Σήμερα – 80 χρόνια – 20 Μαϊου 1941
Παιδιά κι ήντά΄ναι οι μπαλωτές στον πόρο στα Μεσαύλια,
στα Φλώρια μέσ΄τσι ρεματιές, στον ΄Αναβο στ΄αμπέλια,
στην Κάντανο στην εκκλησιά, κάτω στο Κακοδίκι,
κι αντάρα πλάκωσε παντού;…
Ήντα ΄χει ο κάμπος και βροντά κι αστράφτει μπάντα ως
μπάντα,
και τα πουλιά που πέφτουνε, ΄πο πού τα φέρν΄ η μπόρα;
Δεν είν΄ πουλιά που έρχουνται, του Μάη τα χελιδόνια –
αυτά τα φέρνει ο βοριάς απού τη Γερμανία
και κάτ΄ απου τα στήθια τους αστροπελέκια ρίχνουν.
Γέμισ΄ο ουρανός σταυρούς, μουγκάται ο κάμπος ούλος.
Δεν είν΄ σταυροί που έχουμε εμείς στα μοναστήρια,
μαύροι κοράκοι τσι φορούν και σκίζουν τον αέρα.
Σα δράκοντες μουγκρίζουνε, σαν όχεντρες σφυρίζουν…
Σκίζουν βροντές τον ουρανό και αστραπές την πλάση,
λυσσομανά η θάλασσα, βρυχέται ο Ψηλορείτης
και βγάζει σπίθες και φωθιές τ΄ Ακρωτηριού το μνήμα.
Φρουμάζει η κρητική ψυχή, και μέσα εις τις φλέβες
βογκά κι αναταράσσεται το κρητικό το αίμα.
“Δεν την πατείτε εσείς μωρέ, την Κρήτη, ανάθεμά σας!…”