Με το Μίνω στο κυνήγι!!

Είμαι απόλυτα σίγουρος πως ο πλια πολύς ο κόσμος γνωρίζει, είτε από κοντά, είτε από το Διαδίκτυο, τον ”Μίνω” και εννοώ τον γάιδαρο μου, απού τον έχω στην κατοχή μου τα τελευταία χρόνια

Ούλοι εσείς απού τονέ γνωρίζετε, αλλά και εσείς απού για πρώτη φορά τονέ βλέπετε, είμαι πεπεισμένος πως θα έχετε εντυπωσιασθεί για τα χαρίσματα απού τον έχει προικίσει η φύση, απού άλλο έχνος δεν είχε την τύχη να προικίσει ετοσονά.

Μπορεί βέβαια να είναι μεσαίου προς κοντό ανάστημα, αλλά δικαιολογημένα, μιας και ποκρατεί από τη ράτσα τση μινωϊκής Κρήτης, που και ακόμη και οι Μινωϊτες, μικρόσωμοι ήτονε.

Πέρα όμως από την εκπληκτική ομορφιά απού έχει, τον διακρίνουν και άλλα πολλά προσόντα.

Έχει φοβερή νοημοσύνη, που ότι και να του πεις στα ελληνικά και στα αγγλικά τα καταλαβαίνει και τα κάνει κατά γράμμα, αλλά πέρα από αυτά τον τελευταίο καιρό του μαθαίνω, γαλιανά και γαλλικά, που ετσά που θα γενεί πολυγλωσσομαθής, είμαι σίγουρος πως θα μπορεί να διαπρέψει μελλοντικά, αν το επιθυμεί βέβαια, στο κοινοβούλιο των γαϊδάρων!!

Ποιος άραγε δεν τον έχει δει να γυμνάζεται και να κάνει ασκήσεις ακριβείας, κάνοντας παράδειγμα, κυλίσματα, όσα και να του πεις εκείνη δά την ώρα;;

Ποιος άραγε δεν τον έχει δει να τραγουδά σκοπούς, που εκείνη τη στιγμή του απαίτησες, απού καλός τραγουδιστής είναι;;

Ποιος άραγε δεν έχει παρατηρήσει, ότι γκανίζει κάθε ώρα ακριβώς, από τις επτά η ώρα το πρωϊ, μέχρι και τις δέκα η ώρα το βράδυ;;

Ποιος άραγε δεν τον έχει δει, που όταν φθάνω στο σπίτι, έρχεται στην αυλόπορτα και καλωσορίζει και εμένα και την παρέα μου, τραγουδώντας;;
Μα δεν είναι βέβαια μόνο αυτά, τα ιδιαίτερα προσόντα απού διαθέτει!!
Είναι όμορφο και πράο γαϊδουράκι, δεν τσινά, δεν πειράζει, δεν γαργαλιέται, αλλά και δε δαγκάνει.

Είναι υπομονετικό στο φορτίο, που όσο και να του φορτώσεις δεν κωλώνει, ενώ μαθαίνει για μιας την διαδρομή.

Θυμάμαι ένα περιστατικό περγιοπέρυσι, απού κουβάλαγα τα κουκιά από τ’ αλώνι, που του τα φόρτωνα στο σομάρι και αυτός ολομόναχος και ατζιρτιχτός επήγαινε στο Μετόχι, απού τονέ ξεφορτώνανε τα κοπέλια και απίτης τονέ ξεφορτώνανε, του δίνανε μια ουλιά ταγή και νερό και μετά του παίζανε μια χριμπατσά στα καπούλια και στο πίτσι φυτίλι, ήλασε στ’ αλώνι.

Το ντελόγο και εγώ τονέ ξαναφόρτωνα και τον ήκανα πάλι κάτω, οθό το Μετόχι.
Μα μήπως όμως είναι ετουτανά, τα μοναδικά χαρίσματα απού τονέ διακρίνουνε;;
Όχι βέβαια!!
Έχει και άλλα, απού άλλο έχνος στην κατηγορία του, δεν έτυχε να έχει τη τύχη ετούτη νά.

Μα καλά κατέχετε ούλοι σας, πως εγώ έχω σοβαρά κινητικά προβλήματα, αφού η μοίρα μου τό ‘χενε γραφτό να σπάσω τη σπονδυλική στήλη, εδά και πάνω από μια δεκαετία.

Ένεκα αυτού του γεγονότος, αλλά και τα χρόνια απού με πλακώσανε στη πλάτη, με κάνανε να μη μπορώ να βετσώνω πλιο στα κακοτράχαλα βουνά, πηγαίνοντας για κυνήγι, όπως ήκανα τα παλιά τα χρόνια.
Γι’ αυτό εχάρισα ούλους τσι σκύλους μου, σε φίλους και γνωστούς, μα και το τζιφτέ ακόμη!!

