«Όπου κουκίσεις να μη δικουκίσεις, κι ανε δικουκίσεις να μη ξανακουκίσεις».
Φράση που εμείς μάθαμε από τους παλιούς, και κυρίως αυτούς που κατέβηκαν από τα Βορίζα!
Προφανώς τη λέγανε περισσότερο στη ανατολική Μεσαρά, που εν ολίγοις σημαίνει :
«Όπου σπείρεις ή φυτέψεις, γενικά, κάποιο σπόρο σε ένα χωράφι (σιτάρι ή κριθάρι, κουκιά κλπ), να μην ξανασπείρεις από τον ίδιο σπόρο και του χρόνου!
Αν όμως σπείρεις και του χρόνου από τον ίδιο σπόρο, τον επόμενο να μην ξανασπείρεις πάλι γιατί δεν θα βγάλεις τίποτα»!
Άλλη εκδοχή της παροιμίας που την έλεγαν στη δυτική Μεσαρά, (εγώ την άκουσα στη Φανερωμένη) είναι και η εξής:
-«Όπου κουκίσεις να δικουκίσεις, μα να μη τρικουκίσεις γιατί θα ξεκουκίσεις»!
Δηλαδή, όπου σπείρεις να ξανασπείρεις, αλλά να μην σπείρεις και τρίτη φορά από τα ίδια, γιατί δεν θα βγάλεις τίποτα!
Κείμενο (απόσπασμα από “τα κουκιά του λαού μας”) – Φωτογραφία:
Γεωργιος Χουστουλακης