Δεν υπαρχει, μερος στη Κρητη, κυριως στα χωρια, που να μη νοιωθουν ατελειωτη ευχαριστηση απο μια καλη παρεα που σμιξανε!
Ενα κρασακι ειν’αρκετο
σε καθαρο ποτηρι
να καταφερνει κανενος
να μη χαλας χατηρι!
Ακομα μεγαλύτερη γινεται αμα βρίχνει η παρεα και ενα μπουκαλι κρασι να πιουνε ολοι μαζι ενα ποτηρακι.
Να ‘βλεπες τη χαρα στο προσωπο τους, οταν σηκωναν το ποτηρι να τσουγκρισουν μεταξυ τους!
Ηταν σαν να ηταν ετοιμοι να δεχθουν τη ”Θεια Μεταλαβωση”!
Γελαγαν και τα μουστακια τους που λεμε.
Προθυμοι ακομα και για μια αναμνηστικη φωτογραφια!
Ηταν ομως ”το ποτηρι” αιτια να λυθουν πολλα προβληματα που ειχαν συσωρευτει και ειχαν παρει ”κακο δρομο”, αλλα και να καρποφορησουν νεες διαθεσεις για προξενια, για αγοραπωλησιες και χιλια αλλα δυο.
Ενα ποτηρι ηταν αρκετο, να καμει ευαλωτη μια τυχον δυσαρεσκεια, μια ψυχρη σχεση δυο ανθρωπων, μια κακοδιαδεση, και εκανε το μυαλο πιο καθαρο να κανει ενα βημα μπροστα.
Ενα ποτηρι κρασι εδινε το απαραιτητο θαρρος στη παρεα, να λυθει η γλωσσα και να αρχισουν τα παινεδια για το γιο η την κορη, και ετσι, μεταξυ σοβαρου και αστειου κανανε το πρωτο ξεκινημα να δειξουν τη συμπαθεια τους .
Απο αυτα τα αστεια ξεκιναγαν αργοτερα και τα σοβαρα και σμιγανε τα παιδια τους.
Αν ερχοταν ενα παρεακι στο σπιτι, μου εδινε ο πατερας ενα” μισοκαδιαρικο μπουκαλι” και μου ελεγε..
-Πεταξου παιδι μου μεχρι το μπακαλικο του Παναγο, και πες του να σου γεμισει το μπουκαλι….Απ το καλο πες του …
Και ναρθεις γερα γερα!
Ενα κρασακι την ημερα, ειτε στο καφενειο, ειτε στο σπιτι, εδειωχνε τις σκοτουρες των ημερων, και οπως μου ελεγε και ο παππους μου μετα απο το τελος της εργασιας…
– Πιες παιδι μου ενα ποτηρι να σε ξεκουρασει.
Ξεκουραζει λοιπον ενα ποτηρι κρασι, δυο και τρια, θα ελεγα εγω!
Ο ”ζοχαδιασμενος” η αγχωμενος απο διαφορες αιτιες συζυγος, πηγαινε στο καφενειο και επινε διο τρια κρασακια και εφτιαχνε ετσι στην καρδια του ενα μικρο παραδεισο, που εκει πλεον θα εβαζε τη γυναικα του σαν γυρναγε σπιτι…
Ετσι για να ξεχαστει και εκεινη, γιατι καθε μια μανα δεν τραβαγε και λιγα για να τα φερει βολτα.
Ηταν το κρασακι ευλιγια.
Το εβλεπαν στον ιδιο τον παπα του χωριου, που δεν εχανε την ευκαιρια να πιει δυο τρία για το συχωρεμο του μακαρίτη!
Οι δε γεροντοτεροι του χωριου, το κρασακι το ειχαν πια σε καθημερινη βαση, δυσκολα ”λειτουργουσαν” αν δεν επιναν κατι στη παρεα. ”στεγνωνε το στομα τους”! Ετσι και οι γεροι ηταν ζωηροι και νταβραντισμενοι μετα απο λιγα ποτηρακια!
Πολλες και αμετρητες οι ευχες του κρασιου.
