Μια μαρτυρία από τον Αλέκο Φανουράκη, λαουτιέρη
Θυμούμαι που ήμουν στου Χρονογιώργη τη παπούρα, και εθώρουνα απο κειά καθαρά τα αεροπλάνα που έριχναν βόμβες στο αεροδόμιο στο Τυμπάκι.
Μετά απο μερικές μέρες, με πήρε ο πατέρας μου ο Κανόνης, μαζί με το σύντεκνο του Λυκούργο και πήγαμε με τσοι γαιδάρους στο Τυμπακι να ιδούμε τα αεροπλάνα.
Περνώντας έξω απο το αεροδρόμιο στο Τυμπάκι, και στην άκρη του δρόμου, ήταν ένα αεροπλάνο των Γερμανών πεσμένο..
Πιο κάτω ήταν και ένα άλλο αεροπλάνο πεσμένο κι αυτό, αλλά μικρότερο.
Πάει ο Λυκούργος και το κούναγε πέρα δώθεν το μεγάλο αυτό αεροπλάνο, μήπως πέσει, μιά και ήστεκε όρθιο στις δυό ρόδες!
Στη συνέχεια πήγαμε μέχρι τη θάλασσα του Κόκκινου Πύργου, κάναμε ένα μπάνιο, και μετά φύγαμε.
Θυμούμαι και στο χωριό μας συμμαχικά αεροπλάνα, να ρίχνουν με αλεξίπτωτα τρόφιμα και ένα ασύρματο και πέσανε στου Βελούδη.
Διαλέξανε να τα ρίξουν την ώρα της ανάστασης, για να ξεγελάσουν τους Γερμανούς με τα φώτα της Ανάστασης..
Αυτό το υλικό το μάζεψαν και το πήραν στο σπίτι τους, οικογένειες πατριωτικών οργανώσεων της Γαλιάς, για να το αξιοποιήσουν.
Τα πανιά απο τα αλεξίπτωτα , τα έκαναν φουστάνια για τα κορίτσια.
Μια φορά οι Γερμανοί, μάζευαν τους Γαλιανους για συγκέντρωση στο χωριό.
Πέρασαν, και απο τη καλύβα μας στο Φτερια, και όσους έβρισκαν εδώ και κεί τους μάζευαν.
Πήρανε και μένα μικρο παιδί και μας πάνε όλους μπροστά στην εκκλησία του Αγιου Γεωργίου.
Στο δρόμο μου λέγαν μερικοι…
-Φύγε μρε Αλεκάκι, μα εσένα δε σου κάνουνε πράμα γιατι είσαι κοπέλι…
Μα έλα που εγώ φοβώμουν μη με σκοτώσουν και δεν έφευγα…
Μετά απο μερικές ανακρίσεις, μπροστά στην εκκλησία, μας άφησαν ελεύθερους.
Τα μεγάλα κοπέλια πήγαιναν στο Τυμπάκι και μάζευαν τις σκασμένες μπόμπες , και κάλυκες χάλκινους απο τις οβίδες, που τις πουλάγανε και πέρνανε λεφτά.
Τις σκασμένες μπόμπες (φωτογραφια), τις είχαν στα σπίθια αργότρα, και τις χρησιμοποιούσαν σαν αμόνια για να ισιώνουν τα σίδερα.
Μια φορά εκράθιε μια μπόμπα ένα κοπέλι μπροστά στην εκκλησια του Αγίου Γεωργίου και του ξεφεύγει και του πέφτει απο τα χέρια…
Μου δίνει στα πόδια και κόντεψε να μου τα κόψει!
Μια μέρα, ήρθαν πάλι οι Γερμανοί στη Γαλιά και εκάνανε εφόδους.
Είχαν κάποια καταγγελία, οτι κάποιοι είχαν κρυμένους Αγγλους συμμάχους, και ήρθαν για εξακρίβωση.
Τους Αγγλους τους είχε κρυμένους στο σπίτι του ο Κανόνης.
Εκεί ήταν και η Χανιώτισα, ενας πραγματικά αξιόλογος άνθρωπος και καλή πατριώτισα.
Πολλές φορές είχε βοηθήσει να κρύψουν τούς Αγγλους, και εβοηθούσε στη συγκέντρωση τροφίμων γιά αυτους, αλλα και γιά τους πατριώτες του μετώπου.
