Ο θεσμός του επιθεωρητή στα σχολεία,τα παιδιά και μερικά κωμικά ευτράπελα

Τα παλιά χρόνια, είχε καθιερωθεί ο θεσμός του επιθεωρητή στα δημοτικά σχολεία και σκοπόν είχε, τον έλεγχο της απόδοσης των μαθητών και κατ’ επέκταση την αξιολόγηση της απόδοσης των δασκάλων προς τους μαθητές, με συνέπεια τη βαθμολογική και μισθολογική εξέλιξη των

Να σημειώσουμε ότι ο ερχομός του επιθεωρητή μέσα στην αίθουσα, σήμαινε αυτόματα, παγωμάρα, ψυχικό τρόμο και πρωτοφανές τρακ, όχι μόνο στο σύνολο των μαθητών αλλά και στων δασκάλων ακόμα.

Η έλευση του επιθεωρητή ήταν ξαφνική και αναπάντεχη.

Ήταν τόσο απρόσμενη, που καλά καλά οι δάσκαλοι δεν προλάμβαναν να κρύψουν ούτε αυτές τις ”ριμασμένες βίτσες” που χρησιμοποιούσαν όλο το προηγούμενο καιρό, συνήθως κατά κόρον, βγάζοντας τα αποθημένα τους στα απαλά και αφράτα χεράκια των παιδιών.

Ως τόσο λόγο του θεσμού αυτού, δεν ήταν και λίγα, όπως θα θυμούνται πολλοί της ηλικίας μας, τα κωμικά ευτράπελα , που ήταν στην πραγματικότητα και αληθινές ιστορίες την εποχή εκείνη.

Ο επιθεωρητής οι πατάτες και το ρύζι.
————————–————
Σε ορεινό χωριό, κοντά στο Ψηλορείτη, ο επιθεωρητής μπαίνει την ώρα της αριθμητικής μέσα στην αίθουσα του σχολείου για τη προβλεπόμενη εξέταση.
Ξεκινά ο δάσκαλος το μάθημα της αριθμητικής και στη συνέχεια ο επιθεωρητής υποβάλει την παρακάτω ερώτηση στα παιδιά:
– Εάν παιδιά πουλήσουμε πενήντα κιλά πατάτες προς πέντε δραχμές το κιλό, πόσες δραχμές θα πάρουμε;;
Δεν έδειξε όμως κανένα παιδί ότι ξέρει να απαντήσει.
Στην αίθουσα επικρατούσε απόλυτη ησυχία.
Ο επιθεωρητής, στη συνέχεια, υποβάλει μια άλλη ερώτηση, κατά τη γνώμη του πιο εύκολη:
Εάν παιδιά πουλήσουμε, είκοσι κιλά ρύζι προς δύο δραχμές το κιλό, πόσες δραχμές θα πάρουμε;;
Αλλά και πάλι κανένα παιδί δεν απάντησε στην ερώτηση του επιθεωρητή.
Ο επιθεωρητής όμως, αντιλήφθηκε στο πίσω μέρος της τάξης, δυο ”μουστακαλίδες” μαθητές να αλληλοκοιτάζονται και οι οποίοι όπως υπολόγιζε ήταν πάνω των δεκαπέντε χρόνων, καθ’ όσον εκείνα τα χρόνια υπήρχαν οι ”αιωνόβιοι μαθητές” και ρωτά τον ένα από τους δυο:
– Πες μας εσύ ψηλέ, πόσες δραχμές θα πάρουμε;;
Αυτός, σοβαρός και ατάραχος του απαντά:
– Ε…… γεια σου…… τση πατάτες που ήτανε……. να χοντρές…….δε κατέχω και το ρύζι που είναι ψιλό ψιλό, κουκάκια κουκάκια…..θα βρω;;;

