Για τα καλά το ‘χενε στρωμένο το τραπέζι του σπιθιού ντου με κάμποσα φαγιά ο Κωσταντής, στη Γαλιά, τα παλιά τα χρόνια, κι ήκατσε να φάει με τα κοπέλια ντου
Μια τζιμνιάς να και τ’ Αντωνιό, τ’ ανιψάκι ντου και νεμουσούριζε.
Θέλοντας ο Κωσταντής να κάμει το καλό στ’ ανιψάκι ντου, τως ε λέει:
-Νά ‘χαμε δα μρε κοπέλια και ένα πιρούνι περίσσο, θα λα φάει και τ’ Αντωνιό μας!!
Δε ”κόβει χόρτο” τ΄Αντωνιό, και με ”’τρεις πήδους” εβρέθηκε στο σπίτι ντως.
Παίρνει στα ντάκα ντάκα ένα πιρούνι και σπαλαθώνει πάλι οθώ το σπίτι του μπάρμπα ντου.
Σαν ήφταξε τως ε λέει.
– Ήφερα ‘γω μπάρμπα και πιρούνι από το σπίτι μας, ήφερα!!
Μονό πέρα πέρα να φάω και εγώ!!!
Κείμενο, διάσωση ιστορικού: Φανούριος Ζαχαριουδάκης