Εκράτηξα μόνο ένα κακομονοκανάκι, ίσα ίσα, για τη τιμή των όπλων.
Τελικά όμως η παροιμία, ”κοπέλι και γουρούνι κι’ ως το μάθεις”, επαληθεύτηκε σε όλο της το μεγαλείο!!

Αφού δεν εμπορούσα το λοιπόν να σολαϊστώ μέσα και ετσά απού εστριφογύριζε ο νους μου μια ν-ημέρα, μου κατέβηκε η ιδέα, να καβαλικέψω το γάιδαρο μου και να πάω στο κυνήγι, αφού την άδεια του κυνηγιού την έχω απού την έχω πλερωμένη.

Ετότες σας ήτονε απού διαπίστωσα ένα ακόμη χάρισμα, απού διαθέτει ο γάιδαρος μου!!
Τύφλα νά ‘χουνε φίλοι μου κυνηγοί, οι σκύλοι σας!!
Αφού αυτός ετσά απού τονέ καβαλικεύω, μυρίζεται και βγάνει τσι λαγούς, ενώ εγώ τσι μπαλοτοκοπώ με το μονόκανο και τσι σκοτώνω, καβαλικεύοντας στο σομάρι!!

Μα ακόμα όντε ν-ανεμίζει το λαγό από την αριστερή του μεριά, κουνεί το αριστερό του αυτί και οντέ τον ανεμίζει από τη δεξιά μεριά, κουνεί το δεξί του αυτί και ετσά και εγώ δεν μπερδεύομαι, οθέ πούνε δηλαδή ο λαγός, για να του παίξω και να τονέ σκοτώσω.

Έχω βέβαια κρεμασμένη στα σκαρβέλια του σομαργιού μια βούργια και τσι βάνω μέσα, αφού καλά καταλαβαίνεται, λαγούς βγάνω και σκοτώνω μπόλικους.

Μια ξεχωριστή όμως φορά ήτονε, κάποια ταχινάδα, απού τονέ καβαλίκεψα και επήγα να κυνηγήσω στου Λειβαδιώτη, σε μια τριφυλλιά μέσα, απού ετσά πού ψυχανεμιζόμουνα, θά ν-ήτονε στη βοσκαριά οι λαγοί!!
Ετσά τονε κι’ όλας!!

λλο να γροικάτε και άλλο να θορείτε, φίλοι μου!!
Είχανε αναμαζωχτεί εκείνη δά τη ταχινή, ούλοι οι λαγοί του κάμπου τση Μεσαράς!!

Εχιαρχίντησα οντέ τσ’ είδα, ετόσους σάς λαγούς ανεμαζωμένους!!
Ετότες σας εσιγοψιθύριζα συν του νούς μου, λέγοντας: ”μα του φαφούτη μρε τυχαίνει το παξιμάδι”;;

Αφού δεν εκράτουνα οξό το μονόκανο και μόνο;;
Είντα νά ‘κανα ο έρμος με ένα κακομονοκανάκι;;
Απού σά και παίξω τη μιά, λέω το αλλοτέσινο: ”στάσου τούρκε να γεμίσω”.
Κλείνω και εγώ αστραπιαία εκείνη δά τη στιγμή τα μάθια μου και ντουφεκώ ετσά στα τυφλά, μα ευτυχώς τη τελευταία στιγμή μού ‘κοψε και κουνώ τα χέργια μου και ετσά εφύγανε τα σκάγια τση μπαλωθιάς απού τη κάνη μέσα, ”λαντουριστά”!!

Με αποτέλεσμα να σκοτώσω κάμποσους λαγούς, απού ποτέ μου δεν το περίμενα ετουτονά το πράμα.
Εκατέβηκα στη συνέχεια από το γάιδαρο και αρχίνηξα να τσι νεμαζώνω, μα ανεμαζωμό δεν είχανε.

Σα και τσι πομάζωξα, τσι μέτρησα, απού ήτονε τριανταεφτά!!
Άσε όμως απού δεν είχα και που να τσι βάλω, για να τσι μεταφέρω;;

Ευτυχώς όμως ευρέθηκα τυχερός, που απάνω στην ώρα επέρνα, ο Μανολοχαραλαμπομηνάς, με το τραχτέρ του, απού επήγαινε να βγάνει πατάτες και μού ‘δωσε δυο φάρδους, για να τσι βάλω μέσα.
Μα και εγώ ήκαμα το πρέπον, εκείνη δά τη στιγμή και εποχέρισά τονε με τρεις μεγάλους λαγούς.

Ήβαλα τσ’ υπόλοιπους τριαντατέσσερις, στσι φάρδους μέσα και αφού τσι φόρτωσα στο γάιδαρο, εντιγιάγυρα στο Μετόχι.
Το ντελόγο όμως μου λέει η κερά:

-Δε πιστεύγω εδά να τσί ‘θές απόψε ούλους ψημένους;;

-Όι βέβαια… αλλά ρώτα όμως τα κοπέλια, πως τσι θέλουνε, για να τος τσι μαγερέψεις.

