Διαβάζοντας κάποιος τον τίτλο του άρθρου, ίσως νιώσει ότι μιλάω κινέζικα, ότι αποτελούν αποκύημα της φαντασίας μου, κάτι που δεν αφορά τον δικό μας κόσμο, αλλά ίσως μια ταινία επιστημονικής φαντασίας.
Λαμβάνοντας μια τέτοια διάγνωση, νιώθουμε σαν να φεύγει η γη κάτω από τα πόδια μας, να αλλάζει όλος μας ο κόσμος, όπως τον είχαμε φανταστεί μέχρι τώρα. Επίσης, το να φτάσουμε στο σημείο να αποδεχτούμε ότι αυτό έτυχε σε εμάς και πρέπει να το αντιμετωπίσουμε, τροποποιώντας τα μέχρι τώρα δεδομένα μας, είναι ένας δρόμος δύσκολος και κακοτράχαλος.
Η διάγνωση της χρόνιας νόσου μας φέρνει αντιμέτωπους με τα στάδια του πένθους: α) την αίσθηση σοκ , β) την άρνηση του συμβάντος ή της σημασίας του, γ) τις προσπάθειες κατανόησης της νέας κατάστασης με μια εναλλαγή έντονων συχνά συναισθημάτων (π.χ., θυμός, ενοχή) και δ) τις προσπάθειες αποδοχής των συνθηκών και προσαρμογής σε αυτές με την ανάληψη νέων ρόλων και καθηκόντων. Όταν όμως καταφέρουμε να ξεπεράσουμε το πρώτο σοκ και να φτάσουμε στην αποδοχή, η οποία έχει πολλές εκφάνσεις και πτυχές, αυτόματα έχουμε βάλει ένα λιθαράκι στο να ενισχύσουμε την ψυχολογία μας, η οποία είναι από τα πιο βασικά κομμάτια στην αντιμετώπιση της χρόνιας νόσου μας! Μια χρόνια νόσος έρχεται, αρχικά προκαλώντας τον πανικό και τη μεγάλη αλλαγή στη ζωή μας. “Αναγκαζόμαστε” να βάλουμε τον εαυτό μας και την υγεία μας σε προτεραιότητα και διαπιστώνουμε ότι τόσον καιρό ο εαυτός μας δεν ήταν καν στη “λίστα με τις ημερήσιες ασχολίες”.
Πόσο φροντίζαμε άραγε τον εαυτό μας πριν τη διάγνωση της χρόνιας νόσου μας; Η απάντηση μάλλον είναι πως τον είχαμε παραμελήσει και τον είχαμε αφήσει τελευταίο στη λίστα των οικογενειακών μας υποχρεώσεων. Με κάπως δύσκολο τρόπο, αλλά ήρθε η ώρα επιτέλους να βάλουμε τον εαυτό μας σε προτεραιότητα! Είναι πολύ βασικό να μην τον αμελήσουμε ούτε και τώρα και να μην πέσουμε στην παγίδα και αυτή τη φορά να βάλουμε λάθος προτεραιότητες.
Είναι πολύ σημαντικό να ακούσουμε τον συναγερμό και να ανταποκριθούμε σε αυτόν!! Κατά καιρούς το σώμα μας, μας έχει δώσει και άλλες φορές σήματα ότι κάτι δεν πάει καλά, αλλά εμείς το αγνοούμε επιδεικτικά! Αν βλέπαμε λοιπόν αλλιώς τη νόσο μας όχι ως εχθρό, αλλά ως κάτι που μας δείχνει πως πρέπει να φροντίσουμε τον εαυτό μας και να τον αγαπήσουμε περισσότερο τότε θα μπορούσαμε να αντλήσουμε το θετικό κομμάτι από την όλη εμπειρία!
Ο δρόμος όμως της αλλαγής είναι δύσκολος και δύσβατος. Όταν αποφασίζουμε να αλλάξουμε κάποια πράγματα στη ζωή μας, κάποιες επιλογές που κάναμε και αποδείχτηκαν λάθος ή τον τρόπο σκέψης και αντιμετώπισης κάποιων πραγμάτων είναι πολύ πιθανόν ότι θα αντιμετωπίσουμε διάφορες δυσκολίες στο δρόμο μας. Συνήθως οι αλλαγές που επιδιώκουμε, αφορούν καταστάσεις χρόνων παγιωμένες, οι οποίες αντιλαμβανόμαστε ότι πια δεν είναι λειτουργικές για την καθημερινότητα μας και τη σχέση μας με τους άλλους ανθρώπους.
