Η παράδοση μας λέει πως, ήτονε μιαν εποχή που ένας βασιλιάς είχε βγάλει μια διαταγή να τσουρούνε (γκρεμίζουν) τσι γερόντους, όπως ακριβώς εκάνανε και στα γέρικα και άρρωστα ζώα πριν από πενήντα χρόνια περίπου.
Ο λόγος ήτονε, γιατί ‘τανε λέει παντελώς άχρηστοι.
Τσάμπα λέει τρώγανε, τσάμπα πίνανε, και πράμα δε νε προσφέρανε.
Από τότε βγήκε νε η φράση: ”στα εβδομήντα δε φελά, μόνο το ψωμί χαλά”, καθώς επίσης και η παροιμία: ”ανεβάστα γριά το γέρο να τελειώσουμε το θέρος και σα θα τ’ αποθερίσουμε θα πα να τον τσουρίσουμε”.
Ήρθε νε όμως η εποχή και η σειρά ενός γιου, που βρέθηκε στη δύσκολη θέση να πάει να τσουρίσει το γέρο πατέρα του.
Τον έβαλε στον ώμο του και ακολούθησε την ανηφόρα του βουνού, για να διαλέξει το ύψος του γκρεμού που θα τον τσούραγε.
Όμως μπερδεύτηκε και σκέφτηκε να πάρει μια τελευταία γνώμη από το πατέρα του.
– Μα πες μου ‘δά πατέρα μου, από που λες πως είναι πλια καλιά για να σε τσουρίσω;;
– Γιε μου, βρες εσύ το καλλίτερο τόπο, που θα ‘θελες πλια πέρα να τσουρίσουνε και ‘σένα τα κοπέλια σου!
– Ντα είντα βρε πατέρα, και εμένα θα με τσουρίσουνε θέλει τα κοπέλια μου;;
– Ότι κάμεις θα σου κάμουνε γιε μου, εξ άλλου,Απρίλης Μάης κοντά νε το θέρος, και μη ξεχάσεις πως, εκειά που στέκεις έστεκα και κεια που στέκω θα σταθείς.
– Μα ειντάνε ετούτα τα πράματα που μου λες σήμερα πατέρα μου!!!
Το ίδιο πράμα και εγώ θα πάθω;; Δε το κάτεχα λόγο τιμής ετούτο να το πράμα! Πρώτη φορά το γρηκώ! Καλά και μου το πες να το μάθω και εγώ!
Να δει θες εγώ, είντα θα κάμω ίδια δα! Δεν πρόκειται να σε τσουρίσω ποτέ μα ποτέ αγαπημένε μου πατέρα! Θα σε πάρω και θα σε πάω στ’ αόρι στο χειμαδιό μας. Εξ άλλου έχουμε εκειά το μιτάτο και θα σε κρύψω καλά, με αποτέλεσμα κιανείς να μη σε βρει ποτέ εκειά πέρα, μα ποτέ!!!
Καλά κατέχεις το πως και καβούσα έχουμε εκειά για να πίνεις νερό οντό θα διψάς, και γάλα τω προβάτω θα πίνεις όσο θες και τυροκομιό θα τρως μπόλικο κάθε ταχινή που θα τυροκομώ, ενώ θα σου βαστώ και από το χωριό ότι το βρισκούμενο, όντε θα ανεβαίνω κάθε ταχινή.
Και ετσά εγίνηκε, ώσπου κάποια μέρα ο Βασιλιάς ήκαμε γνωστό πως ήθελε λέει να παντρέψει τη μονάκριβη κόρη του με το ν-εξυπνότερο άντρα του βασιλείου του.
Για το λόγο αυτό ήβγαλε τελάληδες στσι στράτες και φωνιάζανε να μαζευτούνε οι υποψήφιοι γαμπροί του βασιλείου του σε ένα πρόβαρμα, όπου και θα τους απηύθυνε μιαν ερώτηση.
Η ερώτηση του Βασιλιά θα τανε η εξής αφού τους συγκέντρωνε, ότι, όποιος πρωτοδεί τα δε αύριο τη ταχινή τον ήλιο θα του δώσει τη θυγατέρα ντου για γυναίκα του.
Ο Γιος που είχε νε κρυμμένο το γέρο του στο βουνό, σκέφτηκε να μπει στους υποψήφιους γαμπρούς και για το λόγο ετούτο να, ανέβηκε και βρήκε το γέρο πατέρα του στο μιτάτο για να πάρει τη σοφή συμβουλή του για το θέμα αυτό.
Ο γέρος, του είπε νε:
– Γιε μου, ταχιτέρου τη ταχινή απού ούλοι ντως θα ξανοίγουνε την Ανατολή, εσύ να ξανοίγεις τη Δύση και μάλιστα να ξανοίγεις τη κορφή του πλια ψηλού βουνού ή και εάν δεις πράμα ανέφαλο ψηλά στον ουρανό να ξανοίγεις το ανέφαλο. Εκειά θα πρωτοδείς τον ήλιο, εκειά θα χτυπήσουνε οι πρώτες λαμπερές ακτίνες του. Στη κορφή του βουνού ή στο ανέφαλο απάνω θα τον πρωτοδείς.
Τα δε ταχιτέρου, τους μάζεψε ο Βασιλιάς και ανήμενε πχοιός θα πρωτοδεί τον Ήλιο.
Ούλοι ντως ξανοίγανε την Ανατολή, ενώ ο γιος του γέρο ξάνοιγε τη Δύση, με αποτέλεσμα να δεχτεί τσι κοροϊδίες απ’ ούλους, πως δεν εκάτεχε λέει ”από που ξημερώνει”. Αυτός όμως δεν ήβγανε μιλιά……
Μια τζιμνιάς όμως, άρχίνιξε να φωνιάζει δυνατά!!
– Να ο ήλιος! να ο Ήλιος! να ο Ήλιος!!! Να τον στη ψηλότερη κορφή εκείνου νε του βουνού!!!
Ο Βασιλιάς εξεπλάγη και αφού τον συνεχάρηκε τον ερώτηξε από που το ‘ξερε αυτό το πράμα.
Αυτός του ξομολογήθηκε την καθαρά ν-αλήθεια και του είπε νε πως πήρε τη σοφή αυτή συμβουλή από το γέρο πατέρα του, που τον κρατούσε νε κρυφά στο μιτάτο.
Ο Βασιλιάς ευχαριστημένος για την εξυπνάδα και ειλικρίνεια ν-του, ευχαρίστως του έδωκε την κόρη ντου για γυναίκα του και αποφάσισε να αλλάξει το νόμο και από τότες σας σταματήσανε να τσουρούνε τα κοπέλια τσοι γερόντους τους, διότι λέει και αυτοί τελικά είναι πολύ χρήσιμοι στη κοινωνία με τις πολύτιμες συμβουλές που έχουνε αποκομίσει από τη ζωή τους.
Ενώ στη συνέχεια έγινε κατανοητό, ότι, ”όταν ένας γέρος φεύγει από τη ζωή, είναι σαν να παίρνει φωτιά μια ολάκερη βιβλιοθήκη και όλα καταστρέφονται”!!!
Από τις αφηγήσεις του υπεραιωνόβιου πατέρα μου, Μανώλη Ζαχαριουδάκη ετών 101.
Φώτο: Χ. Γκούβας
Επεξεργασία κειμένου: ΦΑΝΟΥΡΙΟΣ ΖΑΧΑΡΙΟΥΔΑΚΗΣ
Ακολουθήστε το Cretanmagazine στο Google News και στο Facebook
