποια ο γαμπρός;

Πέρα από τα προικιά που αναφέραμε παραπάνω, στα προικιά της νύφης, ήταν δύο τραπέζια, σοφράς, καρέκλες, καναπές, πιατοθήκη, μπουφές, σκρίνιο, καθρέφτης, σκούπες, πιάτα, κουταλοπίρουνα, χαβάνι, κνισάρα ψιλή, κνισάρα χονδρή, κόσκινο, βολίστρας, βολόσυρο, σκάφη, και όλα τα καθημερινά χρειαζούμενα. 
Ο γαμπρός συνήθως, εκτός του σπίτι που ήταν υποχρέωσή του να έχει φτιάξει, το κρεβάτι, που ήταν απλό, πάνω σε τέσσερα στρίποδα, τοποθετούσαν τάβλες, και πάνω το στρώμα. Η νύφη στη συνέχεια στόλιζε το κρεβάτι με τα προικιά της!
Όσο πιο πολλά προικιά πάντως έχει μια κοπέλα, η με πόση τάξη τα διατηρεί, φαίνεται και το κύρος της, και η νοικοκυροσύνη της!

Σάββατο, προετοιμασία για την Κυριακή του γάμου

Το Σάββατο γινότανε και οι τελευταίες προετοιμασίες, για να είναι όλα έτοιμα την επ’ αύριο!
Θα βρουν τραπέζια, καρέκλες, και ότι άλλο χρειάζεται για να στηθεί το γλέντι.
Το πρωί του Σαββάτου, σφάζανε και τα υπόλοιπα ζώα, και να είναι και αυτά έτοιμα για την Κυριακή στο γάμο.
Βέβαια αυτό γινόταν και στις δύο οικογένειες, και φυσικά έκαναν ένα τραπέζι ακόμα για τους νέους καλεσμένους συγγενείς τους.
Πρόγαμος , δηλαδή ένα τραπέζι για τους στενούς συγγενείς, σε πολλές περιπτώσεις, γινόταν το Σάββατο βράδυ, αφού είχαν τελειώσει πλέον οι βασικές δουλειές, και ήταν ευκαιρία και να πιούν όλοι μαζί ένα κρασί, και να ευχηθούν «καλά στέφανα», «καλά διάφορα», «με το καλό και στο γάμο» « χαρές να ‘χετε», «καλή γλυκοσάλιση» κλπ.
Φυσικά γινόταν χωριστό τραπέζωμα στο σπίτι του γαμπρού, και χωριστό στης νύφης με τους συγγενείς τους.
Για τη συνέχεια θα δούμε τι γινόταν τη Κυριακή του γάμου, τη Δευτέρα στο ξεσάκιασμα των προικιών, και φυσικά τον αντίγαμο.

Κείμενο – φωτογραφίες: Γεώργιος Χουστουλάκης

Ακολουθήστε το Cretanmagazine στο Google News και στο Facebook

Click to comment

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Δείτε και αυτά

ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ

Η ημέρα του γάμου πάντα τη Κυριακή! Οι τελευταίες ετοιμασίες άρχιζαν από το πρωί! Όλοι οι συγγενείς, οι μάγειροι οι κελάρηδες, επί ποδός, να ετοιμάζουν...