Ι τω Μοιρώ τα γιασεμνιά, μοιάζουν παραδεισένια
στον ίσκιο τους πίνεις καφέ, κι όμως δεν έχεις έννοια!
Ήθελα να μουν γιασεμί. σε μιαν αυλή στι Μοίρες
κι ένα κλαράκι στο αυτί όπως οι μερακλήδες!
Ήθελα να μουν γιασεμί εις τω Μοιρώ τσι πόρτες,
να κόβουν τα κλαράκια μου, τση εποχής οι μόρτες!
Στο σπίτι θέλω γιασεμνιά και κρίνα να φυτέψω
να συνορίζοντ΄όλες τους, ποιά θα ρθει να κονέψω!
Ποιά Μοιριανή στη πόρτα τζη το γιασεμί δεν τό ‘χει
και να μην πλέξει άθρωπος στσ αγάπης την απόχη!
Φώτος: Γεώργιος χουστουλάκης