Χρόνια τώρα ακούω για τον ημιμαραθώνιο της Κρήτης
Τόσο από φίλους που τον έχουν δοκιμάσει και έχουν ενθουσιαστεί όσο και από όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που η τόσο καλή προβολή του σε αυτά σε κάνει να θέλεις να βρεθεις εκεί , ανάμεσα στους κουζουλούς ακόμα και αν δεν είσαι δρομέας .
Αν τώρα είσαι δρομέας , όπως εγώ , και μάλιστα είσαι σε προετοιμασία για τον μαραθώνιο της Αθήνας το σκέφτεσαι από εδώ , το ζυγίζεις από εκεί και κοιτάς να τον κάνεις μέρος της προετοιμασίας . Βέβαια είναι ολόκληρο ταξίδι , σκέφτεσαι και το ότι βγαίνεις και λίγο εκτός προγράμματος , αλλά και από την άλλη , ευκαιρία για ένα όμορφο διάλειμμα σε συνδυασμό με έναν αγώνα . Θα ξεφύγεις από την καθημερινότητα . Και θα τρέξεις . Στην όμορφη Κρήτη . Δεν ακούγεται κακό .
Το 2018 τον Μάρτη , μετά τον ημιμαραθώνιο της Αθήνας , είχα αρχίσει να βγάζω το πρόγραμμα για τους αγώνες που ήθελα να συμμετέχω τη χρονιά αυτή και το Αρκαλοχώρι ήταν ένας από αυτούς . ΄Ομως ο Θεός είχε άλλα σχέδια και μου είχε ετοιμάσει έναν αγώνα πιο δύσκολο από τους άλλους . Πολλά χιλιόμετρα , μεγάλα υψομετρικά . Η διάγνωση μου με καρκίνο ήρθε να ανατρέψει όλα μου τα όνειρα .Δε σταμάτησα να τρέχω παρά την απίστευτη ταλαιπωρία που δεχόταν το σώμα μου με τις χημειοθεραπείες αλλά δεν τόλμησα να κατέβω. Και έτσι φέτος με το που ξεκίνησαν τα σποτάκια, και παρ’ όλο που είχα ήδη δηλώσει συμμετοχή για το 30αρι στα Γιάννενα , ως μέρος της προετοιμασίας και αυτό , είπα “φέτος θα πάω” .
Δε βρήκα κανέναν για παρέα και λίγο απογοητεύτηκα , μαζεύτηκα και λέω άστο,του χρόνου. Η τύχη όμως τα έφερε έτσι που γνώρισα το καλοκαίρι έναν άνθρωπο από τα Χανιά που γρήγορα του μετέδωσα τη τρέλα για το τρέξιμο ,κουζουλός γαρ, και ήταν η αφορμή για να δηλώσω συμμετοχή αφού πλέον θα είχα παρέα.
Συλλέγοντας πληροφορίες για τον αγώνα από φίλους δρομείς δε μπορούσα να καταλάβω τι είναι αυτό που τον κάνει ξεχωριστό . Γιατί μου λένε όλοι αυτοί “πρέπει να πας” ; Γιατί ρε παιδιά έλεγα ; Είναι η διαδρομή που την κάνει όμορφη ; Δε μου απάνταγε κανείς με σαφήνεια . Μου έλεγαν αυτό το “πρέπει να πας ” .
Σήμερα δυό μέρες μετά τον αγώνα , είμαι ευγνώμων για τη γνωριμία που έκανα , γιατί αν δεν είχε έρθει στη ζωή μου , θα είχα χάσει και φέτος αυτή την εμπειρία .Το “πρέπει να πας” από μόνο του δε ήταν αρκετό για να πάω χωρίς καμία παρέα . Που να ήξερα ότι δε θα τη χρειαστώ ;
Νομίζω πως δε χρειάζεται να πω πολλά . Θα πω μόνο πως υπάρχουν αγώνες και υπάρχει και το Αρκαλοχώρι . Γιατί το Αρκαλοχώρι τελικά δεν είναι αγώνας , είναι πολλά περισσότερα .Έχω κλάψει πάρα πολλές φορές σε αγώνες από συγκίνηση , όταν παίρνω το μετάλλιο μου , αλλά στο Αρκαλοχώρι θα κλάψεις πολλές φορές , και λίγο θα σε νοιάζει αν θα πάρεις μετάλλιο ή όχι . Απ όλες τις στιγμές , και δε μιλάω για εκείνες που ζήσαμε την ώρα των απονομών που δε περιγράφονται με λόγια , συγκινήθηκα με μια γιαγιά σε ένα χωριό δίπλα στο Αρκαλοχώρι , πολλών πολλών Μαϊων που είχε βγει στο δρόμο και χειροκροτούσε,κοιτούσε γύρω τους δρομείς και χειροκροτούσε και έλεγε και ξανάλεγε , μπράβο κοπέλια ,μπράβο κοπελιές μου ,μπράβο, μπράβο . Και δώστου να χειροκροτάει .
Στο Αρκαλοχώρι όμως θα γελάσεις και πάρα πολύ . Γέλασα πάρα πολύ με τις ατάκες που ήταν γραμμένες στο δρόμο.Πανέξυπνοι είστε βρε ,εκτός από κουζουλοί είστε και πανέξυπνοι .
Εύχομαι η τρέλα σας να μεταλαμπαδευτεί και να γίνουν όλες οι διοργανώσεις σαν και τη δική σας . Να μην επικρατεί δηλαδή το εμπορικό στοιχείο , αλλά η αγάπη για τον αθλητισμό . Ναι , οι αγώνες είναι ένα εισπρακτικό μέσο για τον κάθε δήμο , αλλά το σημαντικό είναι ότι εμείς συμμετείχαμε σε κάτι περισσότερο και όχι σε έναν αγώνα . Εγώ ένιωσα να εισπράττω αγάπη . Αγάπη για τον αθλητισμό και αγάπη για τον κάθε ένα δρομέα ξεχωριστά που έφτασε στο χωριό σας από τόσα πολλά και διαφορετικά μέρη του πλανήτη.Και έδωσα πολύ λίγα χρήματα για να την εξαγοράσω. Άλλωστε η αγάπη δεν αγοράζεται , χαρίζεται . Κι εσείς μας τη χαρίσατε απλόχερα .
Όμως την παίρνετε πίσω , γιατί αποκτάτε φίλους απ όλο το κόσμο που πλέον σας αγαπούν πολύ . Μπράβο στους διοργανωτές αλλά και πολλά μπράβο σε αυτόν που έπεισε τον κόσμο εκεί , νέους ,γέρους και παιδιά , πως ένας δρομικός αγώνας στη περιοχή πέρα από την ταλαιπωρία των κυκλοφοριακών ρυθμίσεων ,είναι διαφήμιση για τον τόπο , είναι χαρά , είναι ζωή .
Φτάνει όμως . Ας αφήσουμε εκπλήξεις για τους επόμενους , όπως άφησαν και σε μένα οι φίλοι μου . Αν και κανείς δε θα καταλάβει ακριβώς αν δε βρεθεί εκεί . Ό,τι και αν του πούμε.
Σας ευχαριστώ. Και χρησιμοποιώντας μια δική σας φράση θα σας πω : Να ΄μαστε καλά να ανταμώνουμε . Και του χρόνου .
Χριστίνα Μήτσιου
Ακολουθήστε το Cretanmagazine στο Google News και στο Facebook
