Αχνά στη μνήμη μου, αλλά με ευχάριστα συναισθήματα, έρχονται από τα παιδικά μου χρόνια, ανάμεσα μνημες που μου άφησαν τα παλιά αξέχαστα καφενεία στο χωρίο μου
Θυμισες, πολλες στο χωριο μου στη Κρητη, αναμεσα σε ανδρες να παιζουν στο ξυλινο τραπεζι τους, κυριως πρεφα, η κολτσινα.
Εξωτερικα καποιοι γεροι που επιναν τα κονιακακια τους πανω στο τεζιακι ενα μεταλικο στρογγυλο τραπεζι.
Με το που με επερνε ο πατερας μου μαζι του στο παλιο καφενειο, ολες μου οι αισθησεις ειχαν ενα ενδιαφερον!
Η οσφρηση, γεματη απο ποικιλες μυρωδιες απο καφε ουζο και απο τις γαζοζες που τοτε ηταν κατασκευασμενες απο τους ιδιους τους καφετζηδες!
Η γευση απο τα παγωτα τα κασατα, τις κανελαδες με χιονι, απο τα λουκουμια και βανιλια που τα σερβιραν με συνοδεια νερου.
Το λουκουμακι στο πιατελακι του καφε με μια οδοντογλυφιδα και διπλα το ποτηρι με το κρυο νερο, απο το ψυγειο του παγου, τη δε βανιλια στο κουταλι και μεσα στο νερο, που μετα εμαθα οτι το λεμε και υποβρυχιο!
Θυμαμαι τα διαφορα ζαχαρωτα και γλυκα του κουταλιου κυριως, θα μου μεινουν αξεχαστα!
Η ακουστικη, που θα ηταν ειτε απο το ραδιοφωνο καποιο τραγουδι του Θεοδωρακη, ” η μυρτια’,’ ειτε τα γελια και τα καλαμπουρια των θαμονων!
Αυτα ηταν τοτε στη μοδα, για να κερνανε τα παιδια, και σπανιως γυναικες, που θα ηταν συζυγοι καποιων θαμωνων, που θα πηγαιναν μετα την εκκλησια να κερασουν την οικογεννεια ενα γλυκο.
Οι γυναικες απηχαν απο τα καφενεια, διοτι ηταν περιοχη κυριως ανδροκρατουμενη.
Στο καφενειο ο καθε ενας απο το χωριο, θα μαθανε τα νεα, τι μελλει γενεσθαι.
Θα διαβαζε την εφημεριδα του, να δει τι γινεται στον κοσμο.
Πολλοι ηταν και τοτε που διψουσαν για μαθηση, και διαβαζαν εκτος απο τις εφημεριδες, και ενα φυλλαδιο παραπανω…
Ετσι διαβαζαν και τα περιοδικα της εποχης, ρομαντζο, βεντετα, φανταζιο, θυσαυρο κλπ…
Και τοτε ο κοσμος ενδιαφεροταν για τα καλλιτεχνικα, αλλα και ο καζαμιας Σαλιβερου ηταν ενα βιβλιο που το ”ξεκκοκαλιζαν” γιατι ηταν εν μερει το…ευαγγελιο τους!
Ανθρωπος που δεν συχναζε τοτε στα καφενεια, δεν θεωρειτο φυσιολογικος!
Ο ανθρωπος που κλεινοταν τα βραδυα σπιτι του, θεωρειτο μη κοινωνικο ατομο, και η κοινωνια τον θεωρουσε κατωτερη προσωπικοτητα.
Στα καφενεια θυμαμαι να γινοονται πολυ ωραια καλαμπουρια, που μας εκαναν να ξεραινομαστε στα γελια και εμεις τα παιδια!
Ο αυθορμητος τροπος που τα ελεγαν μεταξυ τους οι καλαμπουτητζηδες, εδειχνε τον υψηλο βαθμο χιουμορ, ετοιμοτητας, και πολλες φορες οι απαντησεις ξεπερνουσε καθε φαντασια!
Τα καφενεια, τοτε, θα μπορουσες να τα χαραχτηρισεις και σαν σχολεια, πολλα μαθαιναν οι νεωτεροι απο τους παλιους, και δινανε λυσεις στα προβληματα τους ο γεις τ’αλλου.
Στους γαμους τοτε, δεν καλουσαν χωριανους, θεωρουντο καλεσμενοι ολοι οι χωριανοι.
Απλα ανακοινωναν το γεγονος στο καφενειο, και την ημερομηνια του γαμου, κι απο κει διαδιδετο σε ολο το χωριο.
Πολλες φοτες στα καφενεια ερχοταν ο συνεματζης για να παιξει την ταινια του με ”5 δρχ οι μεγαλει και 2 οι μικροι”, οπως διαλαλουσε βροντοφωναζοντας απο νωρις ο τελαλης του χωριου!
Επισης πολλες φορες, εξω απο το καφενειο, ερχοταν πλανωδιοι αθλητες, για να κανουν διαφορα γυμνασια, οπως ο Τζιμ Αρμαου, ο Σαμψων και αλλοι.
Ερχοταν ομως και διαφοροι θεατρικοι πλανωδιοι θιασοι, γιατι ηξεραν ποσο διψαγε ο κοσμος για τις παραστασεις αυτες!
Το καφενειο ηταν ετσι ενας χωρος χαλαρωσης, τις ατελειωνες ωρες, ειδικα για τους ηλικιωμενους.
Ομως και να’χει ηταν και χωρος ψυχαγωγιας, για ολα τα θεαματα που μπορουσε να δει κανεις τοτε, που τηλεοραση δεν υπηρχε.
Στο καφενειο φαινοταν ευκολα η προσωπικοτητα ενος ανθρωπου, απο τον τροπο συμπεριφορας του, απο τα λογια του και τις πραξεις του.
Στα καφενεια, σοφοι ανθρωποι της εποχης, εκαναν συζητησεις, συμβουλια, σε δυσκολους καιρους, και εβρισκαν λυσεις στα προβληματα τους τοτε
Απο τοτε μοναχα οι παλιες φωτογραφιες εμειναν να μας θυμιζουν την εποχη εκεινη την ξεγνοιαστη απλη και ρομαντικη..
ΚΕΙΜΕΝΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΧΟΥΣΤΟΥΛΑΚΗΣ
Ακολουθήστε το Cretanmagazine στο Google News και στο Facebook
