Θα πάμε στο χωρίο Γαλιά σήμερα να βρούμε τη μακαρίτισσα τη Μαραγκομύρενα, που δια στόματος της εγγονής της Εύας, θα μάθουμε πως έκαναν εκείνα τα χρόνια τις χειρομηλόπιτες
Η γιαγιά Μαραγκομύρενα, ήταν μια γυναίκα θρύλος στη Γαλιά.
Ήταν πρώτη νοικοκυρά, και όλες στο χωριό ζήταγαν τη συμβουλή της, είτε για συνταγές μαγειρικής, είτε θέματα, ύφανσης του αργαλιού, στημόνια κλπ.
Η Μαραγκομύρενα επίσης έραβε και Κρητικές παραδοσιακές στολές, και ήταν σοφή γυναίκα στη Γαλιά με πολλές και ποικίλες γνώσεις.
Έλεγε η Μαραγκομύρενα για το χόνδρο, “της φτώχειας ο χόνδρος”, γιατί πάντα ο χόνδρος έμπαινε στα περισσότερα φαγητά αντί ρύζι.
Που να βρεθεί το ρύζι εκείνα τα φτωχά χρόνια;
Αντί λοιπόν ρύζι, στα περισσότερα χωριά της Κρήτης, έβαζαν χονδρο, (χοντροαλεσμένο σιτάρι), και όταν έψηναν χοχλιούς, στα βραστά, σούπες, πίτες κλπ.
Αυτό γιατί το αλεύρι ήταν δυσεύρετο εκείνα τα χρόνια, αλλά ο χόνδρος ήταν απλά σιτάρι αλεσμένο στο χειρόμυλο, που τα περισσότερα σπίτια, τουλάχιστον κάποιο σιτάρι και ένα χειρόμυλο θα τα είχαν. Ο χόντρος λοιπόν υπήρχε στα περισσότερα σπίτια.
Οι καλές νοικοκυρές , όπως τη Μαραγκομύρενα, έφτιαχνε αυτές τις υπέροχες χερομηλόπιτες, και έδινε και στη γειτονιά.
Η Μαρία λοιπόν η εγγονή της, μας είπε πως γιαγιά της έβαζε ένα κιλό χόνδρο και το άφηνε στο νερό να μουλιάσει.
Σήμερα μπορούμε να βάλουμε μισό κιλό χόνδρο του εμπορίου, που θα τον μουλιάσουμε και μεις στο νερό, αλλά θα αγοράσουμε και άλλο ένα μισό κιλό αλεύρι.
Μετά, ανακατεύουμε το αλεύρι με το μουσκεμένο χόνδρο σε ένα δοχείο, ρίχνουμε αλάτι πιπέρι και δυο φακελάκια μαγιά.
Τα πλάθουμε καλά και αφήνουμε το ζυμάρι να φουσκώσει.
Αφού το ζυμάρι μας έχει φουσκώσει, φτιάχνουμε τηγανίτες και τις ψήνουμε στο τηγάνι.
Πάνω στις ψημένες πλέον χειρομηλόπιτες ρίχνουμε ότι θέλουμε, κανέλα, μέλι η πετιμέζι.
Δεν είναι καθόλου δύσκολο, να φτιαχτούν αλλά αξίζει τον κόπο πραγματικά!
Ευχαριστούμε τη φίλη Εύα Μαραγκάκη την εγγονή της Μαραγκομύρενας που μας έδωσε το σημερινό υλικό μας.