Ένα από τα θέματα, που κυριαρχούσε στην τοπική επικαιρότητα ήταν με ποιο τρόπο θα συλλάβουν το “ΣΗΦΗ ” ΤΟΝ ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟ στο φράγμα των Ποταμών Αμαρίου Ρεθύμνης, για να τον μεταφέρουν σε καταλληλότερο μέρος.
Με αυτή την ευκαιρία την 5η Νοεμβρίου 2014 , σαν σήμερα, ανάρτησα ποίημά μου με τον τίτλο: “ΣΗΦΗΣ” Ο ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΣ και μερικούς μήνες αργότερα, στις 30 Μαρτίου 2015, με την είδηση του θανάτου του ανάρτησα άλλο σχετικό ποίημά μου με τον τίτλο: ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ “ΣΗΦΗ”. Δείτε τα παρακάτω:
« ΣΗΦΗΣ» Ο ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΣ
Πριν λίγους μήνες είδανε το «Σήφη» μες το φράγμα
δεν πίστευαν στα μάτια τους, ίντά ‘ναι αυτό το πράγμα;
Ήτανε, λέει, κίνδυνος πάρα πολύ μεγάλος
στα ζώα και στον άνθρωπο, απού δεν είναι άλλος.
Σκέφτηκαν να τον πιάσουνε, αλλού να τόνε πάνε,
σχέδια κάνουν οι Αρχές κι αμέσως ξεκινάνε.
Φέρνουνε, ξαναφέρνουνε, τον ξένο ερπετολόγο,
το «Σήφη» για να πιάσουνε, πιστεύγουνε, ντελόγο!
Του βάνουνε δολώματα, μα ο «φίλος» δεν τσιμπάει,
πουλιά πολλά περαστικά τρώει, καλοπερνάει!
Μα ο «Σήφης» όλους ξεγελά και στα νερά βουτάει
κι απάνω βγαίνει και θαρρείς, πως τσοι λοξοκοιτάει.
‘Εγινε αξιοθέατο ο «Σήφης» για την Κρήτη
και πιο πολύ ακούγεται κι απού τον Ψηλορείτη!
Είναι στην ώρα αμοναχός ή θα του φέρουν ταίρι
και οι τουρίστες να ‘ρχονται το άλλο καλοκαίρι;
Ταξίδια θα οργανώνουνε όλα τα πρακτορεία
κι οι ντόπιοι ονειρεύγουνται, πως κέρδισαν λαχεία!
Δεν θέλουν να τον πιάσουνε, καθείς το ντουχιουντίζει,
λίμνη με τον κροκόδειλο φαίνεται πως αξίζει!
Ο Ολιβιέ μας άφησε, μα θα ξαναγυρίσει
και άλλη μια προσπάθεια θα κάνει να πετύχει.
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΣΗΦΗ
Κακό μαντάτο έφτασε τη χτεσινή τη μέρα,
το «Σήφη» βρήκανε νεκρό στην όχθη εκειά πέρα.
Όλοι το υπολογίζαμε, πως κακό τέλος θά ‘ναι,
γι αυτό προσπάθησαν πολλοί αλλού να τόνε πάνε.
Όμως δεν τα κατάφεραν το «Σήφη» να τον πιάσουν,
τόπο να του προσφέρουνε καλό, να τον φυλάξουν.
Δεν ήθελε ο κροκόδειλος τη λίμνη να αφήσει,
δεν ήξερε όμως και αυτός πόσο λίγο θα ζήσει!
Δεν είναι η Κρήτη Αφρική κι είχε βαρύ χειμώνα
κι ο «Σήφης», φαίνεται, καιρό δε βγήκε απ’ τον κρυψώνα.
Κρύο πολύ, χιονιές συχνά είχε η Κρήτη φέτος,
δύσκολη είχαμε ζωή όλοι ανεξαιρέτως.
Όμως απ’ όλους πιο πολύ ο «Σήφης» υποφέρει,
το είδος του δύσκολα μπορεί να ζει σ’ αυτά τα μέρη.
Για ένα μήνα και μισό δεν έκανε σπεράδα,
ούτε στις όχθες έβγαινε, για να χαρεί λιακάδα.
Τώρα στην όχθη κείτεται άψυχο το κουφάρι,
εκειά να τόνε θάψουνε, κανείς να μην τον πάρει.
Πλάκα μαρμάρινη, θαρρώ, πρέπει να τον σκεπάσει
κι απάνω επιτύμβιο ο ποιητής να γράψει!
«Ενθάδε κείται ήσυχος το ερπετό ο «Σήφης»,
που έγιν’ αξιοθέατο εις το νησί της Κρήτης»!!
Γράφει ο Γεώργιος Εμμ. Αυγουστινάκης – συνταξιούχος δάσκαλος