Συχνά στη διαδικασία της αλλαγής μας αντιστεκόμαστε σε κάποια πράγματα ακριβώς επειδή έτσι γαλουχηθήκαμε και μάθαμε να αντιμετωπίζουμε την καθημερινότητα μας. Διαπιστώνουμε στην αρχή του ταξιδιού για την αλλαγή ότι για να φτάσουμε εκεί που θέλουμε είναι σαν να πρέπει αναγκαστικά να περάσουμε από ένα δρόμο που περνάει από ένα φαράγγι και ξέρουμε ότι συχνά γίνονται κατολισθήσεις και μπορεί να κλείσει.
Καθώς προχωράμε το δρόμο μας έχουμε συχνές κατολισθήσεις, οι οποίες μας απογοητεύουν, μας αναγκάζουν να σταματήσουμε για λίγο και να σκεφτούμε πώς μπορούμε να βγάλουμε την πέτρα από το δρόμο μας και μας καθυστερούν. Όμως, προχωρώντας σιγά σιγά θαυμάζουμε την ωραία θέα και ονειρευόμαστε να φτάσουμε στην άλλη άκρη για να τη θαυμάσουμε σε όλο της το μεγαλείο.
Έτσι, θα προσπαθήσουμε να δούμε το βαθύτερο νόημα της ασθένειας μας και να αναθεωρήσουμε πολλά πράγματα στη ζωή μας!! Κάποιοι άνθρωποι για να προβούν σε αναθεωρήσεις και αλλαγές, χρειάζονται ένα ισχυρό κίνητρο, όπως η “εντολή γιατρού” για να περπατούν περισσότερο, ενώ οι περισσότεροι δυσκολεύονται να ακολουθήσουν τα όσα τους προτείνει ο γιατρός τους. Όταν ξεκινάμε μια προσπάθεια (πχ. δίαιτα, διακοπή καπνίσματος κλπ) και έχουμε αποφασίσει ότι θα αλλάξουμε κάποια πράγματα στην καθημερινότητα μας ή τον τρόπο σκέψης μας, είναι πολύ σημαντικό να έχουμε υπ’ όψιν μας ότι η προσπάθεια που κάνουμε μπορεί να έχει και σκαμπανεβάσματα. Μοιάζει με το όταν έχουμε πάει σε ένα ταξίδι σε μια ξένη χώρα.
Μας αρέσουν πολύ τα ταξίδια, αλλά δεν έχουμε τη δυνατότητα να πάρουμε GPS νέας τεχνολογίας. Οπότε, ξέρουμε ότι θα έχουμε ένα χάρτη μαζί μας και ξεκινάμε να πάμε σε μια πόλη που μας έχουν πει ότι είναι παραδεισένια, με υπέροχο τοπίο, πολύ ήρεμα κ γαλήνια. Στη διαδρομή χανόμαστε και συνειδητοποιούμε ότι κάνουμε κύκλους και πρέπει να ρωτήσουμε κάποιον. Βρίσκουμε έναν περαστικό στο δρόμο, ο οποίος δυστυχώς δεν είναι από τα μέρη αυτά και μας δίνει λάθος οδηγίες.
Αφού λοιπόν χανόμαστε για δεύτερη φορά και έχουμε πάρει τελείως διαφορετική κατεύθυνση, σταματάμε σε ένα βενζινάδικο όπου εκεί είναι ένα ζευγάρι που πάνε στην ίδια πόλη με εμάς και άρα αν τους ακολουθήσουμε θα έχουμε φτάσει στον προορισμό μας. Δεν απογοητευτήκαμε που χαθήκαμε 2 φορές, γιατί ξέραμε ότι τελικά θα τα καταφέρουμε να φτάσουμε στον προορισμό μας!!
Έτσι και η προσπάθεια που κάνουμε για αλλαγή κάποιων καθημερινών μας συνηθειών, με στόχο την καλυτέρευση της ποιότητας της ζωής μας δε στέφεται από την αρχή με επιτυχία. Περνάει από πολλά στάδια και αν έχουμε πισωγυρίσματα δε σημαίνει ότι αποτύχαμε.
Μαρίνα Κρητικού
Ψυχολόγος Υγείας – Οικογενειακη/ Συστημική Σύμβουλος
marina.kritikou@yahoo.com – kritikou-healthpsy.gr
Ακολουθήστε το Cretanmagazine στο Google News και στο Facebook