Σε καθε περιπτωση διαφορετικες.
Αλλες στη γεννα, αλλες στη βαφτιση, αλλες στο γαμο κι αλλες στις κηδιες.
Αλλες στις επισκεψεις στο σπιτι, η στο ανταμωμα καπου εξω.
Ενα κρασακι βεβαια για τους ανδρες, ποτε δεν ηταν αρκετο,
επακολουθουσαν και αλλα…
Οταν εμπαινε καποιος στο μαγαζι που η παρεα το ειχε στρωσει, ολοι του φωναζαν να παει κοντα να πχει ενα ποτηρακι.
Ετσι δινανε τιμη και αξια στον αλλο.
Αυτη ομως την αξια και την τιμη, την ηθελεν ολοι οι μερακληδες.
Για αυτο ηπηρχε και ο αγραφος νομος που ελεγε..
”Δε σε κερνω για να με αγαπας, αλλα σε κερνω για να με κερνας”!
Αλοιμονο να μπεις στο καφενειο, κι ο ανθρωπος που εχεις κερασει δεκα φορες και τον εχεις τιμησει, να ειναι βουβος, και να κανει το κοροιδο…
Το αντιθετο ομως, αν ολο το μαγαζι φωναζει ”κερασε τονε”, εσυ πλεον νοιωθεις καταξιωμενος
Το κρασι ελεγε η γιαγια μου η Χαρικλεια,” ειναι ξενη δυναμη”!
Στο σπιτι ολοι μαζι τρωγανε μεσημερι βραδυ, και το κρασι ηταν απαραιτητο!
Επιναν και οι γυναικες ενα μοναχα ποτηρι, αλλα και τα παιδια ολα, μικρα μεγαλα υποχρεωτικα!
”Κανει αιμα” ελεγε η μανα, η ”καθαριζει το αμα”, ”κανει κοκκινα μαγουλα”.
Δινανε και του μωρου να βρεξει τη γλωσσα του, κι αυτο ξερογλυφωτανε και χαμογελουσε με πονηρια δειχνοντας ποσο του αρεσε!
”Τσιγια” εκανε το παιδι με ολους σαν σκουντρουσε το ποτηρι.
”Ο θεος να μας ε ξεμιστευγει΄΄ ελεγε το αλλο κοπελι.
” Ο Θιος να μας ε διδει την υγεια μας” και τετειες ηταν οι ευκες στην οικογεννεια.
”Μετσυγεια σου!” Ελεγαν στο τελος σαν επινε καποιος το κρασακι του.
Κρασι επιναν και στο χωραφι.
Αν καποιος εκανε δουλιες στο χωραφι, εσπερνε, οργωνε, θεριζε, εβγαζε πατατες, μαζι με την οικογεννεια του, καποια στιγμη σταματαγαν ολοι να φανε.
Ομως συνηθως πιο κατω θα ηταν κι αλλοι χωριανοι η κοντοχωριανοι, που εκαναν κι αυτοι αγροτικες δουλιες, η και βοσκοι που εβοσκαν τα προβατα τους.
Τοτε φωναζαν και τους αλλους να πιουνε ενα κρασακι.
Η κλασσικη ευχη τοτε, ηταν συνηθως ”καλα διαφορα στοι κοπους σας”
Τα ”διαφορα” ηταν το να εχουν ενα καλο αποτελεσμα, δηλαδη καλη σοδεια και καλα κερδη.
Ακομα ελεγαν ”Παντα με το καλο να σμιγωμε” ”καλη δυναμη” και χιλιες δυο ευχες που ειναι αδυνατον να τις πουμε ολες!
Οπως και να ναι, το ενα ποτηρι κρασακι ηταν και τοτε θαυματουργο αλλα και σημερα δεν λειπει ευκολα απο το τραπζι στο σπιτι.
ΚΕΙΜΕΝΟ – ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ- ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΧΟΥΣΤΟΥΛΑΚΗΣ
Ακολουθήστε το Cretanmagazine στο Google News και στο Facebook
