Connect with us

Γεια, τι ψάχνεις;

Themata

Παλιές σατυρικές ιστορίες – “Το φάρμακο”

Εχουμε γραψει πολλες ιστοριες απο εδω, σ’ αυτη τη σελιδα


Οι περισσοτερες που γραφω εχουν διασωθει απο τους γεροντοτερους, και εγω τουλαχιστο αυτες που εχω καταγραψει ειναι ειπωμενες στον πατερα μου απο τη γρια Μαραγκινα και απο το γερο Ανδρουλη και αλλους, απο τη Γαλια..

Οι αλλοι που εχει παρει απο αυτους ιστοριες ο πατερας μου, ειναι ο παππους μου ο Ρετζεπομανωλης, ο αλλος παππους ο Μακρομηχαλης, και ο θειος μου ο παπα Γιωργης.

Ολοι τους εχουν αποβοιωσει, αλλα σωζονται τουλαχιστον οι ιστοριες τους.

Σημερα ”μιλαει” παλι ο γερο Ανδρουλης….

>Που λες ανηψο Μιχαηλο, θα σου πω διο ιστοριες σημερο για το …”καλο φαρμακο”!

Μια φορα δεν υπηρχε σταρι ουτε κριθαρι για να καμουνε ψωμι οι γ-αθρωποι.

Ενας χριστινος πηρε το γαιδαρο ν-του και πηγε στον Αγα, και του πηγε δυο καλα τυργια, για να του δωσει 100 κιλα κριθαρι!

Ο γαιδαρος δεν τα σηκωνε τα σακια, και παραπαντουσε…

Ετοιμος ητονε να σωργιαστει χαμαι!

-Παρε ετονε το φαρμακο, του λεει ο Αγας, βαλε του το απο λιγο στον ποπο του και δεν θα υπαρχει κιανενα προβλημα!

Πραγματι περνει το μπουκαλακι ο αθρωπος, βανει του γαιδαρου του απο λιγο στον ποπο του, και ω του θαυματος!

Ο γαιδαρος ζωντανεψε ξαφνικα, εσπαλαθωσε το ισα κατω και τον ‘ε ζυγωνε μα δεν τον ηφτανε!

-Αμαν! και δα ηντα κανωμε?

Εσκεφτηκε το λοιπον να βαλει και τουλογου του μνιαολια και στον εδικο ντου ποπο!

Βανει, και αμεσως πηρε κι ο ιδιος τ’ατζηριτι, και πχια κατω φτανει και το γαιδαρο του!

Αγλακιχτοι και οι δυο ντως φτανουνε ντακα ντακα και στο σπιτι ντου!

Ενω ετρεχε ακομα λεει τση γυναικας του..

-Γυναικα!

Ξεφορτωσε το γαιδαρο γιατι εγω εχω δρομο ακομη!

Εδωκε μου ενα φαρμακο ο Αγας και εξαναγινηκα ντελικανιδακι!

 

ΤΟ ΠΙΠΕΡΑΚΙ

Μια φορα τα παλια χρονια στα χωργια, που λες Μιχαηλο, δεν ειχανε αποχωρτηρια, κατεχεις το…

Εκανανε την αναγκη ντως οπου βριχνανε!

Ποτε στσοι σταβλους, στα αχυργια και ποτε ποτε οξω στα λιοφυτα!

Ετηνε η ιστορια ειναι αληθινη!

Επηγαινανε που λες, και κουκουβιζανε με τη πλατη ντως γυρισμενη σε κια μια κουφαλα τσ’ ελιας, και αμα ξαλαφρωνανε, εσκουπιζουντανε και με μνια πετρα απο διπλα ντως , που το χωραφι ειχενε μπολικες!

Συνηθως διαλεγανε μνια καθαρη, γυαλιστερη πετρα , να μην εχει μυτες και να μην ειναι κοφτερη να γδαιρνει, και την ιδια πετρα σκουπιζοτανε διο και τρεις φορες, αλλα απο τσοι αλλες τση πλευρες!

Το πχοιο συνηθισμενο ητονε, να πηγαινουνε νυχτα που ητονε πισσα σκοτιδι και δεν ειχανε κιανενα φοβο να τσοι ιδει κιανεις!

Ελα ομως που ηφταξε και η εποχη που μαζευανε τσοι ελιες…

Παει ο εθρωπος, απου ‘χε το λιοφυτο, να μαζεψει τσοι ελιες του και καθε τοσο πατουσε και απο μια…”ναρκη”!

Δε του καλορχοτανε καθολου ετουτηνα η δουλια πρωι πρωι..!.

Εβανε με το μυαλο ν-του πως να διαξει…

Ετσι εσκεφτηκε μια ιδεα….

Πιανει ουλες τσοι καθαρες και γυαλιστερες πετρες που ητονε στο χωραφι ν ‘του και τις περνα ενα χερι με κοκκινο πιπερακι!

Ετριβε δηλαδης το καφτερο πιπερακι δυνατα απανω σε καθε πετρα γυρου γυρου!

Για καλιτερα αποτελεσματα, ηφερε και καμποσες καινουργιες πετρες απ ‘αλλου!

Ετσα, αφου ετελεψε τη δουλεια’ τηνα, πρωι πρωι παει και κρυβγεται πχια κατω σε μνια γ- κουφαλα ελιας να μη φαινεται…

Πρωι πρωι το λοιπος, παει ενας πασιχαρος να κανει ως συνηθως την καθημερινη αναγκη του!

Παιρνει στο τελος και μια πετρα να σκουπιστει, οπως ηκανε παντα, αλλα αμεσως κι ολας ηρχιξε να τον τσουζει!

Σερνει απανω βγιαστικα βγιαστικα τα πατελονια ντου, και αγλακα ντελογο αθω το σπιτι ν-του, να παει να πλυθει!

Ενομισε-ν ο γ’ ερμος πως τη πετρα την ειχανε γλυψει λιακονια!

Ο αλλος κρυμενος εθωργιε τη σκηνη και γελαγε!

Οστοσο εμονολογουσε. εκεια που ητονε κρυμενος..

-Ανε σε πχιανει κουμπαρε ξαναελα στο χωραφι μου να τα κανεις..!!!

Που να ξαναπατησει ομως…

 

Κειμενο: Χουστουλακης Γεωργιος

Ακολουθήστε το Cretanmagazine στο Google News και στο Facebook

Click to comment

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Δείτε και αυτά

ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ

Ο ντελικανης που ηθελε δυο γυναικες Ενας ντελικανης εθωργιε γυναικα και γυαλιζε’νε τ’αματι ντου, και ηθελε’νε παντρια, ητονε και τσιμαρος, καρδαμωμενος, καλα καλος! Λεει...

Themata

Περνάς φίλε Μεσαρίτη, τις βλέπεις και τις προσπερνάς – Φαίνεται πως δεν σε αγγίζουν! Κείμενο φωτογραφίες του Γεώργιου Χουστουλάκη Εγώ έχω εφτά παλιές πινακίδες...