Ο επιθεωρητής και ο άγγελος.
————————–——
Την ώρα των θρησκευτικών, σε δημοτικό σχολειό της Κρήτης, μπαίνει μέσα στην αίθουσα ο επιθεωρητής.
Στο τοίχο ήταν κρεμασμένος ένας χάρτης, που πάνω σε αυτόν ήταν ζωγραφισμένος ένας άγγελος.
Ρωτά ο επιθεωρητής τα παιδιά:
– Ποιο παιδί θα μου πει, τι είναι αυτό που είναι ζωγραφισμένο πάνω στο χάρτη;;
Κανένα όμως παιδί δεν έδειξε να ξέρει να απαντήσει.
Ωστόσο, η τάχατε καλή μαθήτρια της τάξης, σηκώνει δειλά δειλά το χέρι της ενώ ο επιθεωρητής δεν χάνει καιρό και της απευθύνει το λόγο.
– Αυτό κύριε που βλέπουμε είναι πετεινός!!
– Όχι και πετεινός, απαντά ο επιθεωρητής.
– Δεν ξέρετε παιδιά πως είναι Άγγελος και ο Άγγελος είναι ο βοηθός του Θεού;;
Την ώρα εκείνη, πετάτε ο Μανωλιός από το τελευταίο θρανίο και ρωτά τον επιθεωρητή:
– Ντα δε μου λες κύριε επιθεωρητά, έχει ο Θεός Λεωφορείο;;…. έχει Λεωφορείο;;;
(Διευκρίνηση: Εκείνα τα χρόνια, κάθε λεωφορείο είχε υποχρεωτικά ένα βοηθό-συνοδηγό)

Ο επιθεωρητής και ο πολιούχος.
————————–——-
Ο επιθεωρητής, μπαίνει μέσα στην αίθουσα, σε δημοτικό σχολειό της Κρήτης την ώρα των θρησκευτικών, για την προβλεπόμενη εξέταση.
Καθίζει στην έδρα και αρχίζει τις ερωτήσεις:
– Παιδιά έχετε πολλές εκκλησίες στο χωριό σας;;
Όλα μαζί τα παιδιά απαντούν:
– Ναιαί……. κύριε!!!!!
Θα μου πείτε μερικά ονόματα Αγίων, που εορτάζονται στις εκκλησίες σας;;
Κάποιο παιδί έλεγε,η Παναγία, κάποιο άλλο, ο Άγιος Γεώργιος, κάποιο, ο Άγιος Ιωάννης, άλλο, η Αγία Αικατερίνη κ. λ. π.
– Παιδιά θα μου πείτε ποιος είναι ο Πολιούχος του χωριού σας;;
Αυτή την ερώτηση δεν την απάντησε κανένα παιδί.
– Δεν ξέρετε, ξαναρωτά ο επιθεωρητής, ποιος είναι ο πολιούχος στο χωριό σας;;
Τότε σηκώνει δειλά δειλά το χέρι της μια μαθήτρια και του απαντά:
Ο Σταματογιώργης είναι κύριε επιθεωρητά!!!
(Προφανώς ο Σταματογιώργης, είχε τα πιο πολλά αγαθά….)

Ο επιθεωρητής και η δασκάλα.
————————–——-
Μπαίνει μέσα στην αίθουσα ο επιθεωρητής, σε μονοθέσιο δημοτικό σχολείο, την ώρα της έκθεσης.
Καθίζει στην έδρα, ενώ η δασκάλα πιάνει μία κιμωλία για να γράψει στο μαυροπίνακα, το τίτλο της έκθεσης, για να τον αναπτύξουν εκείνη την ώρα τα παιδιά.
Την ώρα που έγραφε το τίτλο και καθ’ όσο είχε σηκώσει το χέρι της για να γράψει, σηκώθηκε λίγο το φόρεμα της.
Την ώρα εκείνη σιγοψιθύρισε άθελα του ο επιθεωρητής:
” Πω πω κόματος!! ”.
Τα λόγια εκείνα τα άκουσε τυχαία ο μαθητής του πρώτου θρανίου.
Ωστόσο ο επιθεωρητής ρωτά τα παιδιά:
– Τι έγραψε παιδιά η δασκάλα στο πίνακα;;
Κανένα όμως από τα παιδιά δεν έδειξε να ξέρει να διαβάσει τι είχε γράψει.
Ο μαθητής του πρώτου θρανίου, σαν να ήταν σίγουρος……..
Προθυμοποιείται να απαντήσει, εφ’ όσο λίγο νωρίτερα κάτι είχε ακούσει από τον επιθεωρητή.
Σηκώνει δειλά δειλά το χέρι του.
– Λέγε εσύ, του απευθύνει το λόγο.
Αυτός απαντά:
– Γράφει κύριε ” Πω πω κόματος!!!! ”.
– Τι λόγια είναι αυτά που μας λες, φωνάζει ο επιθεωρητής!!
– Πέρασε έξω, πέρασε έξω, αμέσως να περάσεις έξω!!
Ο μαθητής σηκώνεται να βγει έξω, αλλά συγχρόνως έλεγε στον επιθεωρητή:
– Την άλλη φορά κύριε, αν δεν είσαι σίγουρος γι’ αυτό που λες, να μην το φωνάζεις δυνατά να το …..γρηκού κι γ-άλλοι!!!!!