Όλο το χωριό χρωστά πολλά σε αυτή τη γυναίκα..
Είπε η Χανιώτισα του Κανόνη μόλις μαθεύτηκε πως ήρθαν οι Γερμανοί στο χωριό, πήγε κατ’ευθειαν στο σπίτι του Κανόνη και τούς περίμενε.
Τους ανεβάζει απο ένα σκαλάκι, πάνε απο τη ταράτσα του σπιτιού του Λυκούργο, και κατεβαίνουν απο πίσω απο του Φανουρομανώλη το σπίτι και πάνε απο κεί στο στάβλο του Κανόνη, και καταφέρνουν και κρύβωνται μέσα!
Τους παρείγγειλε η Χανιώτισα να μείνουν εκεί ακίνητοι μέχρι να τους φωνάξει να βγούνε έξω..
Η ίδια γνώριζε άπταιστα αγγλικά καί γερμανικά.
Προέτρεψε να πάρουν τους Αγγλους και να τους κρύψουν πιό κάτω εκεί που είχε το στάβλο μέ τα οζά του ο Κανόνης.
Ετσι και έγινε.
Ηρθαν λοιπόν οι Γερμανοί, και η Χανιώτισα μπορούσε να τους μυριστεί απο μακρυά απο τη μυρωδιά των τσιγάρων τους.
Η Χανιώτισα τους είπε να ψάξουν, αλλα άδικα θα έψαχναν, γιατί δέν υπάρχουν στο σπίτι αγγλοι
Πάνε οι Γερμανοί στο σπίτι του Κανόνη και αρχίσανε και ψάχνανε εδω και εκει σε όλους τους χώρους.
H Xανιώτισα έκανε τον διερμηνέα των Γερμανών, και τους βοήθαγε να ψάξουν όλους τους χώρους.
Οστοσο της κόβει της Χανιώτισας και λέει του Λυκούργο..
.-Πετάξου Λυκούργο, μέχρι του Δρουγκοστελιανού το καφενείο να πάρεις μια συκωταριά να τους τη τηγανίσω τάκα τάκα τω Γερμανώ να τούς ξεγελάσουμε…
Πάει όντως ο Λυκούργος και φέρνει τη συκωταριά. και όση ώρα οι Γερμανοί έψαχναν εξωνυχιστικά όλους τους χώρους, σε λίγο η συκωταριά ήταν έτοιμη και μοσχομύριζε!
Οι Γερμανοί ήδη είχαν ερευνήσει και τα δύο σπίτια, και του Λυκολυργο και του Κανόνη.
Μόλις τους μύρισε το τηγανητό συκωτάκι των Γερμανών, στρογγυλοκάθισαν στο τραπέζι και στρωθήκανε στο φαί και στο κρασί!
Μπήκε στην παρέα και η Χανιώτισα και τους μάθαινε το γνωστό τραγουδάκι
<<Ακομα, ένα τραγουδάκι, ακόμα ένα ποτηράκι…>> και τραγουδώνυας όλοι μαζί έκαναν τρελό κέφι!
Μετα απο μια δυό ώρες φαγοπιοτούρας, και δόστου ένα ποτηράκι, κι ακόμα ένα τραγουδάκι, οι Γερμανοί είχαν γίνει νταούλι στο μεθύσι!
Έτσι, χορτασμένοι και τραγουδώντας δρόμο δρόμο το << Ακόμα ένα τραγουδάκι κι ακόμα ένα ποτηράκι>>, έφυγαν απο το σπίτι κι απο το χωριό!
Ειδοποίησαν μετα και τους Αγγλους να βγούν απο το στάβλο, και όλα είχαν τελικά αίσιο τέλος!
Αν δεν ήταν αυτή η έξυπνη κίνηση της Χανιώτισας το πιθανώτερο οι Γερμανοι, θα έβρισκαν τους Άγγλους.
Εαν όμως οι Γερμανοί διαπίστωναν οτι οι χωριανοί μας έκριβαν Αγγλους στο χωριό, για εκδίκηση, θα έκαιγαν χωρίς δισταγμό, όλο χωριό μας, όπως είχαν κάνει και στα Βορίζα!
Σε αυτές τις περιπτώσεις οι Γερμανοί δεν αστειευόταν!
Κείμενο και φωτογραφία Γεώργιος Χουστουλάκης
Ακολουθήστε το Cretanmagazine στο Google News και στο Facebook
