Κι λέμε όλων των εποχών, γιατί η Μεσαρά απέχτισε και εκείνη την ποικιλία «κορωνέικη», με τον Μητροπολίτη τότε Γορντύνης και Αρκαδίας, Μακαριστό πλέον Τιμόθεο
Πρωτύτερα στην περιοχή μας, υπήρχαν κυρίως χονδρολιές τύπου «φράγκικες».
Την ποικιλία αυτή της ψιλολιάς, ο Τομόθεος την έφερε από τον τόπο του τα Χανιά.
Η χρονιά όμως η φετινή, με την ιδιαιτερότητα που είχε να κάμει ένα παρατεταμένο Καλοκαίρι, η ανομβρία είχε σαν αποτέλεσμα, οι Μεσαρίτες να δουν σε πολλά μέρη τις ελιές τους τελείως ατροφικές, κυρίως σε μέρη του κάμπου που δεν ποτιζόταν.
Τόσο μικρές ελιές σε μέγεθος φακής, δεν είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε τα περασμένα χρόνια.
Στη κυριολεξία στο πιάτο μοιάζουν περισσότερο με κόλλυβα, παρά με ελιές!
Το γεγονός ότι αρκετοί είδαν οι ελιές τους μετά την καλοκαιρινή ανομβρία, να είναι στριμμένα τα φύλλα τους, μαυρισμένα και οι ελιές τους μικροσκοπικές, δίστασαν να τις ραβδίσουν, πριν μπει ο νέος χρόνος.
Και ο λόγος, γιατί όπως είπε και ένας γεωπόνος, η ελιά σε αυτή τη κατάσταση, είναι σαν να …ξεψυχά! Αν δε την ραβδίσεις και από πάνω, τότε επισπεύδεις τον θάνατό της!
Με αυτό το λογικό σκεπτικό, πολλοί άφησαν τις ελιές τους να πιούν αρκετά χειμωνιάτικα νερά, αλλά το μόνο που πέτυχαν είναι να φτιάξει λίγο το φύλλωμα, γιατί ο καρπός της ελιάς, ελάχιστα πήρε τ’ απάνω της, και παρέμεινε μικροσκοπικός, στα μέρη που δεν ποτιζόταν.
Αυτές οι ελιές λέγονται «ζωρισμένες», με ωρολογίες των εργοστασιαρχών, και κατά πως λένε, δεν βγάζουν ποιοτικό λάδι.
Ευχόμαστε να μην υπάρξει ποτέ στο μέλλον άλλη χρονιά με τόση ανομβρία, γιατί το λάδι είναι ένα βασικό προϊόν που στηρίζει την οικονομία του τόπου μας.
Κείμενο – φωτογραφίες: Γεώργιος Χουστουλάκης