Τα μήλα των εσπερίδων
————————-
Μπαίνει μέσα στην αίθουσα ο επιθεωρητής και αρχίζει τις ερωτήσεις:
– Ποιος, παιδιά, έκλεψε τα μήλα των εσπερίδων;;
Κανένα όμως παιδί δεν έδειχνε πως ξέρει να απαντήσει.
Ο επιθεωρητής ρωτά τυχαία κάποιο παιδί, καθ’ όσο το είδε λίγο πιο ζωηρό από τα άλλα.
– Πες μου εσύ ποιος έκλεψε τα μήλα των εσπερίδων;;
– Εγώ ούτε τα έκλεψα, ούτε είδα ποιος τα έκλεψε, απαντά το παιδί.
Ενώ ο δάσκαλος συγχρόνως συμπληρώνει:
– Είναι από καλή οικογένεια κύριε επιθεωρητά, αποκλείεται να τα έκλεψε αυτό!!!!!.

Ο νεοδιόριστος δάσκαλος.
————————–—
Τα παλιά τα χρόνια, ένας νεοδιόριστος δάσκαλος διορίστηκε στο χωριό, Φάρφαρα.
Το σχολείο ήταν μονοθέσιο.
Εκείνα τα χρόνια ο δάσκαλος πάντα έμενε στο χωριό που δίδασκε.
Το χωριό όμως ήταν ορεινό, αποκομμένο από τον έξωθεν κόσμο, χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, χωρίς τηλέφωνο, χωρίς γιατρό, χωρίς υπεραστική συγκοινωνία.
Τα τρόφιμα τα πούλαγε ο Σήφακας, που διατηρούσε το μοναδικό παντοπωλείο στο χωριό, ενώ τα κουβάλαγε από τη πόλη με τα δυο του μουλάρια.
Ο χειμώνας ήταν βαρύς.
Καθημερινώς αναγκαζόταν να πεζοπορεί αρκετή ώρα για να μαζέψει λίγα ξύλα για να ζεσταθεί το βράδυ και να κάνει το φαγητό της επόμενης ημέρας.
Δυσανασχετούσε πάρα πολύ έως ότου αποφάσισε να γράψει γράμμα στον επιθεωρητή, να αναφέρει τις συνθήκες διαβίωσης και να ζητήσει μετάθεση σε κάποιο άλλο χωριό.
Στην αίτηση που έστειλε στον επιθεωρητή έγραφε τα παρακάτω:
”Εν χωρίοις Φαρφαρίοις, ου δύναμαι μενείν, εί δέ μενείν, αποθανείν”.
Ο επιθεωρητής του απάντησε:
”Εν χωρίοις Φαρφαρίοις μενείν,εί δέ μενείν, απολυθείν”.
Ο δε δάσκαλος ανταπάντησε στον επιθεωρητή:
”Εν χωρίοις Φαρφαρίοις μενείν, έστω κι αν αποθανείν”!!!!!!!!!!!!!!!!!.

Πηγή: ΦΑΝΟΥΡΙΟΣ ΖΑΧΑΡΙΟΥΔΑΚΗΣ