Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Πετροκεφαλίου αποχαιρετά τον μεγάλο Νίκο Μαρκάκη
Το μεγαλείον της ταπεινοσύνης
“Ταπεινό και αθόρυβο το θέλουν το έργο τους. Χωρίς κωδωνοκρουσίες και διατυμπανευσεις. Μέσα στην ατμόσφαιρα της ταπεινοσύνης ζητούν να το εκτελέσουν. Δράσις που κινεί τον θαυμασμό για την επιμονή της να είναι σιωπηλή. Μια αντίθεσης , τρομερή μάλιστα , στην εποχή μας που είναι συνηθισμένη στο θόρυβο και τις διαφημίσεις.”
Νίκος Μαρκάκης , εφημερίδα ροδιακή 26-11-1951
Αγαπητέ Νίκο κ Εσύ αποτέλεσες μια αντίθεση της εποχής μας,,,, τρομερή μάλιστα!!!
Μια αντίθεση διαχρονική, ακούραστη και προσοδοφόρα!!!
Μια αντίθεση σε μια κοινωνία που υστερεί από ανθρώπους ταπεινούς, ενάρετους, άξιους και ικανούς, μιας Κοινωνίας που υστερεί από ανθρώπους που προσφέρουν,,, γυρεύοντας ως αντάλλαγμα πρόσωπα γελαστά κ χαρούμενα.
Αυτής της Κοινωνίας θα της λείψεις.
Χρόνια τώρα, ανησυχία για το αγαπημένο σου Πετροκεφαλι, δίπλα στον Πολιτιστικό Σύλλογο, αγωνία και προσπάθεια για τα παιδιά σου στον Αθλητικό Όμιλο Πετροκεφαλίου.
Και όλα αυτά τα χρόνια, για εμάς αποτέλεσες ένα σιωπηλό παράδειγμα, μια έμπνευση προσπάθειας, προσφοράς και εθελοντισμού, ένα πρότυπο να αγωνιζόμαστε για αυτά που αγαπάμε και πιστεύουμε.
Χαιρόμαστε για όσα μας έμαθες, σε ευχαριστούμε για όσα μας πρόσφερες.
Λυπόμαστε που αποχωριζόμαστε τον άνθρωπο του πολιτισμού, τον άνθρωπο του αθλητισμού, τον άνθρωπο της δημοσιογραφίας.
Λυπόμαστε που αποχωριζόμαστε τον Νίκο Μαρκάκη
Και για τον δρόμο σου, εμείς οι φιλοι σου από τον πολιτιστικό και από το καμάρι σου τον ΑΟΠ σου αφιερώνουμε μερικούς στοίχους ενός μεγάλου κρητικού του Νίκου Καζαντζάκη:
“Μαζεύω τα σύνεργά μου: όραση, ακοή, γέψη, όσφρηση, αφή, μυαλό, βράδιασε πια, τελεύει το μεροκάματο, γυρίζω σαν τον τυφλοπόντικα σπίτι μου, στο χώμα. Όχι γιατί κουράστηκα να δουλεύω, δεν κουράστηκα, μα ο ήλιος βασίλεψε.”
Καλο Παραδεισο αγαπημενε Νικο