Με βασικό αντίπαλο την βροχή, οι διοργανωτές των αγώνων, που ήταν ο σύλλογος, ”οι φίλοι προστασίας Γεωργαλίδικου αλόγου”, αλλά και ο Δήμος Φαιστού, κατάφεραν να φέρουν εις πέρας τελικά με επιτυχία τους δέκατους πέμπτους ερασιτεχνικούς αγώνες ιππασίας στο Πετροκεφάλι (Φωτογραφίες και βίντεο)
Με παρουσία της αστυνομίας, με τη βοήθεια τοπικών παραγόντων και των διοργανωτών, όλα τελικά πήγαν καλά, και στις 12 περίπου που σταμάτησε και η βροχή, και μέχρι τις 2 είχαν τελειώσει οι αγώνες με τους νικητές ανά κατηγορία, για να δοθούν στη συνέχεια αναμνηστικά διπλώματα στους 3 πρώτους, και μονάχα ο πρώτος στον τελικό πήρε το πρώτο βραβείο με παράσταση τον δίσκοι της Φαιστού.
Από νωρίς ήρθαν οι Χανιώτες, και από τους άλλους Νομούς της Κρήτης με τα άλογα σε ειδικές άμαξες που έσυραν αυτοκίνητα, με μια αμφιβολία στα πρόσωπά τους, αν επιτρέψει ο καιρός να γίνουν οι αγώνες .
Για πρώτη φορά είχαμε συμμετοχή, όχι μονάχα από τους τέσσερις νομούς της Κρήτης, αλλά και από όλη την Ελλάδα, από Γιάννενα. Βόλο, Γρεβενά.
Μέχρι το μεσημέρι εκατοντάδες αυτοκίνητα είχαν γεμίσει τον κεντρικό δρόμο που ενώνει το Πετροκεφάλι με τον κεντρικό Μοίρες – Τυμπάκι, που ήταν κοντά στο σημείο της διεξαγωγής του αγώνα
Κατά τις 12 άρχισε ο αγώνας αρχικά με το συνήθη ”ζέσταμα” του αλόγου, και αυτό γίνεται πάντα λίγα λεπτά πριν τον αγώνα.
Μετά το ζέσταμα ακολουθεί η καθιερωμένη επίδειξη ικανοτήτων του αλόγου.
Διάφορα άλογα έτρεξαν με τις ειδικές τους ικανότητες στο βάδισμα, και ο κόσμος τα θαύμασε.
Στη συνέχεια είχαμε τους προκριματικούς αγώνες κάτω των 5 ετών με άλογα θηλυκά και αρσενικά, και κατόπιν άνω των 5 ετών θηλυκά και αρσενικά.
Οι 3 πρώτοι κάτω των 5 ετών έπαιρναν μέρος στον τελικό.
Ο κόσμος παρά την απειλή βροχής, ήταν πολύς, και χειροκροτούσαν τους νικητές, οι οποίοι ήταν ο Δημήτρης Τσουράκης από Ηράκλειο, που παρά το νεαρό της ηλικίας του, κατάφερε και πήρε το πρώτο βραβείο, με το δίσκο της Φαιστού, και αποθεώθηκε από το πλήθος, που τον επευφημούσαν με φωνές και χειροκροτήματα.
Δεύτερος βγήκε ο Νικολιδάκης Γεώργιος από το Καμηλάρι, και τρίτος ο Αγγελιδάκης Παντελής, που έτρεξε με το άλογο του Στεφανάκη από την Αγία Βαρβάρα.
Μετά το πέρας των αγώνων , όλοι οι ”αλογάδες” ήταν καλεσμένοι από το σύλλογο σε ένα τοπικό κέντρο για να τους παρατεθεί γεύμα, αλλά και σε όλους τους συνοδούς αυτών που ήρθαν από την υπόλοιπη Ελλάδα.
Αξιόλογη είναι η προσπάθεια του συλλόγου ”οι Μεσαρίτες”, που αγωνίζονται, χρόνια τώρα, για τη διάσωση του Μεσαρίτικου Γιοργαλίδικου αλόγου, και διοργανώνουν αυτούς τους αγώνες από το 2002.
Τα άλογα έτρεξαν με βήμα πλαγιοτροχασμού, σε μια απόσταση 650 μέτρων, και κάθε 50 μέτρα περίπου είχαν ειδικούς κριτές για παρακολουθούν τον βηματισμό, και όποιο άλογο τύχει να χάσει τον βηματισμό του, βγαίνει από την πίστα.
Στο σημείο τερματισμού, υπάρχει και ειδική κάμερα για να μπορεί να καταγράφει τυχόν αμφίβολα αποτελέσματα με τυχόν ελαχίστη διαφορά αγωνιζομένων.
Τα άλογα του κάμπου της Μεσαράς, είχαν μειωθεί πολύ, κατά 80% περίπου κατά τη Γερμανική κατοχή, τα οποία άλογα έφυγαν εκτός Κρήτης.
Αγώνες γινόταν και παλαιότερα μέσα στην πόλη των Μοιρών, τους οποίους κατάργησε η Χούντα, και άρχισαν αργότερα και πάλι.
Κανονικά οι αγώνες γινόταν στα πλαίσια του εορτασμού την ημέρα του Αγίου Γεωργίου, αλλά επειδή και τότε το άλογο παρέχει τις υπηρεσίες του κατά την περιφορά της εικόνας του Αγίου, έτσι οι αγώνες μεταφέρθηκαν σε άλλη ημερομηνία περίπου μια βδομάδα με δέκα μέρες πίσω.
Κάθε χρονιά έχουμε και πιο καθαρόαιμα και πιο ποιοτικά άλογα, και έχουμε ασφαλώς και μεγαλύτερες ταχύτητες, εν σχέσει με τα παλαιότερα χρόνια.
Κείμενο – Φωτογραφίες: Γεώργιος Χουστουλάκης