Άντε που τό ‘να ήθελε να φάει λαγό στιφάδο, το άλλο τον ήθελε κοκκινιστό με πολύ πολύ τομάτα, το άλλο τον ήθελε στο τηγάνι ξεροτηγανισμένο, μα και το μικιό το στεροβίζει… τον ήθελε λέει στη.. σούβλα και στα κάρβουνα!!
Είντα νά ‘κανα όμως, δεν εγλίτωσα, αφού το σουβλιστό τον ήψησα εγώ, όι πράμα άλλο, μονό μη του χαλάσω το χατήρι και πέσει το ”κουκί ντου”, αρσενικό απού είναι!!

Επαέ κιαολιάς φίλοι μου, φτάνω προς το τέλος του σημερινού μου γραφτού και είπα να σας σε γράψω το τραγουδάκι απού είχα βγαρμένο αλλότες, του γαϊδάρου μου, του Μίνω δηλαδή, για να τ’ ακούσετε όσοι δεν τό ‘χετε ξανακουσμένο.

”Με λένε Μίνως και αυτό ‘ναι τ’ όνομα μου,
έχω ΄να όνομα, ατόφιο Κρητικό,
στη Μεσαρά μέ εγέννησε η μαμά μου
και κατοικώ στου Ντούιντο το εξοχικό.
Αφεντικό μού εδιαλέξανε να έχω,
το Ντουϊντοφανούριο, απ’ το χωριό Γαλιά,
και ανέ περνώ καλά όμως, δε κατέχω,
εδώ ολομόναχο, στη ξενοχωριά.
Είμαι ‘να όμορφο και πράο γαϊδουράκι,
και είμαι και πολύ καλός τραγουδιστής,
πιστεύω, να μ’ αγαπήσει το Φανουράκη,
αφού είναι φιλότιμος και μερακλής.
Κι’ άμα περνώ καλά, εδώ στο ξενοχώρι
κι όλα πηγαίνουνε, ας πούμε σ’ ορδινιά,
ας κάμ’ η μαμά μου, ακόμα μία κόρη
και ας τη πέψουνε και κείνη, στη Γαλιά.
Ετσά να έχω και εγώ λίγο παρέα,
ποτέ να μη νοιώθω, έρμο κι’ αμοναχό
μα και να μεγαλώσουμε λίγο το σόι,
για νά ‘ναι το σόι, λιγότερο φτωχό”!!

Τελειώνοντας όμως δεν θα σας κρύψω και ετουτονέ, απού για πρώτη φορά το λέω, αφού το κράτουνα ίσα μέ δά, εφτασφράγιστο μυστικό!!

Να ιδείτε απού λέτε φίλοι μου, απού με παλαγιάστηκε μια φάρμα παγκοσμίου φήμης, απού έχει δει απού το διαδίκτυο τα προσόντα του γαϊδάρου μου και μού ‘κανε τράκα για να τση τονέ πουλήσω, έναντι του καθ’ όλου ευτελούς ποσού, των εκατό ν-είκοσι χιλιάδων Ευρώ!!

Και ούλα ούλα λέει, για να μπορέσει ν’ ανεπιάσει την αρχαία μινωϊκή ράτσα!!

Απάνω που μέ ‘χανε μεσοσυβασμένο, να τος τονέ πουλήσω, νά τσι άλλες δυο φάρμες και μου τονέ ζητούσανε και κείνες, αλλά με το διπλάσιο όμως ποσό!!
Ωστόσο όμως να ξέρετε, πως το σκέφτομαι πάρα πολύ, αφού δεν έχω καταλήξει ακόμη, σε πια φάρμα θα τονέ δώσω, μα σκέφτομαι πάλι και την εναλλακτική λύση, απού ήκανε ο αλλοτέσινος, όνομα και μη χωριό, ενώ γύρναγε καβαλικεύοντας το μπεγίρι του, ψάχνοντας να το ζευγαρώσει με φοράδες, επί πλερωμή!!

Όπως εκαβαλίκευε το λοιπόν το μπεγίρι του, απαντούσε στην ερώτηση που του κάνανε οι εκάστοτε ενδιαφερόμενοι, απού είχανε φοράδες:

-Πόσο Αντώνη πάνε τα πηδηχτικά;;

-Εκατό ο πεζός και τζάμπα ο καβαλάρης!!

Αυτά και άλλα πολλά θα μπορούσα να σας σε γράψω φίλοι μου, αλλά για να μην σας σε κουράσω παραπάνω, θα σας σε ευχηθώ ολόψυχα, Χρόνια Πολλά και Καλή Πρωταπριλιά!!
Ξεροκάμπια 1-4-2021.

Σύνταξη κειμένου-τραγούδι-Μίνως: Φανούριος Εμμ. Ζαχαριουδάκης ο Γαλιανός